របៀបដែលគម្ពីរជួយយើងឲ្យចេះអត់ឱន
នៅឆ្នាំ១៩៩៥ អង្គការយូណេស្កូបានចេញសេចក្ដីប្រកាសមួយថា៖«មានតែការអត់ឱននិងយោគយល់គ្នាប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចនាំឲ្យមានសន្តិភាពក្នុងពិភពលោក»។
ការមិនអត់ឱនអាចនាំឲ្យមនុស្សមិនគោរពគ្នានិងស្អប់គ្នា។ ពេលមនុស្សមានអារម្មណ៍បែបនេះ ពួកគេប្រហែលជានិយាយអសុរោះ ឬប្រព្រឹត្តដោយលម្អៀងនិងដោយហិង្សាទៀតផង។
ប៉ុន្តែ មនុស្សតែងមានទស្សនៈខុសគ្នាអំពីការអត់ឱន។ អ្នកខ្លះគិតថា បុគ្គលដែលចេះអត់ឱនត្រូវយល់ស្របនឹងអ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកឯទៀតធ្វើ។ ឯអ្នកខ្លះទៀត មានគំនិតស្របនឹងគម្ពីរ ពួកគេគិតថាមនុស្សដែលចេះអត់ឱន គឺជាមនុស្សដែលគោរពសិទ្ធិអ្នកឯទៀតក្នុងការជ្រើសរើសសាសនានិងគោលការណ៍របស់ខ្លួន ទោះជាពួកគេផ្ទាល់មិនយល់ស្របក៏ដោយ។
នៅសម័យយើង តើគម្ពីរអាចជួយមនុស្សឲ្យអត់ឱនឬទេ?
គោលការណ៍គម្ពីរស្ដីអំពីការអត់ឱន
គម្ពីរឲ្យតម្លៃទៅលើការអត់ឱនគ្នា ដោយចែងថា៖«ចូរឲ្យមនុស្សទាំងអស់ឃើញថាអ្នករាល់គ្នាជាមនុស្សសមហេតុសមផល»។ (ភីលីព ៤:៥) គម្ពីរលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកឯទៀតដោយចេះគិត ដោយគួរសម និងដោយស្មើភាពគ្នា។ អស់អ្នកដែលធ្វើតាមការណែនាំនេះ ប្រហែលជាមិនយល់ស្របឬទទួលយកគោលការណ៍របស់អ្នកឯទៀតទេ តែពួកគេទុកឲ្យអ្នកនោះធ្វើតាមជម្រើសរបស់ខ្លួន។
ផ្ទុយទៅវិញ គម្ពីរប្រាប់ថាព្រះបានកំណត់ខ្នាតតម្រាស្ដីអំពីការប្រព្រឹត្តរបស់មនុស្ស។ គម្ពីរចែងថា៖«ឱមនុស្សអើយ! [ព្រះ]បានប្រាប់អ្នករាល់គ្នារួចហើយអំពីអ្វីដែលល្អ»។ (មីកា ៦:៨) ខនេះបង្ហាញថាការណែនាំរបស់ព្រះអាចជួយមនុស្សឲ្យមានជីវិតល្អប្រសើរបំផុត។—អេសាយ ៤៨:១៧, ១៨
ព្រះមិនបានឲ្យសិទ្ធិយើងវិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀតទេ។ យោងទៅតាមគម្ពីរ«លោកដែលបង្កើតច្បាប់និងជាចៅក្រម មានតែមួយទេ . . . តើអ្នកជាអ្នកណាបានជាវិនិច្ឆ័យអ្នកជិតខាងរបស់ខ្លួន?»។ (យ៉ាកុប ៤:១២) ព្រះបានឲ្យយើងម្នាក់ៗមានសេរីភាពក្នុងការសម្រេចចិត្ត តែយើងក៏ត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះការសម្រេចចិត្តរបស់យើងដែរ។—ការបំភ្លឺច្បាប់ ៣០:១៩
តើគម្ពីរចែងយ៉ាងណាអំពីការគោរព?
