ဂျိမ်းဘုရင် ဘာသာပြန်ကျမ်းလို အရင်က ထုတ်ဝေခဲ့တဲ့ ဘာသာပြန်ကျမ်းတွေမှာ “ငရဲ” ဆိုတဲ့ စကားလုံး ပါတယ်။ (ဆာလံ ၁၆:၁၀။ တမန်တော် ၂:၂၇ a) ဒီဆောင်းပါးမှာ ပါတဲ့ ဘာသာရေး ပန်းချီကားမှာ တွေ့ရသလို ငရဲဆိုတာ လူဆိုးတွေကို အပြစ်ပေးဖို့ ထာဝစဉ် မီးတောက်လောင်နေတဲ့နေရာလို့ လူအများ ယူမှတ်ကြတယ်။ အဲဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကျမ်းစာက ဘာဖော်ပြသလဲ။

ဒီဆောင်းပါးမှာ ဖော်ပြထားတာက

•  ငရဲဆိုတာ ထာဝစဉ် ညှဉ်းဆဲခံရတဲ့ နေရာလား

•  သူဌေးနဲ့ လာဇရုအကြောင်း ယေရှုရဲ့ ပုံဥပမာ အဓိပ္ပာယ်က ဘာလဲ

•  ငရဲဆိုတာက ဘုရားနဲ့ လုံးဝ ကင်းကွာနေတာကို ဆိုလိုသလား

•  ငရဲထဲကနေ ထွက်လာဖူးသူ ရှိသလား

•  ငရဲ ဒါမှမဟုတ် သင်္ချိုင်းအကြောင်း ဖော်ပြတဲ့ ကျမ်းချက်များ

•  ကျမ်းစာ မူရင်းဘာသာစကားမှ စကားလုံးများ

•  ငရဲသွန်သင်ချက်ရဲ့ သမိုင်း

 မဟုတ်ပါဘူး။ အရင်က ထုတ်ဝေခဲ့တဲ့ ဘာသာပြန်ကျမ်းတချို့မှာ “ငရဲ” လို့ ပြန်ဆိုထားတဲ့ မူရင်းစကားလုံး (ဟီဘရူးလို “ရှီးအိုးလ်၊” ဂရိလို “ဟေးဒီးစ်”) ဟာ “သင်္ချိုင်း” ကို ရည်ညွှန်းတယ်။ “သင်္ချိုင်း” မှာ ရှိသူတွေဟာ အသက်မရှင်ကြဘူးလို့ ကျမ်းစာက ဖော်ပြတယ်။

•   လူသေတွေဟာ ဘာကိုမှ မသိတဲ့အတွက် နာကျင်မှု မခံစားကြရဘူး။ “ငရဲမှာ အလုပ်အကိုင် မရှိ၊ အစီအစဉ် မရှိ၊ အသိပညာ မရှိ၊ ဉာဏ်ပညာ မရှိဘူး။” (ဒေသနာ ၉:၁၀၊ ဒူးဝေး-ရိမ်းဘာသာပြန်ကျမ်း) ငရဲမှာ မချိမဆံ့ အော်သံတွေ မရှိဘူး။ အဲဒီအစား “လူဆိုးတွေပဲ အရှက်ကွဲပြီး သင်္ချိုင်း (ငရဲ၊ ဒူးဝေး-ရိမ်းဘာသာပြန်ကျမ်း) မှာ နှုတ်ဆိတ်သွားပါစေ” လို့ ကျမ်းစာက ဆိုတယ်။—ဆာလံ ၃၁:၁၇။ ဂျိမ်းဘုရင်ဘာသာပြန်ကျမ်း (၃၀:၁၈၊ ဒူးဝေး-ရိမ်းဘာသာပြန်ကျမ်း)။ ဆာလံ ၁၁၅:၁၇။

•   အပြစ်အတွက် ပြစ်ဒဏ်ဟာ မီးငရဲမှာ ညှဉ်းဆဲခံရတာ မဟုတ်ဘဲ သေခြင်း ဖြစ်တယ်လို့ ဘုရား မိန့်မှာတယ်။ ဘုရားရဲ့ ပညတ်ကို ချိုးဖောက်တဲ့အတွက် ပြစ်ဒဏ်ဟာ သေခြင်း ဖြစ်တယ်လို့ အာဒံကို ဘုရား ပြောခဲ့တယ်။ (ကမ္ဘာဦး ၂:၁၇) ငရဲထဲမှာ ထာဝစဉ် ညှဉ်းဆဲခံရမယ့်အကြောင်း မပြောခဲ့ဘူး။ အာဒံ အပြစ်လုပ်ပြီး နောက်ပိုင်းမှာ ဘုရားက “မင်းဟာ မြေမှုန့် ဖြစ်တဲ့အတွက် မြေမှုန့်ကိုပဲ ပြန်ရမယ်” လို့ ပြောတယ်။ (ကမ္ဘာဦး ၃:၁၉) သူ ဘယ်နေရာမှာမှ မရှိတော့ဘူး။ ဘုရားက အာဒံကို မီးငရဲထဲ ပို့မယ်ဆိုရင် ငရဲပို့မယ်လို့ ပြောမှာ သေချာတယ်။ ပညတ်တွေကို မလိုက်နာလို့ ခံရမယ့် ပြစ်ဒဏ်ကို ဘုရား မပြောင်းလဲဘူး။ အာဒံ အပြစ်လုပ်ပြီး နှစ်အတော်ကြာတဲ့အခါ ဘုရားက ကျမ်းရေးသူတစ်ဦးကို “အပြစ်က ပေးတဲ့ အခဟာ သေခြင်းပဲ” လို့ ရေးသားစေခဲ့တယ်။ (ရောမ ၆:၂၃) “လူတစ်ယောက် သေဆုံးပြီဆိုရင် အပြစ်ရဲ့ လက်အောက်ကနေ လွတ်မြောက်သွားပြီ” ဖြစ်လို့ ထပ်ပြီး အပြစ်ပေးစရာ မလိုတော့ဘူး။—ရောမ ၆:၇။

