Ceuk Alkitab, jalma nu akrab jeung Allah téh nyaéta jalma nu hayang pisan nyenangkeun Allah sarta nuturkeun cara pikir Allah. Manéhna bakal sabisa-bisana nuturkeun patokan-patokan ti Allah sarta bingbingan ti kawasa suci-Na. a—Roma 8:5; Éfésus 5:1.

 Jalma nu akrab jeung Allah sok disebut manusa rohani. Ari jalma nu embung akrab jeung Allah sok disebut manusa jasmani. Alkitab méré nyaho naon bédana manusa rohani jeung manusa jasmani. Misalna, ”manusa jasmani mah teu daék narima hal-hal nu disingkabkeun ku kawasa suci Allah”, atawa embung diajar ku Allah. (1 Korintus 2:14-16) Terus, manusa jasmani gé teu resep kana karukunan sarta teu resep barangbéré. Maranéhna leuwih resep ”pasirik-sirik jeung paraséa”. (1 Korintus 3:1-3) Salian ti éta, manusa jasmani téh resep ngahina sarta mecah belah. Ku Alkitab, maranéhna disebut ”siga sato, jeung teu boga karohanian”.​—Yudas 19; Siloka 16:28. b

Dina artikel ieu

•  Ku naon manusa bisa boga kahayang pikeun akrab jeung Allah?

•  Ku naon urang kudu akrab jeung Allah?

•  Kumaha supaya urang bisa akrab jeung Allah?

•  Naha jalma nu taat kana agamana téh geus pasti akrab jeung Allah?

•  Kasalahpahaman ngeunaan hubungan nu akrab jeung Allah

•  Ayat-ayat Alkitab ngeunaan hubungan nu akrab jeung Allah

 Manusa téh diciptakeunana mirip jeung Allah. (Kajadian 1:27) Jadi, teu héran mun loba jalma hayang akrab jeung Allah sarta ngahargaan hal-hal rohani, teu ngan mentingkeun hal-hal matéri atawa jasmani hungkul.

 Ti barang lahir, urang téh boga sipat-sipat saperti Allah Yéhuwa c, misalna resep rukun, karunyaan, jeung teu beurat sabeulah. (Yakobus 3:17) Mun urang sakuat tanaga nuturkeun paréntah-paréntah Allah, Anjeunna bakal ngagunakeun kawasa suci-Na pikeun mantuan urang supaya bisa leuwih akrab jeung Anjeunna.​—Kisah 5:32.

 Jalma nu akrab jeung Allah bakal meunang ”kahirupan jeung katengtreman”. (Roma 8:6) Dua hal ieu téh kurnia ti Allah nu gedé pisan nilaina.

•   Kahirupan: Allah jangji bakal méré kahirupan nu langgeng ka jalma nu akrab jeung Anjeunna.​—Yahya 17:3; Galatia 6:8.

•   Katengtreman: Jalma-jalma nu ngan mentingkeun kahayang jasmani sarta embung akrab jeung Allah téh bakal jadi musuh Anjeunna. (Roma 8:7) Sabalikna, jalma-jalma nu hayang akrab jeung Allah mah bakal dibéré berkah, nyaéta ”katengtreman ti Allah, nu teu kahontal ku akal manusa”. (Filipi 4:6, 7) Katengtreman jiga kieu téh bisa mawa kabagjaan nu sajati.​—Matius 5:3.

•   Diajar paréntah-paréntah Allah jeung ngajalankeunana. Urang bisa apal jeung ngajalankeun paréntah Allah mun urang maca Alkitab, sabab Alkitab téh ditulis ku priya-priya nu ”dijurung ku kawasa suci”. Maranéhna nuliskeun pipikiran Allah. (2 Pétrus 1:21) Ku cara diajar Alkitab, urang gé bisa ibadah ka Allah nuturkeun ”bingbingan kawasa suci sarta hal-hal nu bener”, atawa nu sajalan jeung kahayang Allah.​—Yahya 4:24.

•   Ngadoa ménta bantuan Allah. (Lukas 11:13) Allah bakal ngabantu urang miboga sipat-sipat nu hadé supaya urang bisa akrab jeung Anjeunna. (Galatia 5:22, 23) Ku cara ngadoa, urang gé bisa bijaksana waktu nyanghareupan masalah-masalah dina kahirupan.​—Yakobus 1:5.

•   Gaul jeung jalma-jalma nu akrab jeung Allah. Maranéhna téh bisa ngabantu urang pikeun akrab jeung Allah. (Roma 1:11, 12) Tapi mun urang gaul jeung jalma-jalma nu embung akrab jeung Allah, urang gé bisa ngajauh ti Anjeunna.​—Yakobus 4:4.

 Jalma nu taat kana agamana teu otomatis bisa akrab jeung Allah. Alkitab nyebutkeun, ”Lamun aya nu ngarasa dirina téh jalma soléh tapi teu ngadalikeun létahna, manéhna téh ngabobodo haténa sorangan, jeung ibadahna percumah.”​—Yakobus 1:26, catetan handap.

 Terus Alkitab gé nunjukkeun, jalma nu akrab jeung Allah bakal ibadah maké cara ibadah nu ditarima ku Anjeunna. Maranéhna bakal nuturkeun bingbingan ti ”hiji kawasa suci”, nyaéta kawasa suci Allah. Jadi, maranéhna bakal ibadah babarengan sabagé ”hiji awak” jeung ”ngajaga kasatunggalan nu dihasilkeun ku kawasa suci, sarta hirup rukun”.—Éfésus 4:1-4.

 Kasalahpahaman: Kabéh mahluk bisa akrab jeung Allah.

 Fakta: Kabéh ciptaan Allah téh mémang ngamulyakeun Anjeunna. (Jabur 145:10; Roma 1:20) Tapi, ngan manusa jeung malaikat nu bisa akrab jeung Allah, ciptaan séjénna mah teu bisa. Misalna sato. Sato teu bisa akrab jeung Allah sabab sato mah ngan nuturkeun nalurina supaya bisa tetep hirup. (2 Pétrus 2:12) Malah Alkitab nyebutkeun, jalma nu teu bisa akrab jeung Allah téh ”siga sato” nu teu boga pikiran.​—Yakobus 3:15; Yudas 19.