‏«بعضی وقت‌ها می‌تونم زبونم رو کنترل کنم،‏ ولی مواقع دیگه به نظر می‌یاد که زبونم بدون هماهنگی عقلم داره کار می‌کنه!‏»—‏جِیمز.‏

 ‏«وقتی که هول می‌شم بدون فکر کردن حرف می‌زنم و وقتی آرومم بیش از حد حرف می‌زنم و چیزایی می‌گم که نباید به زبون میاوردم.‏ پس خلاصه بگم،‏ همیشه موقع حرف زدن اشتباه می‌کنم.‏»—‏ماری.‏

 کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «زبان .‏.‏.‏ آتش است» و «تنها آتشی کوچک،‏ می‌تواند جنگلی بزرگ را به آتش بکشد!‏» (‏یعقوب ۳:‏۵،‏ ۶‏)‏ آیا تو هم اغلب به خاطر حرف‌هایت به دردسر می‌افتی؟‏ اگر این طور است این مقاله می‌تواند به تو کمک کند.‏

•  چرا چیزهای اشتباه می‌گویم؟‏

•  کنترل زبان

•  نظر همسالانت

 ناکاملی.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «همهٔ ما بسیار می‌لغزیم.‏ اگر کسی در سخن گفتن نلغزد،‏ شخصی کامل است.‏» (‏یعقوب ۳:‏۲‏)‏ ناکاملی ما انسان‌ها نه تنها موقع راه رفتن،‏ بلکه در صحبت کردن نیز باعث لغزشمان می‌شود.‏

 ‏«می‌دانم که ذهن ناکامل و زبون ناکاملی دارم،‏ پس اگه بگم که می‌تونم اونا رو کاملاً کنترل کنم،‏ خودم رو گول می‌زنم.‏»—‏آنا.‏

 پرحرفی.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «پرحرفی،‏ انسان را به سوی گناه می‌کشاند.‏» (‏امثال ۱۰:‏۱۹‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ افرادی که زیاد حرف می‌زنند و کم گوش می‌کنند،‏ ممکن است بیشتر با حرف‌های اشتباهشان دیگران را برنجانند.‏

 ‏«باهوش‌ترین آدم در یک جمع اونی نیست که بیشتر حرف می‌زنه.‏ عیسی باهوش‌ترین فرد روی زمین بود،‏ با این حال بعضی وقت‌ها ترجیح می‌داد ساکت بمونه.‏»—‏جولیا.‏

 سخنان طعنه‌آمیز.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «هستند کسانی که با حرف‌های نسنجیدهٔ خود زخم‌زبان می‌زنند.‏» (‏امثال ۱۲:‏۱۸‏)‏ یک نمونه از حرف‌های نسنجیده،‏ سخنان طعنه‌آمیز است؛‏ یعنی کلماتی نیشدار برای تحقیر کردن دیگران.‏ کسانی که سخنان طعنه‌آمیز به کار می‌برند،‏ ممکن است بگویند:‏ «فقط شوخی کردم!‏» اما تحقیر کردن دیگران شوخی نیست.‏ کتاب مقدّس از ما می‌خواهد که ‹ناسزاگویی و هر گونه بدی را از خود دور کنیم.‏›—‏اِفِسُسیان ۴:‏۳۱‏.‏

 ‏«من خیلی آدم شوخی هستم و دوست دارم دیگران رو بخندونم.‏ اما شوخی‌هام اغلب به حرفای طعنه‌آمیز تبدیل می‌شه و منو تو دردسر میندازه.‏»—‏اُکسانا.‏

 کنترل کردن زبان شاید کار آسانی نباشد،‏ اما اصول کتاب مقدّس می‌تواند کمکمان کند.‏ به عنوان مثال به آیات زیر دقت کن.‏

 ‏«در دلتان .‏.‏.‏ بیندیشید و خاموش باشید.‏»—‏مزمور ۴:‏۴‏.‏

 بعضی موقع‌ها بهترین جواب،‏ خاموشی است.‏ دختر جوانی به نام لورا می‌گوید:‏ «من معمولاً موقع عصبانیت حرفی نمی‌زنم چون بیشتر مواقع اون احساسی رو که داشتم با احساسی که بعد از آروم شدنم دارم،‏ خیلی فرق می‌کنه و معمولاً خوشحال می‌شم که چیزی نگفتم که باعث پشیمونیم بشه.‏»‏

 ‏«آیا چنان که دهان خوراک خود را می‌چِشَد گوش سخنان را نمی‌سنجد؟‏»—‏ایّوب ۱۲:‏۱۱‏.‏

 اگر این سؤالات را در ذهنتان داشته باشید،‏ می‌توانید از گفتن حرف‌هایی که ممکن است باعث پشیمانی‌تان شود جلوگیری کنید:‏

•   آیا حرفی که می‌خواهم بزنم،‏ درست است؟‏ آیا از روی محبت است؟‏ یا آیا اصلاً لازم است که گفته شود؟‏—‏رومیان ۱۴:‏۱۹‏.‏

•   اگر شخص دیگری این حرف را به من بزند،‏ چه احساسی خواهم داشت؟‏—‏مَتّی ۷:‏۱۲‏.‏

•   آیا این حرف من نشان‌دهندهٔ احترام به دیدگاه شخص مقابل است؟‏—‏رومیان ۱۲:‏۱۰‏.‏

•   آیا الآن وقت مناسبی برای گفتن این حرف است؟‏—‏جامعه ۳:‏۷‏.‏

 ‏«با فروتنی دیگران را از خود بهتر بدانید.‏»—‏فیلیپیان ۲:‏۳‏.‏

 این توصیه از کتاب مقدّس کمک می‌کند که افکار مثبتی نسبت به دیگران داشته باشیم و نتیجهٔ آن باعث می‌شود که زبان خود را نگه داریم و قبل از صحبت کردن فکر کنیم.‏ حتی اگر سخنی ناراحت‌کننده به زبان آوریم،‏ فروتنی به ما کمک می‌کند که هر چه زودتر عذرخواهی کنیم.‏ (‏مَتّی ۵:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ بعد مصمم باشیم که زبانمان را بیشتر کنترل کنیم.‏