តើវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាអ្វី?
ចម្លើយពីគម្ពីរ
វិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ ហើយជួនកាលក៏ហៅថាសកម្មពលរបស់ព្រះដែរ។ (មីកា ៣:៨; លូកា ១:៣៥) ព្រះចាត់វិញ្ញាណរបស់លោកដោយបញ្ចេញថាមពលរបស់លោកទៅកន្លែងណាមួយដើម្បីសម្រេចបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។—ទំនុកតម្កើង ១០៤:៣០; ១៣៩:៧
ក្នុងគម្ពីរ ពាក្យ«វិញ្ញាណ»បានត្រូវបកប្រែពីពាក្យភាសាហេប្រឺរូអាក និងពាក្យភាសាក្រិចភ្នូម៉ា។ ពាក្យទាំងនេះច្រើនតែសំដៅទៅលើសកម្មពលរបស់ព្រះ ឬវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ (លោកុប្បត្តិ ១:២) ប៉ុន្តែ គម្ពីរក៏ប្រើពាក្យទាំងនេះក្នុងន័យផ្សេងដែរ ដូចជា៖
ខ្យល់ដង្ហើម។—ហាបាគុក ២:១៩; ការបើកបង្ហាញ ១៣:១៥
ខ្យល់។—លោកុប្បត្តិ ៨:១; យ៉ូហាន ៣:៨
កម្លាំងជីវិតឬថាមពលដែលមាននៅក្នុងមនុស្សនិងសត្វ។—យ៉ូប ៣៤:១៤, ១៥
ចិត្តគំនិតរបស់មនុស្ស។—ជនគណនា ១៤:២៤
បុគ្គលវិញ្ញាណ រួមបញ្ចូលព្រះនិងពួកទេវតា។—ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ២២:២១; យ៉ូហាន ៤:២៤
អត្ថន័យទាំងនេះសំដៅទៅអ្វីដែលមនុស្សមើលមិនឃើញ តែអាចបង្កើតផលដែលមនុស្សមើលឃើញ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ វចនានុក្រមមួយបកស្រាយថាវិញ្ញាណរបស់ព្រះ«ជាអ្វីដែលមនុស្សមើលមិនឃើញ អរូបិយ និងខ្លាំងក្លាដូចខ្យល់»(An Expository Dictionary of New Testament Words, by W. E. Vine)។
គម្ពីរក៏រៀបរាប់ដែរថាវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះសំដៅទៅលើ«ព្រះហស្ត»ឬ«ម្រាមដៃ»។ (ទំនុកតម្កើង ៨:៣; ១៩:១; លូកា ១១:២០; ម៉ាថាយ ១២:២៨) ដូចសិប្បករប្រើដៃនិងម្រាមដៃដើម្បីធ្វើកិច្ចការរបស់គាត់ ព្រះក៏ប្រើវិញ្ញាណរបស់លោកដើម្បីបង្កើតឲ្យចេញជាសមិទ្ធផលផ្សេងៗដូចជា៖
សកលលោក។—ទំនុកតម្កើង ៣៣:៦; អេសាយ ៦៦:១, ២
គម្ពីរ។—ពេត្រុសទី២ ១:២០, ២១
ការអស្ចារ្យដែលអ្នកបម្រើរបស់លោកពីបុរាណបានធ្វើ ព្រមទាំងសកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែងរបស់ពួកគេ។—លូកា ៤:១៨; សកម្មភាព ១:៨; កូរិនថូសទី១ ១២:៤-១១
គុណសម្បត្តិល្អៗដែលអស់អ្នកស្ដាប់បង្គាប់លោកបានបង្ហាញ។—កាឡាទី ៥:២២, ២៣
វិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនមែនជាបុគ្គលទេ
ពេលដែលគម្ពីររៀបរាប់ថាវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះសំដៅទៅលើ«ព្រះហស្ត» «ម្រាមដៃ»ឬ«ខ្យល់ដង្ហើម» នោះបង្ហាញថាវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនមែនជាបុគ្គលទេ។ (និក្ខមនំ ១៥:៨, ១០) ដូចដៃរបស់សិប្បករមិនអាចធ្វើចលនាបានទេ លុះត្រាតែមានការបញ្ជាពីខួរក្បាលនិងរូបកាយរបស់គាត់ នោះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះក៏មិនអាចដំណើរការបានដែរ លុះត្រាតែមានការដឹកនាំពីលោក។ (លូកា ១១:១៣) គម្ពីរប្រៀបប្រដូចវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះទៅនឹងទឹក ហើយក៏បញ្ជាក់ថានោះជាប់ទាក់ទងនឹងជំនឿនិងចំណេះដែរ។ ដូច្នេះ ការប្រៀបធៀបនៅខាងលើ បញ្ជាក់ថាវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនមែនជាបុគ្គលទេ។—អេសាយ ៤៤:៣; សកម្មភាព ៦:៥; កូរិនថូសទី២ ៦:៦
គម្ពីរបានរៀបរាប់អំពីនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងនាមលោកយេស៊ូគ្រិស្តជាបុត្ររបស់លោក។ ប៉ុន្តែ គម្ពីរមិនបានរៀបរាប់អំពីនាមរបស់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ។ (អេសាយ ៤២:៨; លូកា ១:៣១) ពេលដែលគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ឈ្មោះស្ទេផានរងការបៀតបៀន គាត់បានត្រូវបើកបង្ហាញឲ្យឃើញក្នុងគំនិតអំពីស្ថានសួគ៌។ ពេលនោះ គាត់បានឃើញបុគ្គលពីររូប មិនមែនបីរូបទេ។ គម្ពីរចែងថា៖«គាត់បានពេញទៅដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ គាត់បានសម្លឹងទៅមេឃ ហើយឃើញសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះនិងលោកយេស៊ូឈរនៅខាងស្ដាំព្រះ»។ (សកម្មភាព ៧:៥៥) វិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ ដែលបានធ្វើឲ្យស្ទេផានមើលឃើញការបើកបង្ហាញនោះ។
