Ибриён 2:1-18
2 Бинобар ин мо бояд ба чизҳои шунидаамон боз ҳам бештар диққат диҳем,+ то ҳеҷ гоҳ аз имон дур нашавем.+
2 Охир, агар каломе, ки ба воситаи фариштагон гуфта шудааст,+ пойдор бошад ва ҳар қонуншикану беитоат аз рӯйи адолат ҷазо ёбад,+
3 пас, мо, агар ба чунин наҷоти бузург беаҳамиятӣ кунем, чӣ тавр халосӣ меёбем?+ Ҳазратамон аввалин шуда дар бораи ин наҷот гап зада буд+ ва онҳое, ки суханони ӯро шунида буданд, инро барои мо тасдиқ карданд.
4 Худо низ бо аломатҳо, муъҷизаҳо, ҳар гуна корҳои бузург+ ва бо рӯҳи муқаддас, ки онро ба ҳар кас мувофиқи хости худ+ додааст, дар бораи ин наҷот шаҳодат дод.
5 Ӯ дунёи ояндаро, ки мо дар борааш гап мезанем, ба фариштагон тобеъ накардааст.+
6 Вале шахсе дар ҷое шаҳодат дода гуфтааст: «Чист инсон, ки ӯро дар ёд дорӣ, ва фарзанди одам, ки ба ӯ ғамхорӣ кунӣ?+
7 Ӯро аз фариштагон андаке кам кардаӣ; бар сараш тоҷи ҷалолу иззат гузоштаӣ ва бар амали дастонат таъйин кардаӣ.
8 Ҳама чиро зери пойи ӯ гузошта тобеъ намудаӣ».+ Худо ҳама чиро ба ӯ тобеъ кард+ ва чизе намонд, ки ба ӯ тобеъ нашуда бошад.+ Лекин мо ҳоло намебинем, ки ҳама чиз тобеи ӯ бошад,+
9 балки Исоро мебинем, ки пештар аз фариштагон андаке поёнтар гузошта шуда буду+ ҳоло барои марги пуразобаш бар сараш тоҷи ҷалолу иззат гузошта шудааст,+ бале, бо лутфу марҳамати Худо ӯ барои ҳама маргро чашид.+
10 Дуруст буд, ки Худо, ки ҳама чиз барои ӯ ва ба воситаи ӯ вуҷуд дорад, Роҳнамои наҷотро+ ба воситаи азобҳо комил гардонад,+ то писарони сершуморашро ҷалол диҳад.+
11 Ҳам оне, ки муқаддас мегардонад, ва ҳам онҳое, ки муқаддас мегарданд,+ аз як Падар ҳастанд,+ аз ин сабаб ӯ ор намекунад, ки онҳоро бародар номад,+
12 ва мегӯяд: «Номатро ба бародаронам эълон хоҳам кард, дар миёни ҷамоат дар васфи ту суруд хоҳам хонд».+
13 Боз чунин мегӯяд: «Ба ӯ таваккал хоҳам кард».+ Ҳамчунин: «Инак, ман ва кӯдаконе, ки Яҳува ба ман додааст».+
14 Бинобар ин, азбаски «кӯдакон» аз хуну ҷисманд, ӯ низ мисли онҳо гашт,+ то ба воситаи маргаш соҳиби қудрати марговар,+ яъне Иблисро, нобуд кунад+
15 ва ҳамаи онҳоеро, ки аз тарси марг як умр ғулом буданд, озод кунад.+
16 Ӯ, дар асл, на ба фариштагон, балки ба насли Иброҳим ёрӣ медиҳад.+
17 Бинобар ин ӯ бояд аз ҳар ҷиҳат ба бародарони худ монанд мегашт,+ то дар хизмати Худо саркоҳини* раҳмдилу вафодор шавад ва барои гуноҳҳои халқ+ қурбонии оштӣ* орад.+
18 Азбаски ӯ худаш дар озмоишҳо азоб кашида буд,+ метавонад ба касоне, ки бо озмоишҳо рӯ ба рӯ мешаванд, дасти ёрӣ дароз кунад.+
