ជូនចំពោះគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងរ៉ូម ៥:១-២១
៥ ឥឡូវនេះ ព្រះបានប្រកាសថាយើងជាមនុស្សសុចរិតដោយសារជំនឿ+ ដូច្នេះចូរយើងរក្សាសន្តិភាព*ជាមួយនឹងព្រះ តាមរយៈលោកយេស៊ូគ្រិស្តជាម្ចាស់របស់យើង+
២ និងតាមរយៈជំនឿដែលយើងមានលើលោក នោះបានបើកផ្លូវឲ្យយើងទទួលគុណដ៏វិសេសលើសលប់ដែលយើងកំពុងទទួលនៅឥឡូវនេះ។+ ម្យ៉ាងទៀត ដោយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមទទួលសិរីរុងរឿងពីព្រះ ចូរយើងត្រេកអរ។
៣ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ចូរយើងត្រេកអរកាលដែលមានទុក្ខវេទនា+ ដោយសារយើងដឹងថាទុក្ខវេទនានាំឲ្យចេះស៊ូទ្រាំ+
៤ ឯការស៊ូទ្រាំនាំឲ្យព្រះពេញចិត្ត+ រីឯការពេញចិត្តពីព្រះនាំឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹម+
៥ ហើយសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះមិននាំឲ្យខកចិត្តឡើយ+ ពីព្រោះសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីព្រះបានត្រូវចាក់មកក្នុងចិត្តរបស់យើងតាមរយៈឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ ដែលលោកបានឲ្យដល់យើង។+
៦ ព្រោះកាលដែលយើងនៅខ្សោយនៅឡើយ+ គ្រិស្តបានស្លាប់នៅពេលកំណត់ ដើម្បីមនុស្សដែលមិនគោរពកោតខ្លាចព្រះ។
៧ ពីព្រោះកម្រណាស់ដែលមានអ្នកណាសុខចិត្តស្លាប់ដើម្បីមនុស្សសុចរិត តែដើម្បីមនុស្សល្អ ប្រហែលជាមានអ្នកដែលហ៊ានស្លាប់។
៨ ប៉ុន្តែ ព្រះបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកចំពោះយើង ដោយឲ្យគ្រិស្តស្លាប់ដើម្បីយើង កាលដែលយើងនៅជាអ្នកធ្វើខុសនៅឡើយ។+
៩ ដូច្នេះ យើងកាន់តែប្រាកដក្នុងចិត្តថា យើងនឹងត្រូវសង្គ្រោះតាមរយៈលោក ឲ្យរួចពីសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះ+ ដោយសារយើងបានត្រូវប្រកាសថាជាមនុស្សសុចរិតតាមរយៈឈាមរបស់លោក។+
១០ ព្រោះកាលដែលយើងនៅជាសត្រូវនៅឡើយ យើងបានត្រូវផ្សះផ្សាជាមួយនឹងព្រះ តាមរយៈសេចក្ដីស្លាប់នៃបុត្ររបស់លោក។+ ដូច្នេះ ឥឡូវនេះ ក្រោយពីយើងបានត្រូវផ្សះផ្សាហើយ យើងកាន់តែប្រាកដក្នុងចិត្តថា យើងនឹងត្រូវសង្គ្រោះតាមរយៈជីវិតរបស់បុត្រលោក។
១១ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ យើងត្រេកអរដោយសារយើងមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះ តាមរយៈលោកយេស៊ូគ្រិស្តជាម្ចាស់របស់យើង គឺតាមរយៈលោក ដែលយើងបានត្រូវផ្សះផ្សាជាមួយនឹងព្រះ។+
១២ ម្ល៉ោះហើយ ភាពខុសឆ្គង*បានចូលក្នុងពិភពលោកតាមរយៈបុរសតែម្នាក់ ហើយសេចក្ដីស្លាប់បានចូលមកតាមរយៈភាពខុសឆ្គង+ នោះសេចក្ដីស្លាប់បានឆ្លងរាលដាលដល់មនុស្សទាំងអស់ ពីព្រោះពួកគេទាំងអស់គ្នាជាអ្នកធ្វើខុស។+
១៣ ព្រោះមានការខុសឆ្គងក្នុងពិភពលោក មុនមានច្បាប់* ហើយកាលដែលគ្មានច្បាប់ ការខុសឆ្គងមិនបានត្រូវយកមកគិតឡើយ។+
