«Аз ин ҳайрон нашавед, зеро соате мерасад, ки ҳамаи онҳое, ки дар қабранд, овози ӯро мешунаванд ва берун меоянд»

(Юҳанно 5:28, 29).

«Ҳам росткорону ҳам бадкорон дар оянда зинда мешаванд»

(Корнома 24:15).

«Ман дидам, ки мурдагон, ҳам хурдону ҳам бузургон, дар пеши тахт истодаанд ва дастхатҳо кушода шуданд. Ҳамчунин дастхати дигаре кушода шуд, ки дастхати ҳаёт буд. Мурдагон аз рӯйи он чӣ дар он дастхатҳо навишта шудааст, аз рӯйи корҳояшон, доварӣ шуданд. Он гоҳ баҳр, марг ва гӯр мурдагонеро, ки дар онҳо буданд, доданд ва ҳар яки онҳо аз рӯйи корҳояшон доварӣ шуданд»

(Ошкорсозӣ 20:12, 13).