ដានីយ៉ែល ២:១-៤៩
-
ស្ដេចនេប៊ូក្នេសាយល់សុបិនមួយដែលធ្វើឲ្យគាត់ខ្វល់ចិត្ត (១-៤)
-
គ្មានអ្នកប្រាជ្ញណាម្នាក់អាចប្រាប់និងបកស្រាយសុបិនរបស់គាត់ទេ (៥-១៣)
-
ដានីយ៉ែលសុំជំនួយពីព្រះ (១៤-១៨)
-
គាត់សរសើរតម្កើងព្រះសម្រាប់ការបើកបង្ហាញអាថ៌កំបាំង (១៩-២៣)
-
ដានីយ៉ែលប្រាប់សុបិនដល់ស្ដេច (២៤-៣៥)
-
ការបកស្រាយសុបិន (៣៦-៤៥)
-
ថ្មរាជាណាចក្រនឹងបំបែករូបខ្ទេចខ្ទីអស់ (៤៤, ៤៥)
-
-
ដានីយ៉ែលបានត្រូវស្ដេចលើកកិត្តិយស (៤៦-៤៩)
២ នៅឆ្នាំទី២នៃរាជ្យនេប៊ូក្នេសា គាត់បានយល់សប្ដិ ហើយគាត់ខ្វល់ចិត្តដល់ម្ល៉េះ+រហូតដល់សម្រាន្តមិនលក់។
២ ដូច្នេះ ស្ដេចក៏បានចេញបញ្ជាឲ្យទៅហៅគ្រូវេទមន្ត គ្រូទាយ គ្រូធ្មប់ និងពួកខាល់ដេ* ឲ្យមករៀបរាប់ប្រាប់សុបិនរបស់ស្ដេច។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេក៏ចូលមកឈរនៅចំពោះមុខស្ដេច។+
៣ បន្ទាប់មក ស្ដេចបាននិយាយទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំបានយល់សប្ដិមួយ ហើយខ្ញុំខ្វល់ចិត្តខ្លាំងណាស់ព្រោះខ្ញុំចង់ដឹងថាខ្ញុំបានយល់សប្ដិឃើញអ្វី»។
៤ ពួកខាល់ដេបានតបទៅស្ដេចជាភាសាអេរ៉ាម*ថា៖+ «សូមឲ្យស្ដេចជាម្ចាស់រស់ជារៀងរហូត។ សូមលោកម្ចាស់រៀបរាប់ប្រាប់សុបិនដល់ពួកខ្ញុំបាទជាមុនសិន ទើបពួកខ្ញុំបាទអាចបកស្រាយជូនលោកបាន»។
៥ ស្ដេចក៏ឆ្លើយទៅពួកខាល់ដេវិញថា៖ «ខ្ញុំសម្រេចចិត្តថា បើអ្នករាល់គ្នាមិនអាចប្រាប់អំពីសុបិនរបស់ខ្ញុំ ហើយមិនអាចបកស្រាយសុបិននោះបានទេ នោះដៃជើងរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវកាត់ចេញ ហើយផ្ទះរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងក្លាយទៅជាកន្លែងបន្ទោបង់សាធារណៈ។*
៦ ប៉ុន្តែ បើអ្នករាល់គ្នាអាចរៀបរាប់ប្រាប់និងបកស្រាយសុបិនឲ្យខ្ញុំបាន នោះអ្នករាល់គ្នានឹងទទួលរង្វាន់និងអំណោយជាច្រើន ព្រមទាំងទទួលបានកិត្តិយសឧត្តុង្គឧត្តមទៀតផង។+ ដូច្នេះ ឥឡូវចូរប្រាប់អំពីសុបិននោះមក ហើយបកស្រាយផង»។
៧ ពួកគេបានឆ្លើយទៅស្ដេចជាលើកទី២ថា៖ «សូមស្ដេចជាម្ចាស់រៀបរាប់ប្រាប់សុបិនដល់ពួកខ្ញុំបាទជាមុនសិន ទើបពួកខ្ញុំបាទអាចបកស្រាយជូនលោកបាន»។
៨ ស្ដេចបាននិយាយទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំដឹងច្បាស់ថា អ្នករាល់គ្នាចង់ពន្យារពេល ព្រោះអ្នករាល់គ្នាដឹងថាខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តបែបណាហើយ។
