«Рӯҳи ӯ мебарояд ва ӯ ба замин бармегардад, худи ҳамон рӯз фикрҳояш нест мешаванд»

(Забур 146:4).

«Зиндаҳо медонанд, ки бояд бимиранд, вале мурдаҳо ҳеҷ чизро намедонанд... Ҳар коре, ки аз дастат биёяд, аз таҳти дил бикун, зеро дар гӯр, ки ба он ҷо меравӣ, на меҳнат ҳаст, на андеша, на дониш ва на хирад»

(Пандгӯ 9:5, 10).

«[Исо] илова кард: “Дӯсти мо Лаъзор хобидааст, вале ман меравам, то ӯро бедор кунам”. Онҳо гумон карданд, ки ӯ дар бораи хоби одӣ мегӯяд, вале Исо дар бораи марги ӯ гап мезад. Бинобар ин ба онҳо рӯирост гуфт: “Лаъзор мурдааст”»

(Юҳанно 11:11, 13, 14).