សំណួរពីយុវវ័យ
ចុះយ៉ាងណា បើអ្នកឯទៀតនិយាយដើមខ្ញុំ?
មូលហេតុដែលការនិយាយដើមធ្វើឲ្យឈឺចិត្ត
ការនិយាយដើមខ្លះគឺក្នុងបំណងធ្វើបាបប្អូន ជាឧទាហរណ៍ការនិយាយកុហកក្នុងបំណងបំផ្លាញកេរ្ដិ៍ឈ្មោះប្អូន។ ទោះជាការនិយាយកុហកនោះមិនសូវបង្កជាបញ្ហាធ្ងន់ក៏ដោយ នេះនៅតែអាចធ្វើឲ្យប្អូនឈឺចិត្ត ជាពិសេសអ្នកដែលនិយាយរឿងនោះ គឺជាបុគ្គលដែលប្អូនគិតថាជាមិត្តជិតស្និទ្ធរបស់ប្អូន!—ទំនុកតម្កើង ៥៥:១២-១៤
ប្អូនស្រីអាសស្លីបានរៀបរាប់ថា៖ «ខ្ញុំបានដឹងថា មានមិត្តម្នាក់កំពុងនិយាយដើមខ្ញុំពីក្រោយខ្នង គាត់និយាយថា ខ្ញុំជាមនុស្សដែលមិនចេះយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្នកឯទៀត។ នេះធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺចិត្តណាស់! ខ្ញុំមិនយល់សោះថា ហេតុអ្វីគាត់និយាយបែបនេះ»។
ការពិត: មិនមែនជារឿងសប្បាយទេ ពេលដែលដឹងថាមានអ្នកណាម្នាក់និយាយមិនល្អពីប្អូន ទោះជាអ្នកដែលនិយាយនោះជាមិត្តជិតស្និទ្ធ ឬមិនមែនក៏ដោយ។
ចំណុចមិនល្អនោះគឺ ប្អូនមិនតែងតែអាចរារាំងអ្នកឯទៀតមិនឲ្យនិយាយដើមប្អូនបានឡើយ
មានមូលហេតុផ្សេងៗដែលមនុស្សនិយាយអំពីគ្នា នេះរួមបញ្ចូល
ការយកចិត្តទុកដាក់ដោយស្មោះ។ មនុស្សគឺជាភាវរស់មួយប្រភេទដែលមានការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា។ ដូច្នេះ ជាការធម្មតាទេដែលយើងចូលចិត្តនិយាយជាមួយអ្នកឯទៀត និងនិយាយអំពីអ្នកឯទៀត។ តាមពិត គម្ពីរលើកទឹកចិត្ត យើងឲ្យបង្ហាញការ«យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកឯទៀត»។—ភីលីព ២:៤
ប្អូនស្រីប៊ីអាន់កាបានរៀបរាប់ថា៖ «មនុស្សគឺជាប្រធានបទដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍បំផុតសម្រាប់និយាយ»។
ប្អូនស្រីខេធីបានរៀបរាប់ថា៖ «ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថា ខ្ញុំចូលចិត្តចង់ដឹងរឿងដែលកើតឡើងចំពោះមនុស្សផ្សេងៗ ហើយនិយាយរឿងពួកគេជាមួយនឹងអ្នកឯទៀត។ ខ្ញុំមិនដឹងថាហេតុអ្វីទេ តែ ខ្ញុំគ្រាន់តែគិតថាវាជារឿងសប្បាយប៉ុណ្ណោះ»។
ពេលទំនេរ។ នៅសម័យគម្ពីរ មានមនុស្សដែល«មិនធ្វើអ្វីទេក្រៅពីនិយាយឬស្ដាប់រឿងថ្មីៗប៉ុណ្ណោះ»។ (សកម្មភាព ១៧:២១) មនុស្សសព្វថ្ងៃនេះក៏ដូចគ្នាដែរ!