គម្ពីរចែងថាយើងគួរ«គោរពមនុស្សគ្រប់ប្រភេទ»។ (ពេត្រុសទី១ ២:១៧) ដូច្នេះ អ្នកដែលជ្រើសរើសរស់នៅតាមខ្នាតតម្រាក្នុងគម្ពីរប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សទាំងអស់ដោយគោរព ទោះជាពួកគេមានជំនឿសាសនា ឬមានរបៀបរស់នៅបែបណាក៏ដោយ។ (លូកា ៦:៣១) នេះមិនមែនមានន័យថាអ្នកដែលធ្វើតាមគម្ពីរនឹងយល់ស្របចំពោះជំនឿសាសនាទាំងអស់ឬទស្សនៈដែលអ្នកឯទៀតមាន ឬមួយក៏គាំទ្ររាល់ការសម្រេចចិត្តដែលអ្នកឯទៀតបានធ្វើនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេប្រព្រឹត្តដោយគោរពនិងដោយសុជីវធម៌ចំពោះអ្នកឯទៀត ហើយពួកគេក៏ព្យាយាមយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូក្នុងការប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកឯទៀតដែរ។
ជាឧទាហរណ៍ ពេលមួយលោកយេស៊ូបានជួបស្ត្រីម្នាក់ដែលកាន់សាសនាដែលលោកមិនគាំទ្រ។ បន្ថែមទៅទៀត ស្ត្រីនោះកំពុងរស់នៅជាមួយនឹងបុរសម្នាក់ដែលមិនមែនជាប្ដីរបស់នាង នោះជារបៀបរស់នៅដែលលោកយេស៊ូមិនពេញចិត្តទេ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី លោកនៅតែមានប្រសាសន៍ទៅកាន់នាងដោយគោរព។—យ៉ូហាន ៤:៩, ១៧-២៤
ដូចលោកយេស៊ូដែរ គ្រិស្តសាសនិកពិតប្រុងប្រៀបជាស្រេចដើម្បីពន្យល់អំពីជំនឿរបស់ពួកគេទៅដល់អ្នកដែលសុខចិត្តស្ដាប់ តែពួកគេធ្វើដូច្នេះដោយ«ការគោរពដ៏ជ្រាលជ្រៅ»។ (ពេត្រុសទី១ ៣:១៥) គម្ពីរបង្រៀនគ្រិស្តសាសនិកមិនឲ្យបង្ខំអ្នកឯទៀតឲ្យមានទស្សនៈដូចខ្លួនឡើយ។ គម្ពីរប្រាប់ថាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត«មិនចាំបាច់ឈ្លោះប្រកែកទេ តែត្រូវប្រព្រឹត្តដោយសុភាពចំពោះមនុស្សទាំងអស់» រួមទាំងអ្នកដែលមានជំនឿសាសនាផ្សេងពីពួកគេផងដែរ។—ធីម៉ូថេទី២ ២:២៤
តើគម្ពីរចែងយ៉ាងណាអំពីការស្អប់?
គម្ពីរប្រាប់យើងឲ្យ«ខំប្រឹងឲ្យមានសន្តិភាពជាមួយនឹងមនុស្សទាំងអស់»។ (ហេប្រឺ ១២:១៤) អ្នកដែលខំប្រឹងឲ្យមានសន្តិភាពមិនស្អប់គ្នាទេ។ ទោះជាគាត់ព្យាយាមរស់នៅដោយចុះសម្រុងជាមួយអ្នកឯទៀតក្ដី តែគាត់មិនព្រមលះចោលខ្នាតតម្រាគម្ពីរឡើយ។ (ម៉ាថាយ ៥:៩) តាមពិត គម្ពីរក៏លើកទឹកចិត្តគ្រិស្តសាសនិកឲ្យស្រឡាញ់សត្រូវរបស់ពួកគេដែរ ដោយប្រព្រឹត្តសប្បុរសចំពោះអ្នកដែលធ្វើបាបពួកគេ។—ម៉ាថាយ ៥:៤៤
ពិតណាស់ គម្ពីរប្រាប់ថាព្រះ«ស្អប់»ឬ«ខ្ពើមរអើម»ការប្រព្រឹត្តណាដែលបង្ខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះអ្នកឯទៀត ឬធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតរងទុក្ខ។ (សុភាសិត ៦:១៦-១៩) ប៉ុន្តែ នៅទីនេះគម្ពីរប្រើពាក្យ«ស្អប់»ដើម្បីពណ៌នានូវអារម្មណ៍មិនចូលចិត្តយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការប្រព្រឹត្តអាក្រក់។ គម្ពីរបង្ហាញថាព្រះចង់ជួយនិងពេញចិត្តអភ័យទោសឲ្យអស់អ្នកដែលចង់កែខ្លួន ហើយរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់លោក។—អេសាយ ៥៥:៧
ខគម្ពីរផ្សេងៗដែលទាក់ទងការអត់ឱននិងការគោរព
ទីតុស ៣:២ ចែងថា៖«ត្រូវធ្វើជាមនុស្សសមហេតុសមផល ហើយបង្ហាញចិត្តស្លូតបូតជានិច្ចចំពោះមនុស្សទាំងអស់»។
មនុស្សសមហេតុផលប្រព្រឹត្តតបទៅអ្នកដែលមានទស្សនៈផ្សេងពីខ្លួនដោយស្លូតបូត និងដោយគោរពចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។
