១

• ការ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ (​១​-​៧​)

• ប៉ូល​មាន​បំណង​ទៅ​លេង​ក្រុង​រ៉ូម (​៨​-​១៥​)

• មនុស្ស​សុចរិត​នឹង​រស់​ដោយ​សារ​ជំនឿ (​១៦, ១៧​)

• អ្នក​ដែល​មិន​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ មិន​អាច​ដោះ​សា​ឡើយ (​១៨​-​៣២​)

  • គុណ​សម្បត្តិ​របស់​ព្រះ​បាន​ត្រូវ​បង្ហាញ​ឲ្យឃើញតាម​រយៈ​អ្វី​ដែល​លោក​បង្កើត (​២០​)

២

• ការ​វិនិច្ឆ័យ​របស់​ព្រះ​ចំពោះ​ជនជាតិ​យូដា​និង​ជន​ជាតិ​ក្រិច (​១​-​១៦​)

  • តួ​នាទី​របស់​សមត្ថភាព​វិនិច្ឆ័យ (​១៤, ១៥​)

• ជនជាតិ​យូដា​និង​ច្បាប់ (​១៧​-​២៤​)

• ការ​កាត់​ចុង​ស្បែក​នៅ​លើ​ចិត្ត (​២៥​-​២៩​)

៣

• ចូរ​ឲ្យ​គេ​ឃើញ​ថា​«​ព្រះ​ពិត​ត្រង់​»​ (​១​-​៨​)

• ទាំង​ជន​ជាតិ​យូដា​ទាំង​ជន​ជាតិ​ក្រិច​នៅ​ក្រោម​អំណាច​នៃ​ភាព​ខុស​ឆ្គង (​៩​-​២០​)

• មនុស្ស​ម្នាក់​គឺ​សុចរិត​ដោយ​សារ​ជំនឿ (​២១​-​៣១​)

  • គ្រប់​គ្នា​ធ្លាប់​ធ្វើ​ខុស ហើយ​មិន​ដល់​កម្រិត​កំណត់​នៃ​សិរី​រុង​រឿង​របស់​ព្រះ (​២៣​)

៤

• អាប្រាហាំ​បាន​ត្រូវ​ប្រកាស​ថា​ជា​មនុស្ស​សុចរិតដោយ​សារ​ជំនឿ (​១​-​១២​)

  • អាប្រាហាំ​ជា​ឪពុក​របស់​អស់​អ្នក​ដែល​មាន​ជំនឿ (​១១​)

• ទទួល​សេចក្ដី​សន្យា​តាម​រយៈ​ជំនឿ (​១៣​-​២៥​)

៥

• ការ​ផ្សះ​ផ្សា​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ​តាម​រយៈ​គ្រិស្ត (​១​-​១១​)

• សេចក្ដី​ស្លាប់​តាម​រយៈ​អាដាម តែ​ជីវិត​តាម​រយៈ​គ្រិស្ត (​១២​-​២១​)

  • អំពើ​ខុស​ឆ្គង​និង​សេចក្ដី​ស្លាប់​បាន​រាល​ដាល​ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់ (​១២​)

  • ការ​ដ៏​សុចរិត​តែ​មួយ (​១៨​)

៦

• ជីវិត​ថ្មី​តាម​រយៈ​ការ​ជ្រមុជ​ទឹក​ក្នុង​គ្រិស្ត (​១​-​១១​)

• កុំ​ឲ្យ​ភាព​ខុស​ឆ្គង​បន្ត​គ្រប់​គ្រង​រូប​កាយ (​១២​-​១៤​)

• ខ្ញុំ​បម្រើ​ភាព​ខុស​ឆ្គង​ទៅ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​ព្រះ (​១៥​-​២៣​)

  • ប្រាក់​ឈ្នួល​របស់​ភាព​ខុស​ឆ្គង​គឺ​សេចក្ដី​ស្លាប់។ អំណោយ​របស់​ព្រះ​គឺ​ជីវិត (​២៣​)

៧

• ឧទាហរណ៍​អំពី​ការ​រួច​ផុត​ពី​ច្បាប់ (​១​-​៦​)

• ច្បាប់​បង្ហាញ​ឲ្យ​ដឹង​ការ​ខុស​ឆ្គង (​៧​-​១២​)

• ប្រទាញ​ប្រទង់​ជា​មួយ​ភាព​ខុស​ឆ្គង (​១៣​-​២៥​)

៨

• ជីវិត​និង​សេរី​ភាព​តាម​រយៈ​ឫទ្ធានុភាព​ព្រះ (​១​-​១១​)

• ឫទ្ធានុភាព​របស់​ព្រះ​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ដែល​បញ្ជាក់​ថា​ជា​កូន​ព្រះ (​១២​-​១៧​)

• អ្វី​ៗ​ដែល​ព្រះ​បាន​បង្កើត​ទន្ទឹង​រង់​ចាំ​សេរី​ភាព​នៃ​ការ​ធ្វើ​ជា​កូន​ព្រះ (​១៨​-​២៥​)