•   ထာဝစဉ် ညှဉ်းဆဲတယ်ဆိုတာကို ဘုရား ရွံမုန်းတယ်။ (ယေရမိ ၃၂:၃၅) အဲဒီအယူအဆက ‘ဘုရားသခင်ဟာ ချစ်ခြင်းမေတ္တာ ဖြစ်တယ်’ ဆိုတဲ့ ကျမ်းစာသွန်သင်ချက်နဲ့ ဆန့်ကျင်နေတယ်။ (၁ ယောဟန် ၄:၈) ဘုရားကို ဝတ်ပြုတာက ထာဝစဉ် ညှဉ်းဆဲခံရမှာ ကြောက်လို့ မဟုတ်ဘဲ ချစ်လို့ ဝတ်ပြုတာမျိုးကို ဘုရား လိုချင်တယ်။—မဿဲ ၂၂:၃၆-၃၈။

•   ငရဲကို လူကောင်းတွေ ရောက်ကြတယ်။ “ငရဲ” ဆိုတဲ့ စကားလုံး ပါတဲ့ ကျမ်းချက်တွေအရ သစ္စာရှိသူတွေ ဖြစ်တဲ့ ယာကုပ်နဲ့ ယောဘတို့ဟာ ငရဲကို ရောက်မယ်ဆိုတာ သိကြတယ်။ (ကမ္ဘာဦး ၃၇:၃၅။ ယောဘ ၁၄:၁၃) ယေရှုခရစ်တောင် သေဆုံးပြီး မထမြောက်ခင်အတွင်း ငရဲမှာ ရှိနေတယ်လို့ ကျမ်းစာက ဆိုတယ်။ (တမန်တော် ၂:၃၁၊ ၃၂) အဲဒီကျမ်းပိုဒ်တွေထဲက “ငရဲ” ဆိုတဲ့ အသုံးအနှုန်းဟာ သင်္ချိုင်းကို ရည်ညွှန်းတာ ထင်ရှားပါတယ်။ b

 ယေရှု ပြောခဲ့တဲ့ အဲဒီပုံဥပမာကို လုကာ ၁၆:၁၉-၃၁ မှာ မှတ်တမ်းတင်ထားတယ်။ အမှန်တရားအကြောင်း၊ ဘုရားရဲ့ ရှုမြင်ပုံအကြောင်း သွန်သင်ရာမှာ ပုံဥပမာတွေကို အသုံးပြုတယ်။ သူဌေးနဲ့ လာဇရုအကြောင်း ပုံဥပမာဟာ တကယ့် အဖြစ်အပျက် မဟုတ်ဘူး။ (မဿဲ ၁၃:၃၄) ဒီအကြောင်းကို ပိုသိဖို့ “သူဌေးနဲ့ လာဇရုက ဘယ်သူတွေလဲ” ဆောင်းပါးကို ဖတ်ပါ။

 မဟုတ်ပါဘူး။ ဘုရားနဲ့ လုံးဝ ကင်းကွာနေတယ်လို့ လူသေတွေ သိတယ်ဆိုတဲ့ သွန်သင်ချက်က ကျမ်းစာနဲ့ ဆန့်ကျင်တယ်။ လူသေတွေဟာ ဘာကိုမှ မသိဘူးလို့ ကျမ်းစာက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သွန်သင်တယ်။—ဆာလံ ၁၄၆:၃၊ ၄။ ဒေသနာ ၉:၅။

 ရှိပါတယ်။ (တချို့ကျမ်းစာတွေမှာ “ငရဲ” လို့ ပြန်ဆိုထားတဲ့) သင်္ချိုင်းကို ရောက်သွားတဲ့ လူကိုးယောက်ဟာ ရှင်ပြန်ထမြောက်လာတယ်လို့ ကျမ်းစာမှာ ဖော်ပြထားတယ်။ c အဲဒီလူတွေဟာ ငရဲကို ရောက်သွားတုန်းက ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို သိမယ်ဆိုရင် အဲဒီအကြောင်းကို ပြန်ပြောပြကြမှာပဲ။ ညှဉ်းဆဲခံရတယ်၊ ဘာတွေ တွေ့ကြုံခဲ့တယ်ဆိုပြီး ပြန်ပြောပြသူ တစ်ယောက်မှ မရှိတာ ထူးခြားပါတယ်။ ဘာကြောင့်လဲ။ ကျမ်းစာ သွန်သင်တဲ့အတိုင်း သူတို့ဟာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် “အိပ်ပျော်” နေသူလို ဘာကိုမှ မသိကြလို့ပါ။—ယောဟန် ၁၁:၁၁-၁၄။ ၁ ကောရိန္သု ၁၅:၃-၆။