Йоһан 6:1—71
6 Андин кейин Әйса Җәлилийә, йәни Тиберийә деңизиниң у қирғиғиға өтти.
2 Униң кәйнидин зор бир топ халайиқ әгишип маңди, чүнки улар униң кесәлләрни мөҗүзиләр арқилиқ сақайтқинини көргән еди.
3 Әйса таққа чиқип, у йәрдә өз шагиртлири билән олтарди.
4 Бу йәһудий Песах мәйримигә аз қалған вақит еди.
5 Әйса бешини көтирип, көпчиликниң алдиға келиватқанлиғини көрүп, Филиптин: «Улар йегидәк нанни нәдин сетивалимиз?»— дәп сориди.
6 Бу сөзни уни синаш үчүн ейтқан еди, чүнки немә қилишни өзи биләтти.
7 «Һәтта 200 динарға нан алсақму, буларниң һәрқайсиға азирақтин болсиму йәтмәйду»,— дәп җавап бәрди Филип.
8 Шагиртлиридин йәнә бири, Симун Петрусниң иниси Әндәр Әйсаға:
9 «Бу йәрдә бир балида бәш арпа тоғач билән икки белиқ бар, лекин көпчиликкә бу немә болиду?»— деди.
10 «Адәмләрни тамаққа олтарғузуңлар»,— деди Әйса. У йәр чимәнлик еди. У йәрдики әрләрниңла сани 5 000 еди.
11 Әйса тоғачларни қолиға елип, Худаға шүкүр ейтқандин кейин, олтарғанларға тарқатти. Белиқларниму улар халиғиничә бәрди.
12 Һәммиси йәп тойғанда, у шагиртлириға: «Қалған нанларни жиғиветиңлар, һечнәрсә исрап болмисун»,— деди.
13 Шуниң билән улар көпчиликниң бәш арпа тоғачтин ешип қалғинини 12 севәткә толтуруп жиғивалди.
14 Хәлиқ Әйсаниң көрсәткән мөҗүзисини көрүп: «Һәқиқәтән, дунияға келидиған Пәйғәмбәр бу екән»,— дейишти.
15 Әйса уларниң уни тутувелип, падиша қилмақчи болған ойини билип, йәнә таққа ялғуз чиқип кәтти.
16 Кәчқурун Әйсаниң шагиртлири деңиз бойиға келип,
17 қолваққа олтирип, деңиз арқилиқ Кәпәрнаһумға қарап йол елишти. Қараңғу чүшүп кәтсиму, Әйса уларниң йениға кәлмигән еди.
18 Шу арилиқта күчлүк шамал чиқип, деңиз долқунлинип кәтти.
19 Улар бәш яки алтә чақирим йәргичә палақ тартип барғанда, Әйсаниң деңиз үстидә меңип, қолваққа йеқинлишиватқанлиғини көрүп, қорқушуп кәтти.
20 Лекин Әйса уларға: «Бу мән, қорқмаңлар!»— деди.
21 Улар хошал болушуп, уни қолваққа чиқарди. Қолвақ тез арида улар бармақчи болған җайға йетип кәлди.
22 Әтиси деңизниң у тәрипидики адәмләр бир кичик қолвақни көрди. Улар Әйсаниң шагиртлири билән бир қолваққа чүшмигәнлигини, әксичә шагиртлириниң ялғуз кәткәнлигини байқиған еди.
23 Бирнәччә қейиқлар Тиберийәдин Һакимдар Әйса дуа қилип, халайиққа нан тарқитип бәргән җайға йеқин келип тохтиди.
24 Әйсаниң вә шагиртлириниң у йәрдә йоқлуғини көргән инсанлар шу қейиқларға олтирип, Кәпәрнаһумға Әйсани издәп маңди.
25 Уни деңизниң у қирғиғида тапқандин кейин улар: «Устаз, бу йәргә қачан кәлдиңиз?»— дәп сориди.