ប្អូនស្រីយ៉ូអាន់បានរៀបរាប់ថា៖ «ជួនកាលពេលដែលគ្មានរឿងអ្វីនិយាយ មនុស្សបង្កើតរឿងណាមួយដើម្បីពួកគេអាចមានអ្វីនិយាយគ្នា»។
ការមិនជឿជាក់លើខ្លួនឯង។ មានមូលហេតុត្រឹមត្រូវដែលគម្ពីរព្រមានយើងកុំឲ្យប្រៀបធៀបខ្លួនទៅនឹងអ្នកឯទៀត។ (កាឡាទី ៦:៤) គួរឲ្យស្ដាយណាស់ មនុស្សខ្លះមិនជឿជាក់លើខ្លួនឯងទេ ហេតុនេះហើយបានជាពួកគេចាប់ផ្ដើមនិយាយអ្វីដែលមិនល្អអំពីអ្នកឯទៀត។
ប្អូនប្រុសហ្វៀលបានរៀបរាប់ថា៖ «ធម្មតា យើងអាចស្គាល់ថា អ្នកដែលនិយាយដើមគេនោះជាមនុស្សបែបណា តាមរយៈពាក្យសំដីដែលពួកគេបាននិយាយ។ នេះមានន័យថា នៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ ភាគច្រើនគឺមានតែការច្រណែនប៉ុណ្ណោះ។ ដើម្បីធ្វើឲ្យខ្លួនសប្បាយចិត្ត ពួកគេនិយាយពាក្យចចាមអារ៉ាមដែលមិនល្អអំពីអ្នកឯទៀត ហើយខំប្រាប់ខ្លួនឯងថា ខ្លួនគឺប្រសើរជាងបុគ្គលដែលគាត់ច្រណែននោះ។
ការពិត: មិនថាប្អូនចូលចិត្ត ឬក៏មិនចូលចិត្តនោះទេ មនុស្ស នឹង និយាយអំពីអ្នកឯទៀត ពួកគេក៏និយាយអំពីប្អូនដែរ។
ចំណុចល្អនោះគឺ ប្អូនអាចចាត់វិធានការផ្សេងៗចំពោះការនិយាយដើម
ប្អូនប្រហែលជាមិនអាចឃាត់អ្នកឯទៀតមិនឲ្យនិយាយពីប្អូននោះទេ ប៉ុន្តែប្អូនអាចជ្រើសរើសថា ប្អូនគួរមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា ចំពោះការនិយាយនោះ។ បើប្អូនឃើញថាពាក្យចចាមអារ៉ាមសាយភាយពាសពេញនោះ យ៉ាងហោចណាស់ប្អូនមានជម្រើសពីរ។
ជម្រើសទី១: មិនអើពើចំពោះពាក្យចចាមអារ៉ាមនោះ។ ភាគច្រើន វិធីល្អបំផុតនោះ គឺទុកឲ្យគេនិយាយរឿងនោះដោយមិនចាំបាច់រវីរវល់នឹងពាក្យចចាមអារ៉ាមនោះឡើយ ជាពិសេសបើពាក្យចចាមអារ៉ាមនោះគឺជាពាក្យផ្ដេសផ្ដាស។ សូមធ្វើតាមការណែនាំក្នុងគម្ពីរដែលថា៖ «កុំឲ្យមានចិត្តរហ័សខឹងឡើយ ដ្បិតសេចក្ដីកំហឹងរមែងនៅក្នុងទ្រូងរបស់មនុស្សល្ងីល្ងើទេ»។—សាស្ដា ៧:៩
ប្អូនស្រីអេលីសបានរៀបរាប់ថា៖ «មានពាក្យចចាមអារ៉ាមមួយបានលេចឮថា ខ្ញុំកំពុងទាក់ទងប្រុសម្នាក់ដែលខ្ញុំមិនដែលជួបពីមុនសោះ! រឿងនេះពិតជាគួរឲ្យអស់សំណើចណាស់ ខ្ញុំចង់តែសើចទេ»។
ប្អូនស្រីអាលីសាន់បានរៀបរាប់ថា៖ «ការមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្អគឺជាអាវុធដ៏ល្អបំផុតដើម្បីទប់ទល់នឹងការនិយាយមិនល្អ។ ទោះជាពាក្យចចាមអារ៉ាមនោះលេចឮយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលដែលអ្នកមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្អ មនុស្សតិចណាស់ដែលជឿពាក្យចចាមអារ៉ាមនោះ។ រឿងពិតអំពីអ្នកនឹងត្រូវលាតត្រដាង។
យោបល់: សូមសរសេរក្នុងក្រដាស (១) តើគេនិយាយអ្វីអំពីប្អូន ហើយ (២) តើរឿងនោះធ្វើឲ្យប្អូនមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា។ ពេលណាដែលប្អូនបាន«រំពឹងគិតនៅក្នុងចិត្ត»អំពីមូលហេតុទាំងពីរនោះហើយ នេះប្រហែលជាងាយស្រួលជាងឲ្យប្អូនបំភ្លេចរឿងនោះ។—ទំនុកតម្កើង ៤:៤