• ​«​ឫទ្ធានុភាព​អង្វរ​ជំនួស​យើង​»​ (​២៦, ២៧​)

• អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះ​បាន​កំណត់​ទុក​ជា​មុន (​២៨​-​៣០​)

• ជ័យ​ជម្នះ​តាម​រយៈ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ (​៣១​-​៣៩​)

៩

• ប៉ូល​កើត​ទុក្ខ​ដោយ​សារ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល (​១​-​៥​)

• ពូជ​ដ៏​ពិត​របស់​អាប្រាហាំ (​៦​-​១៣​)

• គ្មាន​ហេតុ​ឲ្យ​សង្ស័យ​ចំពោះ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​របស់​ព្រះ​ទេ (​១៤​-​២៦​)

  • ភាជនៈ​ដែល​លោក​នឹង​បង្ហាញ​កំហឹង និងភាជនៈ​ដែល​លោក​នឹង​បង្ហាញ​សេចក្ដី​មេត្តា​ករុណា (​២២, ២៣​)

• មាន​តែ​មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​នឹង​ត្រូវ​សង្គ្រោះ (​២៧​-​២៩​)

• ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​បាន​ជំពប់​ដួល (​៣០​-​៣៣​)

១០

• របៀប​ទទួល​បាន​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​ព្រះ (​១​-​១៥​)

  • ការ​ប្រកាស​ជា​សាធារណៈ (​១០​)

  • ហៅ​រក​នាម​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ត្រូវ​សង្គ្រោះ (​១៣​)

  • ជើង​របស់​អ្នក​ដែល​ប្រកាស​ដំណឹង​ល្អ​គឺ​ស្អាត​ណាស់ (​១៥​)

• គេ​បដិសេធ​ដំណឹង​ល្អ (​១៦​-​២១​)

១១

• ព្រះ​មិន​បដិសេធ​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​ស្រុង​ទេ (​១​-​១៦​)

•  ឧទាហរណ៍​អំពី​ដើម​អូលីវ (​១៧​-​៣២​)

• ប្រាជ្ញា​របស់​ព្រះ​គឺ​ជ្រាល​ជ្រៅ​ខ្លាំង​ណាស់ (​៣៣​-​៣៦​)

១២

• ប្រគល់​រូប​កាយ​ជា​គ្រឿង​បូជា​ដែល​មាន​ជីវិត (​១, ២​)

• អំណោយ​ផ្សេង​ៗ តែ​រូប​កាយ​តែ​មួយ (​៣​-​៨​)

• ឱវាទ​អំពី​របៀប​រស់​នៅ​ជា​គ្រិស្ត​សាសនិក (​៩​-​២១​)

១៣

• ការ​ចុះ​ចូល​នឹង​ពួក​អាជ្ញាធរ (​១​-​៧​)

  • ការ​បង់​ពន្ធ (​៦, ៧​)

• សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ធ្វើ​ឲ្យ​ច្បាប់​សម្រេច​គ្រប់​ជំពូក (​៨​-​១០​)

• ចូរ​មាន​របៀប​រស់​នៅ​ដូច​រស់​នៅ​ក្នុង​ពេល​ថ្ងៃ (​១១​-​១៤​)

១៤

• កុំ​វិនិច្ឆ័យ​គ្នា (​១​-​១២​)

• កុំ​បណ្ដាល​ឲ្យ​អ្នក​ឯ​ទៀត​ជំពប់​ដួល (​១៣​-​១៨​)

• ស្វែង​រក​អ្វី​ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​សន្តិភាព​និង​សាមគ្គីភាព (​១៩​-​២៣​)

១៥

• ស្វាគមន៍​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ដូច​គ្រិស្ត​បាន​ធ្វើ (​១​-​១៣​)

• ប៉ូល​ជា​អ្នក​បម្រើ​ប្រជាជាតិ​នា​នា (​១៤​-​២១​)

• គម្រោង​ធ្វើ​ដំណើរ​របស់​ប៉ូល (​២២​-​៣៣​)

១៦

• ប៉ូល​ណែនាំ​ឲ្យ​ស្គាល់​ភីបេ (​១, ២​)

• ផ្ដាំ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​គ្រិស្ត​សាសនិកជន​ជាតិ​រ៉ូម (​៣​-​១៦​)

• ដាស់​តឿន​កុំ​ឲ្យ​មាន​ការ​បែក​បាក់​គ្នា (​១៧​-​២០​)

• អ្នក​រួម​ការ​ងារ​នឹង​ប៉ូល​ផ្ដាំ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ (​២១​-​២៤​)

• អាថ៌​កំបាំង​ដ៏​ពិសិដ្ឋ​បាន​ត្រូវ​បើក​បង្ហាញ (​២៥​-​២៧​)