Ишаё 33:1–24
33 Эй, вайрон этилмаган вайрон қилувчи+,Эй, хиёнатга йўлиқмаган хиёнаткор, ҳолингга вой!
Сен йўқ қилишни тугатгач, ўзинг ҳам йўқ бўласан+,
Хоинликни тўхтатгач, ўзингга ҳам хоинлик қилинади.
2 Эй Яҳова, бизга илтифот кўрсат+.
Зеро, Сенга умид боғлаймиз.
Ҳар тонг куч-қувватимиз бўл+,Қайғули пайтда бизнинг нажотимиз бўл+.
3 Гумбурлаган овозингдан халқлар қочади,
Қўзғалганингда, миллатлар тарқалиб кетади+.
4 Ўлжангиз очофат чигирткалар йиғилгандай талон-торож қилинади.Халқ чигирткалар галасидай ўлжангизга ташланади.
5 Яҳова юксалади,Зеро, Унинг маскани самодадир.
У Сионни адолат ва ҳаққоният билан тўлдиради.
6 У сенинг даврингда барқарорлик ўрнатади.Унинг хазинаси:Туганмас нажот+, донолик, билим ва Яҳовадан қўрқишдир+.
7 Ана, уларнинг қаҳрамонлари кўчада бақирмоқда,Тинчлик хабарчилари аччиқ-аччиқ йиғламоқда.
8 Катта йўллар бўшаб қолди,Йўлларда ҳеч бир йўловчи йўқ.
У* аҳдни бузди,Шаҳарлардан юз ўгирди,Ҳеч бир одамни назарига илмади+.
9 Юрт аза тутиб*, сўлиб бормоқда.
Ливан шарманда бўлди+, чириб кетди.
Шарон чўлга айланди,Башан ва Кармилнинг барглари тўкилди+.
10 Яҳова демоқда: «Энди Мен қўзғаламан,Энди Мен юксаламан+,Ўзимни улуғлайман.
11 Сизлар пичанга ҳомиладор бўлиб, дунёга сомон келтирасиз.
Ўз руҳингиз сизни оловдай ютиб юборади+.
12 Халқлар куйдирилган оҳакдай бўлади,
Улар чопиб ташланган тиканлардай лов этиб ёниб кетади+.
13 Эй олисдагилар, қиладиган ишларимни эшитинг!
Эй яқиндагилар, куч-қудратимни тан олинг!
14 Сиондаги гуноҳкорлар қўрқув ичида қолади+,Муртадларни қалтироқ босиб:
“Қай биримиз ямламай ютадиган олов ёнида яшай оламиз?+
Сўнмас ўт қошида тура оламиз?” — дейди.
15 Доим одиллик йўлида юрадиган+,Тўғриликни гапирадиган+,Ҳаром фойдаю қаллобликдан бош тортадиган,Пора олишдан қўлини тиядиган+,Қон тўкиш ҳақида тингламай, қулоғини бекитадиган,Ёмонликни кўрмаслик учун кўзини юмадиган киши —
16 Тоғлар тепасида яшайди.Қоя истеҳкомлари унга бошпана бўлади.У нонсиз қолмайди,Ичадиган суви асло тугамайди»+.
17 Сенинг кўзларинг шоҳнинг улуғворлигини кўради,Улар узоқдаги юртни кўрадиган бўлади.
18 Кўнглингдан барча даҳшатли нарсаларни ўтказиб:
«Қани ўша котиб?
Ўлпон тўлайдиган одам қани?+
Минораларни санайдиган киши қани?» — дейсан.
19 Бундан буён сурбет халқни,Тушунарсиз тилда сўзлайдиган,Нима деб дудуқланганини англаб бўлмайдиган халқни+ бошқа кўрмайсан.
20 Сионга — байрамларимиз ўтадиган шаҳарга қара!+
Кўзларинг Қуддусни — осойишта жойни,Кўчирилмайдиган чодирни кўради+.
Унинг қозиқлари сира ҳам суғуриб олинмайди,Арқонларининг ҳеч бири узилмайди.
21 Аммо у ерда маҳобатли Худованд ЯҳоваБиз учун дарёлар, кенг анҳорлар оққан макон бўлади.У ерда эшкакли кемалар ҳам,Баҳайбат кемалар ҳам сузмайди.
22 Зеро Яҳова — Ҳакамимиз+,Яҳова — Қонун чиқарувчимиз+,Яҳова — Шоҳимиз+.У бизни қутқаради+.
23 Арқонлар бўшаб кетади.Кема устуни тик турмайди, елкан ҳам ёйилмай қолади.
Ўша вақтда мўл-кўл ўлжа бўлинади,Ҳатто чўлоққа ҳам кўпгина ўлжа тегади+.
24 Ҳеч ким: «Мен касалман»+,— демайди.
Юрт аҳолисининг гуноҳи кечирилади+.
