10-СОАЛ
Муқәддәс китап келәчәк тоғрисида немә ейтиду?
«Һәққанийлар йәр-җаһанға егә болиду вә әбәдил-әбәдкичә униңда макан тутуп яшайду».
«Бирақ йәр-зимин мәңгүгә давам қилиду».
«У өлүмни мәңгүгә жутувалиду! Рәб Пәрвәрдигар һәммә йүзләрдин яшларни сүртиветиду».
«Андин қарғуниң көзи ечилиду, гасниң қулақлири очуқ қилиниду. Андин ақсақ-токурлар кийиктәк ойнақлап сәкрәйду, гачиниң тили нахша ейтиду. Чүнки далида сулар, чөл-баяванларда дәрия-еқинлар урғуп ташиду».
«Худа уларниң көзидики һәрқандақ яшни сүртиду, вә өлүм әнди болмайду, йә қайғу, йә жиға-зар, йә ағриқ башқа болмайду. Авалқиларниң барлиғи өтүп кәтти».
«Улар өйләрни салиду, һәм уларда туриду; улар үзүмзарларни тикиду, һәм улардин мевә йәйду; Улар ясиған өйләрдә, башқа бирси турмайду; тикилгән үзүмзарлардин, башқа бирси мевә елип йемәйду; Чүнки хәлиқимниң күнлири дәрәқниң өмридәк болиду; Улар өзлири өз қоли билән ясиғанлирини кониритиду».
