مزمور ۱۴۶‏:‏۱‏-‏۱۰

  • توکّل به خدا،‏ نه به انسان

    • فکرهای انسان در روز مرگش به پایان می‌رسد ‏(‏۴‏)‏

    • ‏«یَهُوَه کسانی را که کمرشان زیر بار مشکلات خم شده است،‏ بلند می‌کند» ‏(‏۸‏)‏

۱۴۶  یاه را ستایش کنید!‏* من با تمام وجودم یَهُوَه را ستایش می‌کنم!‏ ۲  تا آخر عمرم یَهُوَه را ستایش می‌کنم،‏ و تا زنده‌ام برای ستایش خدایم سرود می‌خوانم.‏* ۳  به حاکمان و انسان‌ها توکّل نکنید،‏چون آن‌ها نمی‌توانند کسی را نجات دهند.‏ ۴  وقتی انسان نَفَس آخرش را می‌کشد،‏* به خاک برمی‌گردد،‏و در همان روز فکرهایش به پایان می‌رسد.‏ ۵  شاد و سعادتمند است کسی که خدای یعقوب یاور اوست،‏و امید او به خدایش یَهُوَه است؛‏ ۶  همان خدایی که آسمان و زمین،‏و دریا و هر چه را که در آن‌هاست آفرید؛‏خدایی که همیشه وفادار می‌مانَد.‏ ۷  یَهُوَه به داد کسانی که قربانی کلاهبرداران شده‌اند،‏ می‌رسد،‏گرسنگان را سیر می‌کند،‏ و زندانیان را آزاد می‌کند.‏ ۸  یَهُوَه چشمان نابینایان را باز می‌کند؛‏یَهُوَه کسانی را که کمرشان زیر بار مشکلات خم شده است،‏ بلند می‌کند؛‏یَهُوَه درستکاران را دوست دارد.‏ ۹  یَهُوَه از اشخاص غریب و مهاجر محافظت می‌کند؛‏او حامی یتیمان و بیوه‌زنان است،‏اما نقشه‌های شریران را نقش بر آب می‌کند.‏ ۱۰  یَهُوَه تا ابد پادشاه است!‏ای صَهیون،‏ خدای تو در تمام نسل‌ها پادشاه است!‏ یاه را ستایش کنید!‏*

پاورقی‌ها

یا:‏ «هَلِلویاه.‏» «یاه» مخفف یَهُوَه است.‏
یا:‏ «ساز می‌زنم.‏»‏
یا:‏ «وقتی نیروی حیات از بدن انسان خارج می‌شود.‏» رجوع به واژه‌نامه:‏ «روح.‏»‏
یا:‏ «هَلِلویاه.‏» «یاه» مخفف یَهُوَه است.‏