මතෙව් පොතේ මෙහෙම සඳහන් වෙනවා. “යේසුස් දේවමාලිගාවට ඇතුල් වී, එහි විකුණමින්ද මිල දී ගනිමින්ද සිටි සියල්ලන්ව එතැනින් පිටතට එළවා දමා මුදල් මාරු කරන්නන්ගේ මේසද පරෙවියන් විකුණමින් සිටි අයගේ බංකුද පෙරළා දමා, ‘“මාගේ ගෘහය යාච්ඤා ගෘහයක් ලෙස හඳුන්වනු ලබන්නේය” කියා ලියා තිබුණත් ඔබ එය කොල්ලකාරයන්ගේ ගුහාවක් කරනවා’ කියා ඔවුන්ට කීවේය.”—මතෙ. 21:12, 13.

දේවමාලිගාවේ හිටපු වෙළෙන්දෝ අසාධාරණ මිල ගණන් අය කරලා පාරිභෝගිකයන්ව සූරා කෑවා කියලා යුදෙව් ඉතිහාස වාර්තා බලද්දී පැහැදිලියි. “මිෂ්නා” කියන යුදෙව් ලියවිල්ලේ සඳහන් වෙන විදිහට පූජා ඔප්පු කරන්න ගත්ත පරෙවි ජෝඩුවකගේ මිල මුල් සියවසේදී රන් ඩිනාරියක් දක්වා වැඩි වුණා. ඒක සාමාන්‍යයෙන් කම්කරුවෙක් දවස් 25ක් වැඩ කරලා උපයන මුදලට සමානයි. නීතියට අනුව දුප්පත් අයට පරෙවියන්, කොබෙයියන් පූජා කරන්න අවසර තිබුණා. ඒත් වෙළෙන්දෝ ඒ සතුන්ව විකුණුවේ ගිනි ගණන්වලට. (ලෙවී. 1:14; 5:7; 12:6-8) රබ්බිවරයෙක් වුණ සිමියොන් බෙන් ගමාලියෙල් ඒකට තදින්ම විරුද්ධ වුණා. පූජා ඔප්පු කරන්න ගේන්න ඕන සතුන් ගණන එයා අඩු කළා. එතකොට එකපාරටම වෙළෙන්දෝ පරෙවි ජෝඩුවකගේ මිල සිය ගුණයකින් විතර පහළ බැස්සුවා.

මිනිසුන්ව සූරන් කෑව, මුදලට කෑදර ඒ වෙළෙන්දන්ව “කොල්ලකාරයන්” විදිහට යේසුස් හඳුන්වපු එක සාධාරණයි කියලා ඒකෙන් පැහැදිලි වෙනවා.