៩ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនអាចរៀបរាប់ប្រាប់សុបិនរបស់ខ្ញុំបានទេ អ្នករាល់គ្នានឹងទទួលទោសដូចគ្នា។ អ្នករាល់គ្នាបានព្រមព្រៀងគ្នាប្រឌិតរឿងមកបញ្ឆោតខ្ញុំ ដោយសង្ឃឹមថាខ្ញុំនឹងផ្លាស់ប្ដូរគំនិត។ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រាប់អំពីសុបិននោះ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំដឹងថាអ្នករាល់គ្នាអាចបកស្រាយបានឬយ៉ាងណា»។
១០ ពួកខាល់ដេបានឆ្លើយតបទៅស្ដេចថា៖ «គ្មានមនុស្សណាម្នាក់នៅផែនដីនេះ អាចធ្វើតាមអ្វីដែលស្ដេចទាមទារបាននោះទេ ហើយក៏មិនដែលមានស្ដេចដ៏ខ្លាំងក្លាឬអ្នកគ្រប់គ្រងដ៏ធំណាម្នាក់ ធ្លាប់បង្គាប់គ្រូវេទមន្ត គ្រូទាយ ឬពួកខាល់ដេឲ្យធ្វើបែបនេះដែរ។
១១ អ្វីដែលស្ដេចជាម្ចាស់បង្គាប់នេះគឺពិបាកណាស់ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់អាចប្រាប់ស្ដេចបានទេ លើកលែងតែបណ្ដាព្រះប៉ុណ្ណោះ តែព្រះទាំងនោះមិននៅក្នុងចំណោមមនុស្សទេ»។
១២ ឮដូច្នេះ ស្ដេចមានសេចក្ដីក្រោធជាខ្លាំង រួចក៏ចេញបញ្ជាឲ្យគេសម្លាប់ពួកអ្នកប្រាជ្ញទាំងអស់នៅស្រុកបាប៊ីឡូន។+
១៣ បន្ទាប់មក គេបានប្រកាសបញ្ជានោះ ហើយក៏ត្រៀមសម្លាប់ពួកអ្នកប្រាជ្ញទាំងអស់។ ពេលនោះ គេក៏ស្វែងរកដានីយ៉ែលនិងមិត្តភក្ដិរបស់គាត់ ដើម្បីយកទៅសម្លាប់ដែរ។
១៤ គ្រានោះ អារីអាក់ជាមេលើអង្គរក្សស្ដេច បានទទួលបញ្ជាឲ្យទៅសម្លាប់ពួកអ្នកប្រាជ្ញទាំងអស់ក្នុងស្រុកបាប៊ីឡូន។ ដូច្នេះ ដានីយ៉ែលក៏បានសាកសួរគាត់យ៉ាងសម្ងាត់និងដោយប្រុងប្រយ័ត្ន។
១៥ គាត់បានសួរអារីអាក់ជាមន្ត្រីស្ដេចថា៖ «ហេតុអ្វីក៏ស្ដេចចេញបញ្ជាយ៉ាងតឹងរ៉ឹងបែបនេះ?»។ អារីអាក់ក៏រៀបរាប់រឿងនោះប្រាប់ដានីយ៉ែល។+
១៦ ដូច្នេះ ដានីយ៉ែលបានចូលទៅជួបស្ដេច ហើយសុំពេលដើម្បីបកស្រាយសុបិនជូនស្ដេច។
១៧ បន្ទាប់មក ដានីយ៉ែលបានចូលទៅក្នុងផ្ទះគាត់ ហើយបានប្រាប់ហាណានា មីសាអែល និងអាសារៀដែលជាមិត្តភក្ដិរបស់គាត់អំពីរឿងនោះ។
១៨ គាត់សុំពួកគេឲ្យអធិដ្ឋានដល់ព្រះនៃស្ថានសួគ៌ឲ្យលោកបង្ហាញក្ដីមេត្តានិងប្រាប់អំពីអាថ៌កំបាំងនៃសុបិននោះ ដើម្បីកុំឲ្យខ្លួនគាត់និងមិត្តភក្ដិរបស់គាត់ត្រូវស្លាប់ជាមួយនឹងពួកអ្នកប្រាជ្ញទាំងអស់នៅស្រុកបាប៊ីឡូនឡើយ។
១៩ បន្ទាប់មក ព្រះបានបើកបង្ហាញឲ្យដានីយ៉ែលឃើញក្នុងគំនិតអំពីអាថ៌កំបាំងនៃសុបិននោះនៅពេលយប់។+ ដូច្នេះ ដានីយ៉ែលបានសរសើរតម្កើងព្រះនៃស្ថានសួគ៌។