26 Әйса мундақ җавап бәрди: «Силәргә һәқни ейтиватимән: силәр мени мөҗүзиләрни көргиниңлар үчүн әмәс, бәлки нанларни йәп тойғиниңлар үчүн издидиңлар.
27 Бузулуп кетидиған озуқлуқ үчүн әмәс, мәңгү һаят беридиған озуқлуқ үчүн әмгәк қилиңлар. Бу озуқлуқни силәргә инсан Оғли бериду, чүнки Худа Ата униңға разилиқ мөһрини басти».
28 Шу чағда улар Әйсадин: «Худаға мақул ишларни қилиш үчүн, биз немә қилишимиз керәк?»— дәп сорашти.
29 Әйса җававән: «Худа мақуллайдиған иш Униң әвәткән адимигә ишиништур»,— деди.
30 Улар болса униңдин: «Сән қандақ мөҗүзә яритиш билән бизни өзәңгә ишәндүрисән? Немә қилип бәрмәкчисән?
31 Мәсилән, әҗдатлиримиз чөлдә жүргәндә манна йегән. Муқәддәс Язмиларда йезилғандәк: “Худа уларға асмандин нан тәғдим қилди”»,— дәп сорашти.
32 Шу вақитта Әйса уларға: «Силәргә һәқни ейтиватимәнки, силәргә асмандин нан бәргән Муса һәқиқий нанни бәргини йоқ, һәқиқий нанни силәргә мениң Атам бериватиду.
33 Сәвәви, Худаниң нени — асмандин чүшкән вә дунияға һаятлиқ беғишлиған заттур»,— деди.
34 Буниңға улар: «Һакимдаримиз, дайим бизгә бундақ нан берип турғайсән!»— дейишти.
35 Әйса уларға мундақ деди: «Мән — һаятлиқ ненидур. Мениң йенимға кәлгән һәргиз ач қалмас һәм маңа ишәнч билдүргән һечқачан уссимайду.
36 Лекин силәргә ейтқинимдәк, мени көргән болсаңларму, маңа бәрибир ишәнмәйватисиләр.
37 Атам маңа бәргән барлиғи маңа келиду вә алдимға кәлгән адәмни һечқачан қоғлимаймән.
38 Чүнки мән өз ирадәмни әмәс, бәлки мени Әвәткүчиниң ирадисини әмәлгә ашуруш үчүн асмандин чүштүм.
39 Мени Әвәткүчиниң ирадиси болса, Униң маңа бәргәнлиридин һечбирини йоқатмай, бәлки ахирқи күндә уларниң һәрбирсини тирилдүрүшүмдур.
40 Атамниң ирадиси шуниңдин ибарәтки, Оғлини көргән, униңға етиқат билдүргән һәрбир киши мәңгүлүк һаятқа еришиши керәк һәм мән уни ахирқи күндә тирилдүримән».
41 Шу вақитта йәһудийлар униңға наразилиқ билдүрди, чүнки у: «Мән асмандин чүшкән нандурмән»,— дегән еди.
42 Улар: «Бу Йүсүпниң оғли Әйса әмәсму? Биз ата-анисини тонуймизғу. Әнди у қандақларчә: “Мән асмандин чүштүм”, дәйду?»— дейишти.
43 Әйса уларға җававән: «Налә қилишмаңлар.
44 Әгәр мени әвәткән Атам бирәвни маңа җәлип қилмиса, һечким маңа келәлмәйду. Һәм кәлгәнни мән ахирқи күндә тирилдүримән.
45 Пәйғәмбәрләрдә мундақ йезилған: “Уларниң һәммисини Йәһва Рәбб үгитиду”. Шуңа Атамниң тәлимини аңлиған вә үгәнгән һәрбир киши маңа келиду.
46 Бу Атамни инсанлардин бир киши көргән дегәнлик әмәс. Пәқәт Худадин кәлгән Атини көргәндур.
47 Силәргә һәқни ейтиватимән, ким ишәнсә, мәңгүлүк һаятқа егә болиду.
