သင်စိတ်ပူတဲ့အရာကို သူတို့နဲ့ ဆွေးနွေးပါ။ သင်ဘယ်လောက် ဝမ်းနည်းကြောင်း ဒါမှမဟုတ် ဘယ်လောက် စိတ်ညစ်ရကြောင်း သင့်မိဘ သိပါစေ။ အဲဒီအခါ သင့် စိုးရိမ်ပူပန်မှု လျော့နည်းသွားစေဖို့ ဘာတွေ ဖြစ်ပျက်နေတယ်ဆိုတာ သူတို့ သင့်ကို ရှင်းပြချင်ရှင်းပြပါလိမ့်မယ်။

 သင်လိုအပ်တဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထောက်မမှုကို သင့်မိဘတွေ မပေးနိုင်ရင် ရင့်ကျက်တဲ့ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ယောက်ကို ရင်ဖွင့်ပြောပြနိုင်တယ်။—သုတ္တံ ၁၇:၁၇။

 အထူးသဖြင့်၊ “ဆုတောင်းပတ္ထနာများကို နားညောင်း” တဲ့အရှင် ကောင်းကင်ဖခင်ကို ပြောပြနိုင်တယ်။ (ဆာလံ ၆၅:၂) ‘ကိုယ်တော်က သင့်ကို ဂရုစိုက်’ တဲ့အတွက် သင့်စိတ်ထဲရှိသမျှ ပြောပြပါ။—၁ ပေတရု ၅:၇။

 မကျေမနပ်စိတ်တွေကို ရှိနေခွင့်မပြုပါနဲ့။ “ကျွန်တော့်မိဘတွေက တကယ် တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ကြတယ်။ ကျွန်တော်တို့အတွက် ထည့်မစဉ်းစားပေးကြဘူး။ သူတို့လုပ်ရပ်က ကျွန်တော်တို့ကို ဘယ်လောက် ထိခိုက်သလဲဆိုတာ ထည့်မစဉ်းစားပေးကြဘူး” လို့ ဒန်နီယယ်လ်က ပြောတယ်။

 ဒေါသတွေ၊ မကျေနပ်ချက်တွေ ဆက်ရှိနေမယ်ဆိုရင် ဒန်နီယယ်လ် ဘာဆိုးကျိုးတွေ ခံစားရနိုင်မလဲ။—သဲလွန်စ– သုတ္တံ ၂၉: ၂၂ ကိုဖတ်ပါ။

 ထိခိုက်နာကျင်အောင် မိဘတွေ လုပ်ခဲ့တာတွေကို ခွင့်လွှတ်လိုက်တာက ဒန်နီယယ်လ်အတွက် ဘာကြောင့် ကောင်းသလဲ။—သဲလွန်စ– ဧဖက် ၄:၃၁၊ ၃၂ ကိုဖတ်ပါ။

 ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထိခိုက်ပျက်စီးစေမယ့် အပြုအမူတွေ မလုပ်ပါနဲ့။ “မိဘတွေ ကွာရှင်းသွားကြတဲ့နောက်ပိုင်း ကျွန်တော် တော်တော် စိတ်ညစ်သွားတယ်၊ မပျော်နိုင်တော့ဘူး။ ကျောင်းမှာ ပြဿနာတွေ စတက်လာတယ်။ စာမေးပွဲ တစ်နှစ်ကျတယ်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ . . . အတန်းထဲက လူပြက်၊ ခဏခဏ ရန်ဖြစ်တဲ့ လူမိုက် ဖြစ်လာတယ်” လို့ ဒန်နီ ပြန်ပြောပြတယ်။

 အဲဒီလို အတန်းထဲက လူပြက်၊ ခဏခဏ ရန်ဖြစ်တဲ့ လူမိုက် ဖြစ်လာတာက ဒန်နီအတွက် ဘာအကျိုးရှိမယ်လို့ သင်ထင်သလဲ။

 ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထိခိုက်ပျက်စီးစေမယ့် အပြုအမူတွေ မလုပ်ဖို့ ဒန်နီလိုလူတွေကို ဂလာတိ ၆:၇ မှာပါတဲ့ ကျမ်းစာမူက ဘယ်လို ကူညီပေးနိုင်မလဲ။

 စိတ်ဒဏ်ရာကို ကုစားဖို့ အချိန်လိုပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်း သင့်ဘဝက တစ်မျိုးတစ်မည် အသားကျသွားတဲ့အခါ သင့်ခံစားချက်တွေလည်း ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားပါလိမ့်မယ်။