២០ ដានីយ៉ែលបានពោលថា៖
«សូមឲ្យនាមរបស់ព្រះទទួលការសរសើរតម្កើងជារៀងរហូតព្រោះមានតែលោកទេដែលមានប្រាជ្ញានិងឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លា។+
២១ លោកផ្លាស់ប្ដូរពេលវេលានិងរដូវកាល+លោកតាំងស្ដេចឡើង ហើយក៏ដកស្ដេចចេញដែរ+លោកឲ្យប្រាជ្ញាដល់ពួកអ្នកប្រាជ្ញ និងឲ្យចំណេះដល់អស់អ្នកដែលចេះពិចារណា។+
២២ លោកបើកបង្ហាញអ្វីដែលជ្រាលជ្រៅនិងលាក់កំបាំង+លោកដឹងអ្វីដែលនៅក្នុងទីងងឹត+ ហើយនៅជាមួយលោកមានពន្លឺ។+
២៣ ឱព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់ខ្ញុំអើយ! ខ្ញុំថ្លែងអំណរគុណលោក ហើយសរសើរតម្កើងលោកព្រោះលោកបានឲ្យប្រាជ្ញានិងកម្លាំងខ្លាំងក្លាដល់ខ្ញុំ។
ឥឡូវលោកបានឲ្យខ្ញុំដឹងអំពីអ្វីដែលយើងបានសុំគឺលោកបានឲ្យយើងដឹងអំពីរឿងរ៉ាវរបស់ស្ដេច»។+
២៤ បន្ទាប់មក ដានីយ៉ែលបានចូលទៅជួបអារីអាក់ ជាអ្នកដែលបានទទួលបញ្ជាឲ្យទៅសម្លាប់ពួកអ្នកប្រាជ្ញទាំងអស់ក្នុងស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ដានីយ៉ែលបានប្រាប់គាត់ថា៖ «សូមកុំទាន់សម្លាប់ពួកអ្នកប្រាជ្ញនៅក្នុងស្រុកបាប៊ីឡូនឡើយ។ សូមនាំខ្ញុំទៅជួបស្ដេចសិន ខ្ញុំនឹងបកស្រាយសុបិនជូនលោក»។
២៥ ឮដូច្នេះ អារីអាក់ក៏ប្រញាប់នាំដានីយ៉ែលចូលទៅជួបស្ដេច រួចជម្រាបថា៖ «ខ្ញុំបានរកឃើញបុរសម្នាក់នេះ គាត់អាចបកស្រាយសុបិនជូនលោកបាន។ គាត់ជាជននិរទេសមកពីស្រុកយូដា»។+
២៦ រួចស្ដេចក៏សួរដានីយ៉ែល(ហៅថាបេលថេសាសា)ថា៖+ «តើអ្នកពិតជាអាចរៀបរាប់ប្រាប់សុបិនរបស់ខ្ញុំ ហើយបកស្រាយឲ្យខ្ញុំបានមែនឬ?»។+
២៧ ដានីយ៉ែលបានតបថា៖ «គ្មានអ្នកប្រាជ្ញ ឬគ្រូទាយ គ្រូវេទមន្ត ឬអ្នកចេះហោរាសាស្ត្រណាម្នាក់ អាចបកស្រាយអាថ៌កំបាំងនៃសុបិនដែលលោកបានបង្គាប់នោះទេ។+
២៨ ប៉ុន្តែ មានព្រះមួយរូបនៅស្ថានសួគ៌ ជាអ្នកបើកបង្ហាញរឿងអាថ៌កំបាំង។+ ព្រះនោះហើយដែលបានឲ្យស្ដេចជាម្ចាស់ជ្រាបអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅគ្រាចុងបញ្ចប់។ ដូច្នេះ សុបិននិងការបើកបង្ហាញដែលស្ដេចបានឃើញក្នុងគំនិតនៅពេលដែលលោកសម្រាន្ត មានដូចតទៅ៖
២៩ «ឱស្ដេចជាម្ចាស់អើយ! កាលដែលលោកសម្រាន្ត លោកបានឃើញក្នុងគំនិតនូវអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅគ្រាអនាគត ហើយព្រះដែលជាអ្នកបើកបង្ហាញរឿងអាថ៌កំបាំងបានឲ្យលោកដឹងអំពីហេតុការណ៍នៅថ្ងៃខាងមុខ។
