Зәбүр 127:1—5
Қалаға өрлеп бара жатқанда айтылатын ән. Сүлейменнің жыры.
127 Үйді Ехоба салмаса,Құрылысшылардың ауыр еңбегі бекер+.
Қаланы Ехоба күзетпесе+,Күзетшілердің сергек жүргені бекер.
2 Сендердің ерте тұрып, кеш жатқандарың да,Нан табу үшін тер төккендерің де бекер.
Өйткені Құдай өзі сүйетіндердің қамын жасайды;Олар бейқам ұйықтайды+.
3 Міне, балалар — Ехобаның берген мұрасы+;Іштен шыққан перзент — оның сыйы+.
4 Адамның жас кезінде туған ұлдарыЖауынгердің қолындағы жебелерге ұқсайды+.
5 Қорамсағын осындай жебеге толтырғандар бақытты+,Олар ұятқа қалмайды,Өйткені олар қақпа алдында жауларымен сөйлеседі.
