Вәһий 21:1—27
21 Мән йеңи асман вә йеңи йәрни көрдүм, чүнки авалқи асман вә йәр ғайип болған еди, деңизму әнди йоқ.
2 Шундақла муқәддәс шәһәр Йеңи Йерусалимни көрдүм, у өз жигити үчүн ясанған той қизидәк тәйярлинип, асмандин — Худаниң һозуридин чүшүп келиватқан еди.
3 Һәм тәхттин күчлүк авазниң мундақ дегинини аңлидим: «Мана, Худаниң чедири адәмләр арисида һәм Худа улар билән яшайду. Улар Худаниң хәлқи болиду вә Худа Өзи улар билән биллә болиду.
4 Шу чағда Худа уларниң көзидики һәрқандақ яшни сүртиду вә өлүм әнди болмайду йә қайғу, йә жиға-зар, йә ағриқ башқа болмайду. Авалқиларниң барлиғи өтүп кәтти».
5 Тәхттә Олтарғучи: «Мана, Мән һәммә йеңи нәрсини яритиватимән»,— йәнә қошуп: «Йезип қой, чүнки бу сөзләр ишәнчлик вә һәқтур»,— деди.
6 Андин У маңа йәнә: «Улар әмәлгә ашти! Мән Альфа вә Омега, Беши вә Айиғидурмән. Һәрқандақ уссиғанға һаятлиқ су мәнбәсидин һәқсиз су ичишни беримән.
7 Ғалип чиққан һәрким буларни мираслиққа алиду. Мән униң Худаси, у болса Мениң оғлум болиду.
8 Амма қорққанчақ, етиқатсиз, өз напаклиғида жиркиничликләр, қатиллар, зинахорлар, җинкәшлик билән шуғулланғанлар, бутпәрәсләр вә барлиқ ялғанчиларниң қисмити — от вә гуңгут көйүватқан көлдур. Бу иккинчи өлүмни билдүриду»,— деди.
9 Униңдин кейин, қолида ахирқи йәттә яриларға толған йәттә қача тутқан йәттә пәриштиниң бири келип, маңа: «Кәл, мән саңа той қизни, йәни Қозиниң рәпиқисини көрситәй»,— деди.
10 У мени муқәддәс роһ васитиси билән йоған вә егиз таққа елип, асмандин — Худаниң һозуридин — чүшүп келиватқан муқәддәс шәһәр Йерусалимни көрсәтти.
11 Шәһәр Пәрвәрдигарниң шан-шөһритигә егә болуп, униң пақириши әң есил қашташтәк, биллурдәк сүзүк ташқа охшатти.
12 Шәһәрдә 12 дәрвазилири билән чоң вә егиз там бар еди. Дәрвазилирида 12 пәриштә туратти вә дәрвазилирида Исраил оғуллириниң 12 қәбилисиниң намлири йезилған еди.
13 Шәриқтә үч дәрваза, шималда үч дәрваза, җәнупта үч дәрваза вә ғәриптә үч дәрваза бар еди.
14 Шәһәр тамлириниң һулида 12 таш болуп, уларда Қозиниң 12 әлчисиниң исимлири йезилған еди.
15 Маңа гәп қилған пәриштә шәһәрни, униң дәрвазилирини вә темини өлчәш үчүн алтун қомуч өлчәмни қолиға тутуп туратти.
16 Шәһәр төрт булуңлуқ болуп, узунлуғи билән кәңлиги бирдәк еди. У шәһәрни қомуч билән өлчигәндә, һәммиси болуп тәхминән 2200 чақирим чиқти. Униң узунлуғи, кәңлиги вә егизлиги тәң еди.
17 Пәриштә тамниму өлчиди. Инсанлар вә пәриштиләр өлчими бойичә, у тәхминән 144 җәйнәкни көрсәтти.
18 Там яшма тешидин, шәһәрниң өзи болса әйнәктәк сүзүк сап алтундин селинған еди.
19 Шәһәр теминиң һули түрлүк есил ташлар билән безәлгән еди. Биринчиси — йешил қашташтин, иккинчиси — көк яқуттин, үчинчиси — һеқиқтин, төртинчиси — зумрәттин,
20 бәшинчиси — беғирәң һеқиқтин, алтинчиси — қизил яқуттин, йәттинчиси — хризолиттин, сәккизинчиси — берилдин, тоққузинчиси — топаздин, онинчиси — хризопраздин, он биринчиси — гиацинттин, он иккинчиси — аметисттин еди.
21 12 дәрваза 12 мәрвайит еди. Һәрбир дәрваза бир мәрвайиттин ясалған. Шәһәрниң асасий кочиси әйнәктәк сүзүк сап алтундин болған.
22 Шәһәрдә мәркизий ибадәтханини көрмидим, чүнки униң мәркизий ибадәтханиси — Һәммигә Қадир Йәһва Худа вә Қозидур.
23 Шәһәр қуяш яки айниң йорутушиға һаҗәт әмәс, сәвәви Худаниң шан-шөһрити уни йорутатти һәм униң шамдини Қоза еди.
24 Хәлиқләр униң йоруғи түпәйли маңиду вә йәр падишалири униңға өз шан-шөһритини кәлтүриду.
25 Униң дәрвазилири күндүзи әсла йепилмайду, у йәрдә түн болмайду.
26 У йәргә хәлиқләрниң шөһрити вә шәрипи елип келиниду.
27 Лекин муқәддәс болмиған, жиркиничлик вә ялғанчилиқ ишларни қилидиған һечким у йәргә кирмәйду. У йәргә пәқәт Қозиниң һаят түртигидә исми йезилғанларла кириду.