៣០ ចំណែកខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមិនបានទទួលការបើកបង្ហាញឲ្យដឹងរឿងអាថ៌កំបាំង ដោយសារតែខ្ញុំមានប្រាជ្ញាជាងមនុស្សឯទៀតនោះទេ តែដោយសារខ្ញុំត្រូវបកស្រាយជូនស្ដេច ដើម្បីឲ្យលោកដឹងអំពីអ្វីដែលមានក្នុងគំនិតលោក។+
៣១ «ឱស្ដេចជាម្ចាស់អើយ! ក្នុងសុបិន លោកបានឃើញរូបដ៏ធំសម្បើមមួយ ហើយភ្លឺចិញ្ចាច។ រូបនោះឈរនៅចំពោះលោក ហើយមើលទៅគួរឲ្យខ្លាច។
៣២ ក្បាលរូបនោះធ្វើពីមាសសុទ្ធ+ ទ្រូងនិងដៃធ្វើពីប្រាក់+ ពោះនិងភ្លៅធ្វើពីស្ពាន់+
៣៣ ជើងធ្វើពីដែក+ ហើយប្រអប់ជើងធ្វើពីដែកលាយដីឥដ្ឋ។+
៣៤ កាលដែលលោកកំពុងសម្លឹងមើលរូបនោះ ស្រាប់តែឃើញមានដុំថ្មមួយកាត់ចេញពីភ្នំមក តែមិនមែនកាត់ចេញមកដោយដៃមនុស្សទេ។ ថ្មនោះបានមកបុកទង្គិចចំប្រអប់ជើងធ្វើពីដែកលាយដីឥដ្ឋ ហើយក៏បាក់បែកខ្ទេចខ្ទីអស់។+
៣៥ ពេលនោះ ធាតុដែក ដីឥដ្ឋ ស្ពាន់ ប្រាក់ និងមាស បានខ្ទេចអស់ដូចជាអង្កាមនៅទីលានបញ្ជាន់ស្រូវនារដូវប្រាំង ហើយខ្យល់បានបក់ផាត់នាំយកទៅអស់គ្មានសល់។ ឯដុំថ្មដែលបុកទង្គិចរូបនោះ ក៏បានក្លាយទៅជាភ្នំដ៏ធំ នៅពេញផែនដីទាំងមូល។
៣៦ «នេះហើយជាសុបិនរបស់ស្ដេចជាម្ចាស់។ ឥឡូវយើងខ្ញុំនឹងបកស្រាយសុបិននេះជូនលោក។
៣៧ ឱស្ដេចជាម្ចាស់អើយ! លោកហើយជាស្ដេចលើអស់ទាំងស្ដេចដែលព្រះនៃស្ថានសួគ៌បានប្រគល់រាជាណាចក្រ+ កម្លាំងខ្លាំងក្លា និងកិត្តិយស
៣៨ ថែមទាំងប្រគល់មនុស្សដែលរស់នៅគ្រប់កន្លែងលើផែនដីក្នុងកណ្ដាប់ដៃលោក ព្រមទាំងសត្វនៅឯវាល និងសត្វស្លាបនៅលើមេឃ គឺព្រះឲ្យលោកគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងនេះ។+ ដូច្នេះ លោកហើយជាក្បាលដែលធ្វើពីមាសនោះ។+
៣៩ «ប៉ុន្តែ ក្រោយលោកនឹងមានរាជាណាចក្រមួយទៀត+ដែលអន់ជាង។ បន្ទាប់មក មានរាជាណាចក្រមួយទៀតជារាជាណាចក្រទី៣ គឺផ្នែកដែលធ្វើពីស្ពាន់។ រាជាណាចក្រនោះនឹងគ្រប់គ្រងពេញផែនដី។+
៤០ «រាជាណាចក្រទី៤មានកម្លាំងខ្លាំងក្លាដូចដែក។+ ដូចដែកបំបាក់បំបែកអ្វីៗឲ្យខ្ទេចខ្ទីយ៉ាងណា រាជាណាចក្រនេះនឹងបំបាក់បំបែករាជាណាចក្រដែលនៅមុនៗឲ្យសាបសូន្យយ៉ាងនោះដែរ។+
៤១ «ឯប្រអប់ជើងនិងម្រាមជើងពីធាតុដែកលាយដីឥដ្ឋដែលលោកឃើញ គឺជារាជាណាចក្រដែលនឹងគ្មានការរួបរួមគ្នាទេ តែផ្នែកខ្លះរឹងដូចជាដែក ផ្នែកខ្លះទន់ដូចជាដីឥដ្ឋ។
