مزمور ۳۶‏:‏۱‏-‏۱۲

  • محبت پایدار خدا چه پرارزش است!‏

    • شریران خداترس نیستند ‏(‏۱‏)‏

    • خدا سرچشمهٔ زندگی است ‏(‏۹‏)‏

    • ‏«با نور توست که می‌توانیم نور را ببینیم» ‏(‏۹‏)‏

برای رهبر خوانندگان و نوازندگان.‏ مزمور داوود،‏ خادم یَهُوَه.‏ ۳۶  گناه در عمق دل شخصِ شریر،‏ او را به کارهای بد وسوسه می‌کند؛‏او خداترسی را نادیده می‌گیرد،‏ ۲  زیرا آنقدر به خودش می‌بالد که نمی‌تواند به گناهش پی ببرد،‏و از انجام آن پشیمان* نیست.‏ ۳  حرف‌هایش نیش‌دار و فریبنده است؛‏او هیچ درک و فهمی* برای نیکوکاری ندارد.‏ ۴  حتی در تخت‌خواب خود نقشه‌های شریرانه می‌کشد؛‏ در مسیری قدم برمی‌دارد که درست نیست؛‏دست رد به سینهٔ بدی نمی‌زند.‏ ۵  ای یَهُوَه،‏ محبت پایدار تو تا آسمان‌ها می‌رسد،‏و وفاداری تو تا ابرها!‏ ۶  عدالت تو مثل کوه‌های پرشکوه است،‏و داوری‌های تو مثل دریاهای وسیع و عمیق!‏ ای یَهُوَه،‏ تو حافظ* انسان‌ها و حیوانات هستی.‏ ۷  خدایا،‏ محبت پایدار تو چقدر پرارزش است!‏ انسان‌ها زیر سایهٔ بال‌های تو پناه می‌گیرند.‏ ۸  آن‌ها از نعمت‌های فراوان خانهٔ تو سیراب می‌شوند،‏و تو از رودخانهٔ نیکویی‌هایت به آن‌ها می‌نوشانی.‏ ۹  تو سرچشمهٔ زندگی هستی؛‏با نور توست که می‌توانیم نور را ببینیم.‏ ۱۰  همیشه محبت پایدارت را نصیب کسانی کن که تو را می‌شناسند،‏و عدالتت را شامل حال کسانی کن که دلی پاک دارند.‏ ۱۱  نگذار اشخاص مغرور و خودپسند مرا پایمال کنند،‏یا شریران مرا فراری دهند.‏ ۱۲  ببینید که بدکاران چطور از پا درآمده‌اند!‏آن‌ها نقش بر زمین شده‌اند و دیگر نمی‌توانند بلند شوند!‏

پاورقی‌ها

یا:‏ «بیزار.‏»‏
یا:‏ «هیچ بینشی.‏»‏
یا:‏ «نجات‌دهندهٔ.‏»‏