Әфәсликләргә 5:1—33
5 Демәк, Рәббимизгә тәқлит қилиңлар, чүнки силәр Униң сөйүмлүк пәрзәнтлири
2 Мәсиһ силәрни сөйүп, өзини силәр үчүн Худаға татлиқ хушпурақ сүпитидә қурван қилғинидәк, меһир-муһәббәттә жүрүңлар.
3 Паһишивазлиқ вә һәрхил напаклиқ һәм ачкөзлүк силәрдә һәтта тилғиму елинмисун. Чүнки бу ишлар муқәддәсләргә лайиқ әмәс
4 һәм шундақла уятсиз жүрүш-туруш, ахмиқанә параңлар вә тетиқсиз чақчақлар — һәммә ят нәрсиләр болмисун, әксичә Худаға миннәтдарлиқ ейтилсун.
5 Силәр буни билисиләрки һәм пүтүнләй чүшинисиләрки, һечқандақ паһишиваз, напак һәм ачкөз, йәни бутпәрәс Худаниң вә Мәсиһниң Падишалиғида мирасхор болмайду.
6 Һечким силәрни қуруқ гәпләр билән алдимисун, чүнки жуқурида ейтилған һәммә нәрсиләр үчүн беқинмаслиқ оғуллириға Пәрвәрдигарниң ғәзиви яғдурулиду.
7 Шуңлашқа улар билән һечқандақ шерик болмаңлар,
8 чүнки бурун силәр қараңғулуқ едиңлар, әнди болса Һакимдар йолидики — йоруқлуқ. Йоруқлуқниң пәрзәнтлиридәк иш қилиңлар.
9 Йоруқлуқ мевиси һиммәтликниң һәрхил түрлирини, һәққанийлиқни вә һәқиқәтни өз ичигә алиду.
10 Тохтимай Худаға яқидиған нәрсиләргә көз йәткүзүңлар
11 вә әнди улар билән қараңғулуқниң мевисиз ишлириға қатнашмаңлар, әксичә уларни паш қилиңлар.
12 Чүнки уларниң йошурун қиливатқан ишлири һәққидә ейтишқиму уят.
13 Сәвәви барлиқ паш қилиниватқан нәрсиләр йоруқлуқта ашкарилиниду, чүнки ашкарилинидиған барлиқ нәрсә йоруқлуқтур.
14 Шуниң үчүн У мундақ дәйду: «Ухлаватқан, ойған һәм өлгәнләрдин турғин — вә Мәсиһ саңа йоруқлуқни төкиду».
15 Шуңа, силәр данасизлардәк әмәс, бәлки данишмән кишиләрдәк болушуңлар үчүн жүрүш-турушиңларға диққәт билән беқиңлар,
16 чунки зулум дәвирдә яшаватимиз, шуңа вақитни дурус пайдилиниңлар.
17 Шуңлашқа әнди әқилсиз болмай, бәлки Йәһваниң ирадиси немидә екәнлигини чүшинип-йетиңлар.
18 Мәс болғичә шарап ичмәңлар, у әйши-ишрәткә елип келиду, әксичә роһлинип,
19 бир-бириңлар билән Зәбур күйлири, Худани мәдһийиләйдиған сөзләр һәм роһий нахшилар билән сөзлишиңлар. Йәһваға жүрәклириңларда сазға җор болуп нахша ейтқач,
20 һәрдайим вә һәммә нәрсә үчүн Һакимдаримиз Әйса Мәсиһниң нами билән Худа Атимизға шүкүр қилиңлар.
21 Мәсиһниң әйминишидә болуп, бир-бириңларға бойсунуңлар.
22 Аяллар Һакимдаримизға бойсунғинидәк, өз әрлиригә бойсунсун,
23 чүнки Мәсиһ җамаәтниң беши һәм мошу тәнниң қутқазғучиси болғинидәк, әрму аялниң башчисидур.
24 Җамаәт Мәсиһкә қандақ бойсунса, шундақла аялларму өз әрлиригә һәммә нәрсидә бойсунсун.
25 Әрләр, Мәсиһ җамаәтни сөйүп, униң үчүн өзини қурван қилғинидәк, силәрму өз аяллириңларни сөйүшиңларни тохтатмаңлар.
26 Мәсиһ җамаәтни муқәддәс қилишиниң мәхсити — уни тазилап, сөзниң васитиси арқилиқ суда жуюп,
27 униң дағ, яки қоруқ, яки шуларға охшаш нәрсиләрдин хали болуши үчүн, әксичә җамаәт униң алдида пүтүн гөзәллигидә, муқәддәслигидә вә нуқсансизлиғида намайән болуши үчүндур.
28 Шуниңға охшаш, әрләр өз аяллирини өз тенини сөйгәндәк сөйүши керәк. Өз аялини сөйгән киши өзини сөйгән болиду,
29 чүнки һечким һечқачан өз тенини өч көрмәйду, әксичә уни озуқландуриду һәм асрайду. Мәсиһму җамаәткә шундақ қилған,
30 сәвәви биз униң тениниң әзалиримиз.
31 «Шуңа әр киши ата-анисини қалдуруп, өз аялиға чаплишиду һәм иккиси бир тән болиду».
32 Бу муқәддәс сир улуқтур. Мән Мәсиһ һәм җамаәт тоғрисида ейтиватимән.
33 Шуниңдәк, һәрқайсиң өзәңни сөйгәндәк, өз аялиңни шундақ сөйгин, аял болса ерини чоңқур һөрмәтлисун.
