Панднома 17:1-28

  • Дар ивази некӣ бадӣ накун (13)

  • Пеш аз сар задани ҷанҷол бирав (14)

  • Дӯст ҳама вақт дӯст медорад (17)

  • «Дили шод давои дард аст» (22)

  • Доно суханашро бозмедорад (27)

17  Як пора нони қоқу осоиштагӣ+Беҳ аз хонаи пури гӯшту* ҷанҷол.+   Хизматгори боандеша бар писари нанговар ҳукмфармо мешавад,Ӯ дар қатори писарони хӯҷаинаш мерос мегирад.   Бӯта* барои нуқра асту кӯра барои тилло,+Яҳува бошад, санҷандаи дилҳост.+   Бадкор ба суханони зараровар диққат медиҳадВа фиребгар ба забони фалокатбор гӯш меандозад.+   Ҳар кӣ камбағалро масхара кунад, ба Офарандаи ӯ беҳурматӣ мекунад+Ва ҳар кӣ аз бадбахтии дигаре шод шавад, бе ҷазо намемонад.+   Тоҷи пиронсолон набераҳоянд,Ҷалоли фарзандон — волидон*.   Сухани нек ба аблаҳ намезебад,+Ба ҳоким бошад, забони фиребгар тамоман шоиста нест.+   Туҳфа барои соҳибаш мисли санги гаронбаҳост,+Ҳар ҷое равад, он ба вай комёбӣ меорад.+   Ҳар кӣ аз гуноҳ чашм пӯшад, ҷӯёи муҳаббат аст,+Аммо касе, ки онро хотиррасон кардан мегирад, дӯстони ҷониро ҷудо месозад.+ 10  Як сарзаниш ба оқил бештар кора мекунад,+Назар ба сад қамчин ба аблаҳ.+ 11  Бадкор фақат аз пайи исён аст,Вале барои ҷазои ӯ хабаррасони бераҳмро мефиристанд.+ 12  Хирси бачагумкардаро бубинӣ беҳтар аст,Аз он ки аблаҳро дар сари аҳмақияш вохӯрӣ.+ 13  Ҳар кӣ дар ивази некӣ бадӣ кунад,Бадӣ аз хонааш дур намешавад.+ 14  Саршавии ҷанҷол мисли рахна шудани об аст,Пеш аз он ки ҷангу ҷидол сар занад, аз он ҷо бирав.+ 15  Он кӣ бадкорро сафед мекунадВа он кӣ росткорро айбдор менамояд+ —Ҳар ду дар назари Яҳува нафратоваранд. 16  Чӣ суд аз он ки аблаҳ хирад ба даст оварда тавонадуХуш надошта бошад?+ 17  Дӯст ҳама вақт дӯст медорад,+Ӯ бародарест, ки барои рӯзи сахт зода шудааст.+ 18  Беақл дасти паймон медиҳад,Назди ёри худ кафил* мешавад.+ 19  Ҳар кӣ ҷанҷолро нағз бинад, гуноҳро дӯст медорад.+ Касе, ки дарвозаҳояшро баланд созад, талабгори шикаст аст.+ 20  Каҷдил комёб намегардад+Ва фиребгар ба бало гирифтор мешавад. 21  Ҳар кӣ фарзанди аблаҳ ба дунё орад, дар банди ғам астВа падари фарзанди беақл шодиро намедонад.+ 22  Дили шод давои дард аст,+Вале рӯҳи ғамгин қувватро ҷаббида мегирад*.+ 23  Бадкор пинҳонӣ* пора мегирад,То адлу инсофро поймол кунад.+ 24  Хирад дар рӯ ба рӯйи шахси боҳуш* аст,Вале ҳуши аблаҳ ҳар сӯ парешон мешавад.+ 25  Фарзанди бад андуҳи падар астВа ғуссаи онест, ки ӯро зодааст.+ 26  Ҷазо додани* росткор хуб нестВа қамчин задани обрӯмандон дуруст нест. 27  Доно суханашро бозмедорад+Ва одами рамузфаҳм* вазнин аст.+ 28  Аҳмақ ҳам хап шинад, хирадманд метобадВа касеро, ки лабонашро бандад, боандеша* мешуморанд.

Поварақҳо

Ё «гӯшти қурбониҳову».
Бӯта — зарфе барои гудохтани баъзе филизҳо (металлҳо).
Дар матни асл «падарон».
Кафил — он кӣ иҷрои кор ё пардохти чизеро ба ҷойи каси дигар ба зимма мегирад; зомин.
Ё «устухонҳоро хушк мекунад».
Дар матни асл «аз бағалкиса».
Ё «рамузфаҳм; дақиқназар».
Ё «Ҷарима кардани».
Ё «боҳуш».
Ё «рамузфаҳм; боҳуш».