ម៉ាថាយ ៧:១២ ចែងថា៖«ម្ល៉ោះហើយ អ្នកចង់ឲ្យមនុស្សប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះអ្នក អ្នកក៏ត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងនោះចំពោះពួកគេដែរ»។
យើងទាំងអស់គ្នាពិតជាសប្បាយណាស់ពេលអ្នកឯទៀតប្រព្រឹត្តមកលើយើងដោយគោរព ហើយឲ្យតម្លៃទស្សនៈនិងអារម្មណ៍របស់យើង។ ដើម្បីរៀនថែមទៀតអំពីរបៀបអនុវត្តគោលការណ៍ដ៏ល្បីល្បាញនេះស្ដីអំពីការប្រព្រឹត្តដែលលោកយេស៊ូបានបង្រៀន សូមមើលអត្ថបទដែលមានចំណងជើងថា«តើគោលការណ៍ដ៏ល្បីល្បាញជាអ្វី?»។
យ៉ូស្វេ ២៤:១៥ ចែងថា៖«សូមជ្រើសរើសនៅថ្ងៃនេះថាអ្នករាល់គ្នាចង់បម្រើព្រះមួយណា»។
ពេលយើងគោរពសិទ្ធិអ្នកឯទៀតក្នុងសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន នោះយើងធ្វើឲ្យមានសន្តិភាព។
សកម្មភាព ១០:៣៤ ចែងថា៖«ព្រះមិនរើសមុខទេ»។
ព្រះមិនវាយតម្លៃមនុស្សផ្អែកលើវប្បធម៌ ភេទ សញ្ជាតិ ជាតិសាសន៍ ឬមជ្ឈដ្ឋានរបស់ពួកគេឡើយ។ អស់អ្នកដែលចង់ធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះ គោរពគ្នាទៅវិញទៅមក។
ហាបាគុក ១:១២, ១៣ ចែងថា៖«[ព្រះ]មិនអាចទ្រាំមើលអំពើទុច្ចរិតឡើយ»។
ការអត់ទ្រាំរបស់ព្រះមានកម្រិត។ លោកមិនអនុញ្ញាតឲ្យការប្រព្រឹត្តអាក្រក់របស់មនុស្សបន្តមានជារៀងរហូតទេ។ ដើម្បីរៀនថែមទៀត សូមមើលវីដេអូហេតុអ្វីព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមានទុក្ខវេទនា?
រ៉ូម ១២:១៩ ចែងថា៖«ចូរទុកឲ្យព្រះបង្ហាញសេចក្ដីក្រោធរបស់លោកចំពោះអំពើខុសឆ្គង ព្រោះបទគម្ពីរចែងថា៖ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖‹ការសងសឹកជារបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងសងគេវិញ›»។ a
ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានប្រគល់សិទ្ធិឲ្យអ្នកណាម្នាក់សងសឹកនោះទេ។ លោកនឹងធ្វើឲ្យមានយុត្តិធម៌នៅពេលត្រឹមត្រូវ។ ដើម្បីស្វែងយល់ថែមទៀត សូមអានអត្ថបទដែលមានចំណងជើងថា«តើព្រះឮសម្រែករកយុត្តិធម៌ឬទេ?»។
a យេហូវ៉ាគឺជានាមរបស់ព្រះ។ (ចម្រៀងសរសើរព្រះ ៨៣:១៨) សូមមើលអត្ថបទដែលមានចំណងជើងថា«តើព្រះយេហូវ៉ាជានរណា?»។
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
ទស្សនាវដ្ដី
សាសនាល្អលើកស្ទួយក្ដីស្រឡាញ់រវាងអ្នករួមជំនឿហើយចំពោះអ្នកឯទៀត
គម្ពីរជួយមនុស្សឲ្យកែប្រែជីវិត
តើពេលណាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ឈ្នះសេចក្ដីស្អប់?
យើងប្រហែលជាពិបាកយកឈ្នះការរើសអើង។ សូមមើលថាតើជនជាតិយូដាម្នាក់និងជនជាតិអារ៉ាប់ម្នាក់អាចយកឈ្នះការស្អប់តាមរបៀបណា។
សំណួរដែលមនុស្សជាច្រើនសួរអំពីសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា
តើសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជឿថា មានតែសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះដែលមានសាសនាពិតឬទេ?
តើលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថាមានផ្លូវជាច្រើនដែលនាំទៅឯសេចក្ដីសង្គ្រោះឬទេ?
សំណួរដែលមនុស្សជាច្រើនសួរអំពីសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា
តើសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាខំផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយដើម្បីទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះឬ?
សូមរៀនអំពីជំនឿរបស់យើងទៅលើសេចក្ដីសង្គ្រោះ និងវិធីដែលយើងអាចទទួល។