48 Мән — һаятлиқ нени.
49 Гәрчә әҗдатлириңлар чөлдә манна йегән болсиму, улар бәрибир өлүп кәтти.
50 Һә, ким асмандин чүшкән нанни йесә, өлмәйду.
51 Мән — асмандин чүшкән тирик нан. Бу нанни йегән киши мәңгү яшайду. Бу нан — дунияниң һаяти үчүн бериветидиған мениң теним»,— деди.
52 Шунда йәһудийлар өзара: «Бу адәм қандақларчә бизгә өзиниң тенини йейишкә берәләйду?»— дәп муназирә қилишқа башлиди.
53 Буниңға Әйса мундақ деди: «Силәргә һәқни ейтай: әгәр силәр инсан Оғлиниң тенини йемисәңлар вә униң қенини ичмисәңлар, у чағда силәрдә һаятлиқ болмайду.
54 Ким мениң тенимни йәп, қенимни ичсә, шу һәқиқий һаятқа егә болиду һәм мән уни ахирқи күндә тирилдүримән.
55 Чүнки мениң теним — һәқиқий йемәклик вә мениң қеним — һәқиқий ичимлик.
56 Ким тенимни йәп, қенимни ичсә, шу мән билән бирликтә, мәнму униң билән бирликтә.
57 Тирик Атам мени әвәткинидәк һәм мән Атам түпәйли яшаватқинимдәк, мениң тенимни йегән кишиму маңа бенаән яшайду.
58 Мана бу асмандин чүшкән нан. Бу әҗдатлириңлар йегән нанға охшимайду, улар уни йесиму, өлүп кәтти. Һә, мәзкүр нанни йегән адәм мәңгү яшайду».
59 Әйса буни Кәпәрнаһумдики хәлиқ жиғинида тәлим бәргинидә ейтти.
60 Буни аңлап, шагиртлириниң нурғунлири: «Қандақ болмиғур гәпләр! Ким буни тиңшалайду?»— деди.
61 Бирақ шагиртлириниң налә қиливатқинини билгән Әйса: «Һәҗәпла, мошу сөзләр силәрни путликашаң қиливатидиғу?!
62 Ундақта, әгәр силәр инсан Оғлиниң әсли кәлгән җайиға көтириливатқанлиғини көрсәңларчу?
63 Роһ һаят бериду, тәндин һечқандақ пайда йоқ. Мениң силәргә ейтиватқан сөзлирим — бу роһтур һәм һаятлиқтур.
64 Лекин араңларда ишәнмәйватқанларму бар»,— деди. (Чүнки Әйса ишәнмәйватқанларни вә өзигә сатқунлуқ қилидиғанни баштинла биләтти).
65 Йәнә у давамлаштуруп: «Мана, шу сәвәптин мән силәргә: “Әгәр Атам йол ачмиса, һечким маңа келәлмәйду”, дәп ейтқандим»,— деди.
66 Шуниңдин кейин, шагиртлириниң нурғунлири бурунқи мәшғулатлириға қайтип, униң билән башқа маңмиди.
67 Шунда Әйса 12 шагиртидин: «Мүмкин, силәрму мәндин кәтмәкчиму?»— дәп сориди.
68 Симун Петрус униңға: «Һакимдаримиз, биз кимгә баримиз? Мәңгүлүк һаят сөзлири пәқәт сениңдиғу.
69 Биз ишинип билдуқки, сән Худаниң әвәтқән Муқәддиси»,— дәп җавап бәрди.
70 Әйса уларға: «Мән силәрни 12 қилип таллиған әмәсму? Лекин араңларда бириңлар төһмәтчи»,— деди.
71 У буни, Симун оғли Йәһуда Ишқарийотни нәзәрдә тутуп, ейтқан еди. Гәрчә у 12 шагиртниң бири болсиму, кейинирәк Әйсаға сатқунлуқ қилди.
