Вәз 4:1—16
4 Мән яңливаштин диққитимни инсанларниң езилишигә қараттим. Мана, рәнҗитилгәнләрниң көз-яшлири, бирақ тәсәлли бәргүчи йоқ. Әзгүчиләрниң қолида һоқуқ, лекин езилгәнләрни бәзләйдиған һечким йоқ.
2 Шуниң билән мән шуни иқрар қилдимки, яшаватқанлардин көрә өлүп кәткәнләр бәхитлигәрәк екән.
3 Амма һәммисидин бәхитлигәрәк туғулмиған һәм ушбу қуяш астида яман ишларни көрмигән киши екән.
4 Мән шуниму байқидим, һәрқандақ утуқ адәмләр арисида көрәлмәсликни туғдуридикән. Риқабәтчилик кишиләрни көп күч чиқиришқа үндәйду, буму аваричилиқ һәм қуруқ хиял.
5 Надан қоллирини қоштуруп олтириду, кейин униңға йәйдиған нәрсә тепилмайду, шуниң билән у өз гөшини өзи йәйду.
6 Бир очум течлиқ икки очум еғир әмгәк һәм шамални қоғлаштин әвзәл.
7 Мән мошу қуяш астида йәнә бир пайпетәкликни көрдүм:
8 инсан ялғуз яшайду вә униң йенида һечкими йоқ, йә оғли, йә қериндиши, бирақ униң әмгәклириниң айиғи йоқ. У ишләйду, ишләйду вә байлиққа тоймайду. Лекин у зади ойлимайду: «Ким үчүн мән шундақ әмгәк етип, һәтта җенимни яхшилиқлардин мәһрум қиливатимән?» Буму аваригәрчилик вә еғир азап.
9 Иккисигә ялғуз бирдин қариғанда яхши, чүнки уларниң меһнитидә көпирәк пайда болиду.
10 Сәвәви, әгәр уларниң бирси жиқилса, йенидики дости уни йөләп турғузиду. Һә, ялғузға еғир болиду: әгәр у жиқилса, униңға ярдәм беридиған һечким йоқ.
11 Һәтта иккиси биллә ятса, улар иссиниду. Ялғуз киши қандақму иссинар?
12 Әгәр уларниң бирини йеңивелишқа болса, иккиси биллә қарши туралайду. Вә үч қәвәтлик ағамчини үзүш оңай әмәс.
13 Намрат болсиму, данишмән жигит қери, лекин әқилсиз, мәслиһәтләргә үгинишни халимайдиған падишадин ошуқтур.
14 Чүнки данишмән жигит түрмидин һөкүмранлиқ қилишқа чиқти, гәрчә өз дөлитидә у гадай болуп туғулған болсиму.
15 Мән бу қуяш астида истиқамәт қилидиған тирикләрни көрүп, әву падишаниң орниға кәлгән жигит тоғрилиқ ойлидим.
16 Гәрчә униң һазир тәрәпдарлири нурғун болсиму, кәлгүсидикиләр униңға рази болмайду. Буму аваригәрчилик билән шамал қоғлаштур.