១៤ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ សេចក្ដីស្លាប់បានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើមនុស្សទាំងអស់ ចាប់តាំងពីសម័យអាដាមរហូតដល់សម័យម៉ូសេ ទោះជាពួកគេមិនបានធ្វើខុសដូចអាដាមក៏ដោយ។ អាដាមជាអ្នកដែលមានភាពស្រដៀងនឹងលោកដែលត្រូវមក។+
១៥ ប៉ុន្តែ អំណោយនោះនិងកំហុសនោះ មានលទ្ធផលខុសគ្នា។ ព្រោះកំហុសរបស់បុរសម្នាក់បាននាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនស្លាប់ តែគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះនិងអំណោយរបស់លោក បាននាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនទទួលប្រយោជន៍ដែលគ្មានអ្វីប្រៀបផ្ទឹមបាន!+ អំណោយនោះបានត្រូវផ្ដល់ឲ្យព្រមគ្នានឹងគុណដ៏វិសេសលើសលប់ ដែលមកតាមរយៈបុរសតែម្នាក់+ គឺលោកយេស៊ូគ្រិស្ត។
១៦ ម្យ៉ាងទៀត លទ្ធផលដែលមកពីអំណោយនោះ និងលទ្ធផលដែលមកពីបុរសម្នាក់នោះបានធ្វើខុស គឺមិនដូចគ្នាទេ។+ ព្រោះការរំលងតែមួយបាននាំឲ្យមនុស្សទាំងអស់ទទួលការផ្ដន្ទាទោស+ ប៉ុន្តែអំណោយនោះបាននាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនបានត្រូវប្រកាសថាជាមនុស្សសុចរិត ទោះជាពួកគេបានប្រព្រឹត្តការរំលងជាច្រើនក៏ដោយ។+
១៧ ព្រោះប្រសិនបើសេចក្ដីស្លាប់បានគ្រប់គ្រងជាស្ដេច ដោយសារការរំលងរបស់មនុស្សម្នាក់នោះ+ យើងកាន់តែប្រាកដក្នុងចិត្តថាពួកអ្នកដែលទទួលគុណដ៏វិសេសលើសលប់និងអំណោយជាភាពសុចរិតដ៏បរិបូរ+ នឹងរស់ហើយគ្រប់គ្រងជាស្ដេច+ដោយសារមនុស្សម្នាក់នេះ គឺលោកយេស៊ូគ្រិស្ត!+
១៨ ដូច្នេះ ដូចការរំលងតែមួយបាននាំឲ្យមនុស្សគ្រប់ប្រភេទទទួលការផ្ដន្ទាទោស+ នោះការដ៏សុចរិតតែមួយបាននាំឲ្យមនុស្សគ្រប់ប្រភេទ+បានត្រូវប្រកាសថាជាមនុស្សសុចរិត ហើយនាំឲ្យបានជីវិត។+
១៩ ព្រោះដូចមនុស្សជាច្រើនបានទៅជាមនុស្សមានភាពខុសឆ្គង ដោយសារបុរសម្នាក់នោះមិនបានស្ដាប់បង្គាប់+ នោះមនុស្សជាច្រើននឹងទៅជាមនុស្សសុចរិត ដោយសារមនុស្សម្នាក់នេះបានស្ដាប់បង្គាប់។+
២០ ឯច្បាប់បានត្រូវបង្កើតឡើង ដើម្បីឲ្យមនុស្សដឹងថាពួកគេបានប្រព្រឹត្តការរំលងជាច្រើន។+ ប៉ុន្តែ នៅកន្លែងណាដែលមានភាពខុសឆ្គងកាន់តែច្រើន នៅកន្លែងនោះមានគុណដ៏វិសេសលើសលប់កាន់តែច្រើនជាងនោះទៅទៀត។
២១ តើដើម្បីអ្វី? ដូចភាពខុសឆ្គងបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចជាមួយនឹងសេចក្ដីស្លាប់+ នោះគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះក៏គ្រប់គ្រងជាស្ដេចតាមរយៈសេចក្ដីសុចរិតដែរ ហើយនេះនាំឲ្យមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ តាមរយៈលោកយេស៊ូគ្រិស្តជាម្ចាស់របស់យើង។+
កំណត់សម្គាល់
^ ឬប្រហែលជាមានន័យថា«យើងមានសេចក្ដីសុខសាន្ត»
^ សំដៅលើអ្វីក៏ដោយដែលមិនសមស្របតាមបុគ្គលិកលក្ខណៈ ខ្នាតតម្រា ការប្រព្រឹត្ត ឬបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ ហើយអ្វីក៏ដោយដែលធ្វើឲ្យល្អក់កករដល់ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះ
^ នេះសំដៅលើច្បាប់ដែលព្រះបានឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈម៉ូសេ