ការភាន់ច្រឡំអំពីវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ
ការភាន់ច្រឡំ: វិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺបុគ្គលមួយរូបក្នុងព្រះបីអង្គរួមតែមួយ ដូចបានចែងនៅយ៉ូហានទី១ ៥:៧, ៨ ក្នុងសេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរឃីងជេម។
ការពិត: សេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរឃីងជេម បានបន្ថែមឃ្លានៅក្នុងយ៉ូហានទី១ ៥:៧, ៨ ដែលថា៖«មានសាក្សី៣អង្គដែលធ្វើបន្ទាល់នៅស្ថានសួគ៌ គឺជាព្រះវរបិតា១ ព្រះបន្ទូល១ នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ១ តែទាំង៣អង្គនេះរួមមកតែ១ទេ»។ ប៉ុន្តែ អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថាឃ្លានេះ មិនបានត្រូវកត់ទុកដោយសាវ័កយ៉ូហានទេ ហើយក៏មិនមែនជាព័ត៌មានដែលមកពីគម្ពីរដែរ។ សាស្ត្រាចារ្យប៊្រូសមេននីង មិសហ្គឺ បានសរសេរថា៖«ឃ្លានេះមិនមែនជាសេចក្ដីពិតទេ ហើយមិនសមដាក់ក្នុងសេចក្ដីបកប្រែថ្មីដែលជាសេចក្ដីពិតនោះឡើយ»(A Textual Commentary on the Greek New Testament)។
ការភាន់ច្រឡំ: គម្ពីរលើកបញ្ជាក់ម្ដងហើយម្ដងទៀតអំពីវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយនេះបង្ហាញថាវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាបុគ្គលមួយរូប។
ការពិត: គម្ពីរលើកបញ្ជាក់អំពីវិញ្ញាណបរិសុទ្ធច្រើនដង។ ជាឧទាហរណ៍ លោកយេស៊ូលើកបញ្ជាក់អំពីវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជា«អ្នកជួយ»(pa·raʹkle·tos) ដែលផ្ដល់ទីសំអាង ការណែនាំ ការនិយាយ ការស្ដាប់ ការប្រកាស ការលើកតម្កើង និងការទទួល។ (យ៉ូហាន ១៦:៧-១៥) ប៉ុន្តែ នេះមិនបានបង្ហាញថាវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាបុគ្គលមួយរូបនោះទេ។ គម្ពីរក៏លើកបញ្ជាក់ម្ដងហើយម្ដងទៀត អំពីប្រាជ្ញា សេចក្ដីស្លាប់ និងភាពខុសឆ្គងដែរ។ (សុភាសិត ១:២០; រ៉ូម ៥:១៧, ២១) ជាឧទាហរណ៍ គម្ពីររៀបរាប់ថា ប្រាជ្ញាបានត្រូវសឲ្យឃើញតាមរយៈអ្វីដែលគេបាន«ធ្វើ» ហើយគម្ពីរក៏បានរៀបរាប់ថាភាពខុសឆ្គងជាការល្បួងលួងលោម ការសម្លាប់ និងការច្រណែនឈ្នានីស។—ម៉ាថាយ ១១:១៩; លូកា ៧:៣៥; រ៉ូម ៧:៨, ១១
ការភាន់ច្រឡំ: ការជ្រមុជទឹកក្នុងនាមវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបង្ហាញថាវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាបុគ្គលមួយរូប។
ការពិត: ច្រើនដង គម្ពីរប្រើពាក្យ«នាម»សំដៅទៅលើសិទ្ធិអំណាច។ (ចោទិយកថា ១៨:៥, ១៩-២២; នាងអេសធើរ ៨:១០) នេះស្រដៀងនឹងឃ្លាភាសាអង់គ្លេសដែលនិយាយថា«ក្នុងនាមច្បាប់» ឃ្លានេះមិនមែនមានន័យថាច្បាប់ជាបុគ្គលមួយរូបនោះទេ។ បុគ្គលម្នាក់ដែលទទួលការជ្រមុជទឹក«ក្នុងនាម»វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ទទួលស្គាល់នូវសិទ្ធិអំណាចនិងតួនាទីរបស់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធក្នុងការសម្រេចបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ។—ម៉ាថាយ ២៨:១៩
ការភាន់ច្រឡំ: សាវ័ករបស់លោកយេស៊ូនិងអ្នកកាន់តាមឯទៀតនៅសម័យដើម ជឿថាវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាបុគ្គលមួយរូប។
ការពិត: គម្ពីរមិនបានចែងដូច្នោះទេ ហើយក៏គ្មានក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រដែរ។ សព្វវចនាធិប្បាយមួយរៀបរាប់ថា៖«អត្ថន័យដែលថាវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាព្រះមួយរូប . . . គឺបានមកពីក្រុមប្រឹក្សានៃក្រុងខនស្តេនធីណូផូល នៅឆ្នាំ៣៨១គ.ស.»(Encyclopædia Britannica)។ ទ្រឹស្ដីនេះមានជាង២៥០ឆ្នាំក្រោយពីសាវ័កចុងក្រោយបានស្លាប់។
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
សេចក្ដីបង្រៀនសំខាន់ៗពីគម្ពីរ
តើលោកយេស៊ូគ្រិស្តជាព្រះឬ?
តើលោកយេស៊ូគឺដូចជាព្រះដ៏មានឫទ្ធានុភាពឬ? ឬតើលោក និងព្រះគឺខុសគ្នា?