៤២ ការដែលប្រអប់ជើងមានធាតុដែកលាយដីឥដ្ឋ នេះបង្ហាញថារាជាណាចក្រនោះមានផ្នែកខ្លាំង ហើយមានផ្នែកខ្សោយ។
៤៣ ធាតុដែកលាយនឹងដីឥដ្ឋដែលលោកបានឃើញនោះ មានន័យថាផ្នែកខ្លាំងនៃរាជាណាចក្រនោះនឹងលាយឡំជាមួយនឹងបណ្ដាជន តែពួកគេនឹងមិនជាប់ជាមួយគ្នាទេ គឺដូចដែកមិនអាចជាប់ជាមួយនឹងដីឥដ្ឋដូច្នោះដែរ។
៤៤ «នៅគ្រាដែលស្ដេចទាំងនោះកំពុងគ្រប់គ្រង ព្រះនៃស្ថានសួគ៌នឹងតាំងរាជាណាចក្រមួយឡើង+ដែលនឹងមិនត្រូវបំផ្លាញឡើយ+ ហើយក៏មិនត្រូវផ្ទេរទៅឲ្យមនុស្សណាដែរ។+ រាជាណាចក្រនេះនឹងបំបាក់បំបែក ថែមទាំងកម្ទេចរាជាណាចក្រទាំងអស់នោះឲ្យសាបសូន្យទៅ+ ហើយមានតែរាជាណាចក្រនេះប៉ុណ្ណោះនឹងស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។+
៤៥ នេះនឹងកើតឡើងដូចដែលលោកបានឃើញដុំថ្មមួយត្រូវកាត់ចេញពីភ្នំ តែមិនមែនដោយដៃមនុស្សទេ ហើយដុំថ្មនោះមកបំបាក់បំបែកធាតុដែក ស្ពាន់ ដីឥដ្ឋ ប្រាក់ និងមាសឲ្យខ្ទេចខ្ទីអស់។+ នេះហើយជាអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅថ្ងៃអនាគត ដែលព្រះដ៏ឧត្ដមបំផុតបានឲ្យស្ដេចជាម្ចាស់ជ្រាប។+ សុបិននោះជាការពិត ហើយការបកស្រាយគឺគួរឲ្យទុកចិត្ត»។
៤៦ បន្ទាប់មក ស្ដេចនេប៊ូក្នេសាក្រាបមុខដល់ដីនៅចំពោះដានីយ៉ែល ហើយផ្ដល់កិត្តិយសដល់គាត់។ រួចស្ដេចក៏បង្គាប់គេឲ្យយកអំណោយនិងគ្រឿងក្រអូបមកឲ្យដានីយ៉ែល។
៤៧ ស្ដេចក៏និយាយទៅដានីយ៉ែលថា៖ «ព្រះរបស់អ្នក ជាព្រះលើអស់ទាំងព្រះ ជាម្ចាស់លើអស់ទាំងស្ដេច ហើយជាអ្នកបើកបង្ហាញរឿងអាថ៌កំបាំងពិតមែន ព្រោះអ្នកអាចបកស្រាយអាថ៌កំបាំងនៃសុបិននេះបាន»។+
៤៨ បន្ទាប់មក ស្ដេចបានឲ្យអំណោយវិសេសជាច្រើនដល់ដានីយ៉ែល ហើយដំឡើងតំណែងគាត់ឲ្យគ្រប់គ្រងលើអាណាខេត្តទាំងឡាយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន+ និងឲ្យធ្វើជាមេលើពួកអ្នកប្រាជ្ញទាំងអស់ក្នុងស្រុកនោះ។
៤៩ លើសពីនោះទៅទៀត ស្ដេចក៏ធ្វើតាមសំណូមពររបស់ដានីយ៉ែល ដោយតែងតាំងសាដ្រាក់ មេសាក់ និងអាបេឌនេកោ+ ឲ្យធ្វើជាអភិបាលរងគ្រប់គ្រងលើតំបន់ទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុកបាប៊ីឡូន។ ប៉ុន្តែ ដានីយ៉ែលបម្រើនៅក្នុងវិមានស្ដេច។
កំណត់សម្គាល់
^ នេះសំដៅទៅលើមនុស្សមួយក្រុមដែលចេះទស្សន៍ទាយនិងមើលហោរាសាស្ត្រ
^ ចាប់ពីដាន ២:៤ខ រហូតដល់៧:២៨ ច្បាប់ដើមបានត្រូវសរសេរជាភាសាអេរ៉ាម
^ ឬប្រហែលជាមានន័យថា«កន្លែងចាក់សំរាម ឬទួលលាមក»
