САВОЛИ 9
Чаро одамон азоб мекашанд?
«Боз дар зери осмон дидам, ки дар мусобиқа тездавон ҳамеша ғолиб намеоянд, дар талош паҳлавонон ҳамеша дастболо намешаванд, хирадмандон на ҳама вақт соҳиби нон мегарданд, боигарӣ на ҳама вақт ба боақлон мерасад ва доноён доим комёбӣ ба даст намеоранд, чунки замони баду воқеаҳои ногаҳонӣ бар сари ҳамаи онҳо меоянд»
(Пандгӯ 9:11).
«Ба воситаи як одам гуноҳ ба ҷаҳон даромад ва ба воситаи гуноҳ марг омад. Ҳамин тавр марг ба тамоми одамон гузашт, зеро ҳама гуноҳ карданд»
(Румиён 5:12).
«Писари Худо бошад, барои он ошкор шуд, ки корҳои Иблисро вайрон кунад»
(1 Юҳанно 3:8).
«Тамоми ҷаҳон дар таги дасти Иблис аст»