ជម្រើសទី២: ទៅជួបមនុស្សដែលបាននិយាយដើមប្អូន។ ក្នុងករណីខ្លះ ប្អូនប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាពាក្យចចាមអារ៉ាមនោះគឺជារឿងធ្ងន់ដែលពិតជាត្រូវការឲ្យប្អូននិយាយជាមួយនឹងអ្នកដែលបាននិយាយដើមប្អូននោះ។
ប្អូនស្រីអេលីសដែលបានរៀបរាប់ខាងលើបានបន្តថា៖ «បើអ្នកទៅជួបមនុស្សដែលបាននិយាយដើមអ្នក នោះពួកគេនឹងដឹងថារឿងដែលពួកគេនិយាយបានឮទៅដល់អ្នក។ បន្ថែមទៅទៀត បើអ្នកទៅជួបនឹងអ្នកដែលនិយាយដើមនោះ ប្រហែលជាអ្នកអាចដោះស្រាយបញ្ហា ហើយអាចស្រុះស្រួលជាមួយនឹងគាត់ទៀតផង»។
មុននឹងទៅជួបនឹងអ្នកដែលនិយាយដើមប្អូន សូមធ្វើតាមការណែនាំពីគម្ពីរដូចខាងក្រោមនេះ ហើយសូមសួរខ្លួននូវសំនួរទាំងនេះ។
«អ្នកណាដែលឆ្លើយមុនដែលបានស្ដាប់រឿង នោះរាប់ជាការចំកួតហើយ»។ (សុភាសិត ១៨:១៣) ‹តើខ្ញុំពិតជាស្គាល់ការពិតទាំងអស់ឬ? តើអ្នកដែលបាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំអំពីរឿងនោះ ប្រហែលជាអាចយល់ខុសអំពីអ្វីដែលពួកគេបានឮទេ?›
«ត្រូវរហ័សស្ដាប់ មិនរហ័សនិយាយ មិនរហ័សខឹង»។ (យ៉ាកុប ១:១៩) ‹តើនេះជាពេលល្អទេដែលឲ្យខ្ញុំទៅជួបនឹងអ្នកដែលនិយាយដើមខ្ញុំ? តើខ្ញុំពិតជាបានពិចារណាឲ្យប្រាកដទេថា រឿងដែលខ្ញុំនឹងទៅជួបគាត់នេះ ជារឿងសំខាន់? ឬក៏ល្អជាងបើទុកឲ្យពេលវេលាកន្លងទៅ ហើយចាំរហូតដល់ខ្ញុំត្រជាក់ចិត្តសិន?›
«អ្នកចង់ឲ្យមនុស្សប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះអ្នក អ្នកក៏ត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងនោះចំពោះពួកគេដែរ»។ (ម៉ាថាយ ៧:១២) ‹បើខ្ញុំជាអ្នកដែលនិយាយដើមគេវិញ តើខ្ញុំចង់ឲ្យគេមកជួបខ្ញុំដោយរបៀបណា? តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានោះ? តើពាក្យសម្ដី និងឥរិយាបទបែបណាដែលអាចមានប្រសិទ្ធភាពជាងគេ?›
យោបល់: មុននឹងទៅជួបអ្នកដែលនិយាយដើមប្អូន សូមសរសេរអ្វីដែលប្អូនចង់និយាយ។ បន្ទាប់មក រង់ចាំពីរបីសប្ដាហ៍ រួចអានអ្វីដែលប្អូនបានសរសេរម្ដងទៀត ហើយមើលថាតើមានអ្វីដែលប្អូនចង់ផ្លាស់ប្ដូរទេ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ សូមពិភាក្សាជាមួយនឹងឪពុកម្ដាយ ឬមិត្តដែលមានភាពចាស់ទុំ អំពីអ្វីដែលប្អូនបានសរសេរនោះ ហើយសុំយោបល់ពីពួកគាត់។
ការពិត: ដូចជារឿងផ្សេងៗដែលកើតឡើងក្នុងជីវិត ការនិយាយដើមគឺជាអ្វីមួយដែលប្អូនមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមានន័យថាប្អូនត្រូវឲ្យវាគ្រប់គ្រងលើប្អូនដែរ!
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
គំនូរជីវចលលើក្ដារខៀន
តើតាមរបៀបណាខ្ញុំអាចឈប់និយាយដើមអ្នកឯទៀត?
នៅពេលដែលការសន្ទនារបស់អ្នកចាប់ផ្ដើមមានការនិយាយអាក្រក់ពីអ្នកណាម្នាក់ សូមចាត់វិធានការភ្លាមៗ!
