Пәнд-нәсиһәтләр 20:1—30
20 Шарап шох, һарақ урушқақ вә уларни
Яхши көргәнләр данишмән болмайду.
2 Падишаниң һәйвәтлиги ширниң һөкүриши.
Ким униң ғәзивини қозғиса,
У җенини тәвәккәлгә қойиду.
3 Маҗраға қошулмиғанға шан-шәрәп,
Надан һәрқандақ талишишқа амрақ.
4 Һорун киши күздин тартип йәр һайдимас.
У ома вақтида тиләмчилик қилиду,
Лекин һечким униңға бәрмәйду.
5 Инсан жүригидики ойлар — чоңқур сулар,
Бирақ әқиллиқ киши уларни
Чоңқурлардин тартип чиқириду.
6 Нурғунлири өзиниң вападар муһәббити
Һәққидә ейтиду, лекин ким һәқиқәтән
Садиқ инсанни тапалайду?
7 Һәққаний нуқсансизлиғида хатирҗәм жүриду
Вә униңдин кейин балилириму
Течлиқта бәхитлик болиду.
8 Падиша сот тәхтигә олтарғанда, униң
Көзлири һәрхил һарамлиқни биливалиду.
9 Ким: «Мән қәлбимни тазилидим һәм
Мән гуналиримдин пак»,— дәләләйду?
10 Тоғра әмәс гир ташлар вә өлчәмләр
Йәһва Худа үчүн жиркиничлик.
11 Балини һәтта униң ишлири бойичә
Билгили болиду: униң қилиқлири вә
Оюнлири таза вә дурус яки әмәсму.
12 Аңлайдиған қулақни вә көрүдиған
Көзни Йәһва Илаһ яратти.
13 Әгәр ухлашни яхши көрсәң, гадайлишип кетисән.
Шуңа көзлириңни очуқ тутуп,
Тойғичә нан йегин.
14 Бир затни сетилвағучи: «Бу начар!»— дәйду,
Бирақ бу җайдин кәткәндин кейин
У зати билән махтиниду.
15 Алтун һәм мәрвайитниң моллиғи
Һәм хиллиғи бар, лекин билимгә егә болған
Еғизлар улардинму қиммәт қачилар.
16 Башқа бири үчүн кепиллик қилған кишиниң
Кийимини тартивал вә ят үчүн
Уни җавапкәрликкә бағла!
17 Адәм үчүн һейлә арқилиқ тепилған нан татлиқ,
Амма кейин униң ағзи қумға толиду.
18 Нийәтләр мәслиһәт түпәйли бәкитилиду
Вә кеңәшләрни өткүзүп, урушни башла.
19 Ким сөз тошиғучи болса, у сирниму ачар,
Шуңлашқа кимниң ағзи йоған ечиқ болса,
Униң билән дост болма.
20 Ким ата-анисини яманлиса, униң чириғи
Зор зулмәт вақтида өчүп қалиду.
21 Башта ачкөзлүк билән елинған мирас
Кейинки күндә бәрикәт әкәлмәйду.
22 Ейтма: «Явузлуққа явузлуқ билән төләймән!»
Йәһва Сотчини күткин вә
У сениң үчүн адавәт алиду.
23 Йәһва үчүн хата гир ташлар нәпрәтлик,
Натоғра таразилар Униң көзидә яманлиқ.
24 Инсан қәдәмлири Йәһва һакимийитидә.
Адәм өз йолини нәдин билсун?!
25 Инсан үчүн ойлимай: «Бу муқәддәс!»— дейиш
Қапқан вә қәсәмни берип болғандин
Кейин униң үстидин ойлиниш.
26 Дана падиша қанунсизларни тасқайду
Вә улар үстидин угутуш чақ маңғузиду.
27 Йәһва үчүн чирақ — инсанниң сөзлири.
Улар арқилиқ униң ич-сирини билиду.
28 Вапа көйүм вә садиқлиқ падишани
Сақлап күзитиду. У өз тәхтини вапа
Муһәббәткә бола тәстиқләйду.
29 Яшларниң шөһрити — уларниң күчи,
Қериларниң шәрипи — ақ чачлиғи.
30 Нуқсанлар үчүн уларни уруш-соқуш —
Тазилайдиған васитә, җаза қәлбни паклайду.
