Zebur 46:1—11
Aýdymçylaryň ýolbaşçysyna. Karun ogullarynyň+ aýdymy. Alamut*.
46 Hudaý güýjümiz hem penamyz+,Agyr günde dadymyza ýetişer+.
2 Ýer titrese-de, daglar deňze çökse-de,Biz howsala düşmeris+.
3 Deňiz möwç urup, tolkun atsa-da+,Deňziň güýjünden daglar titrese-de, biz gorkmarys. (Sela)
4 Derýanyň şahalary Hudaýyň şäherini+,Allatagalanyň* beýik, mukaddes çadyryny begendirýär.
5 Hudaý şäherindedir+, şäher ýok edilmez,
Daň bilen Hudaý dadyna ýetişer+.
6 Halklar howsala düşdi, patyşalyklar weýran boldy,Allanyň batly sesinden ýer titredi+.
7 Serkerdebaşy Ýehowa biziň bilendir+,Ýakubyň Hudaýy penakärimizdir. (Sela)
8 Geliň, görüň! Ýehowanyň eden işlerini,Ýer ýüzünde amala aşyran täsin zatlaryny görüň.
9 Ol ýeriň dört künjeginde uruşlary togtadýar+,
Ýaýlary döwüp, naýzalary çapýar,Söweş arabalaryny* oda atýar.
10 «Boýun egiň, meniň Hudaýdygymy biliň,
Men halklaryň arasynda beýgelerin+,Älem-jahanda şöhratlanaryn»+.
11 Serkerdebaşy Ýehowa biziň bilendir+,Ýakubyň Hudaýy penakärimizdir+. (Sela)
