Вәз 7:1—29
7 Яхши нам-атақ қиммәт майдин артуғирақ вә өлүм күни туғулған күнидин яхши.
2 Мәшрәп өйигә бериштин көрә, жиға өйигә бериш әвзәл, чүнки шу йәрдә барчә инсанларниң ахирини көрисән вә яшиғучи буни жүригидә сақлайду.
3 Қайғу күлкидин яхширақ, чүнки һәсрәт жүрәкни пақлайду.
4 Даналарниң қәлби жиға өйидә, һә, әқилсизләрниң көңли хошаллиқ өйидә.
5 Адәм балисиға наданларниң нахшисини аңлиғичә, данишмәндин сөкүш аңлаш әвзәл.
6 Чүнки наданниң күлки қазанниң астида көйгән тикәнниң чарсилдишиға охшайду, буму аваригәрчилик.
7 Хорлаш данишмәнниму әқли кам қиливетиду, шундақла параму жүрәкни бузиду.
8 Һәр ишниң әяқлишиши униң башлинишидин артуқ. Мәғрур роһуң көтиришлик болсун.
9 Ғәзәплинишкә алдирима, чүнки рәнҗиш әқилсизләрниң көксидә яшайду.
10 Ейтма: «Немә үчүн авалқи күнләр хазиркиләрдин яхши еди?»— чүнки дана киши бу тоғрилиқ соал қоймайду.
11 Даналиқ мирастәк яхши нәрсә, у күн көрүватқанлар үчүн пайдилиғарақ.
12 Чүнки даналиқ ахчидәк һимайә бериду, лекин билим билән даналиқ қимәттирәк, сәвәви, улар егисиниң һаятини күзитип, сақлайду.
13 Худаниң һәрикәтлиригә диққәтчан қара. Ким У қиңғир қилған нәрсини уттур қилалайду?
14 Хошаллиқ күниңдә яхшилиқ қил, бәхитсиз күниңдә шуни әстә тут: Яратқучи у вә бу күнләрни бәрпа қилди вә кишиләр келәчәк уларға немә әкелидиғинини билмәйду.
15 Өзәмниң пай-петәк күнлиримдә мән һәрқандақ вақиәни көрдүм. Шундақ болидуки, һәққаний өз һәқанийлида һалак болиду, һә, қанунсиз өз зулумлирида узақ күн көриду.
16 Бәк һәққаний болма вә өзәңни интайин данишмән көрсәтмә. Немишкә өзәңни һалакәткә апирисән?
17 Шундақла гунаға берилип, беқанун болуп кәтмә. Немә үчүн вақтиңдин бурун өлүшиң керәк?
18 Һәмидин авал биринчи агаһқа қулақ сал, лекин иккинчисини унтулма, чүнки Худадин әйминидиған киши иккилисини тутиду.
19 Даналиқ данишмән адәмгә шәһәргә җавап беридиған он һоқуқдардин көпирәк күч бериду.
20 Йәрдә һәқанний, пәқәт яхшилиқ қилип, гуна өткүзмәйдиған бирму киши йоқ.
21 Шуңлашқа һәр қандақ сөзни қулаққа қисма, чүнки у вақитта қулуңниң сени қарлаватқанлиғиңни аңлишиң мүмкин.
22 Сән өзәңму шундақ нурғунлиған вақиәлләрни билисәнки, сән өзәң башқилирини қарлиған.
23 Мошу һәмисини мән даналиқ билән синидим, шунда мән өзәмгә: «Мән дана болумән»,— дәп ойлидим, бирақ даналиқ мән үчүн йетилғусиз нәрсә екән.
24 Өтүп кәткән нәрсини тонуп-билиш мүмкин әмәскән. У бир чөңқурлуқта болғандәк, ким уни чүшинәләйду?
25 Мән пүткүл вуҗудин билән даналиқни издәп, тәтқиқ қилип вә барлиқ нәрсиниң сәвәвини билишни қарар қилдим. Шуниңдәкла наданлиқниң бузғунлиғини вә әқилсизликниң яманлиғини билишкә тириштим.
26 Мән шуни билдимки, өлүмдинму аччиғирақ шу аял, кимниң жүриги тор вә қармақ, кимниң қоллири кишәнләргә охшайду. Худа алдида яхши дәп тонулған адәм униңдин қечип қутулиду, һә, гунақар болса, униң қапқиниға чүшиду.
27 «Қара, мән тонуп билгән нәрсиләрни,— дәйду вәзичи. — Мән һәммә нәрсини кәйни-кәйнидин тәһлил қилдим һәм чүшинип, хуласиләрни чиқардим.
28 Лекин җеним шүнчә узақ издигән нәрсини тапалмидим. Миңниң арисида мән бир һәққаний әрни таптим, амма уларниң ичидин бирму һәққаний аялни учратмидим.
29 Бирақ мән шуни тонуп йәттимки, Һәқиқий Худа башта адәмни һәқаний қилип яратқанди, амма улар өз йоллири билән кәтип, жүрди».
