តើគម្ពីរស្របគ្នានឹងវិទ្យាសាស្ត្រឬទេ?

លេង

ចម្លើយពីគម្ពីរ

គម្ពីរមិនមែនជាសៀវភៅវិទ្យាសាស្ត្រទេ តែពេលគម្ពីររៀបរាប់អំពីរឿងវិទ្យាសាស្ត្រនោះគឺត្រឹមត្រូវទាំងអស់។ សូមពិចារណាពីឧទាហរណ៍ខ្លះៗដែលបង្ហាញថា វិទ្យាសាស្ត្រនិងគម្ពីរគឺស្របគ្នា ហើយអ្វីដែលគម្ពីរចែងអំពីរឿងវិទ្យាសាស្ត្រគឺខុសគ្នាឆ្ងាយពីជំនឿរបស់មនុស្សដែលរស់នៅសម័យដែលគម្ពីរបានត្រូវសរសេរ។

សកលលោកមានទីចាប់ផ្ដើម។ (លោកុប្បត្តិ ១:១) ផ្ទុយទៅវិញ នៅសម័យបុរាណមានការនិយាយតគ្នាថា សកលលោកមិនមែនបានត្រូវបង្កើតទេ តែបានកើតឡើងដោយឯកឯងពីធាតុដែលមានស្រាប់ហើយ។ ជនជាតិបាប៊ីឡូនជឿថាព្រះបានបង្កើតសកលលោកចេញពីមហាសមុទ្រពីរ ហើយការនិយាយតៗគ្នាឯទៀត រៀបរាប់ថាសកលលោកកើតចេញពីស៊ុតដ៏ធំមួយ។
ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃសកលលោកបានត្រូវគ្រប់គ្រង ដោយច្បាប់ធម្មជាតិ មិនមែនដោយព្រះទេ។ (យ៉ូប ៣៨:៣៣; យេរេមា ៣៣:២៥) នៅជុំវិញពិភពលោកមានការនិយាយតៗគ្នាថា ពេលជួបរឿងខ្លោចផ្សាមនុស្សនឹងគ្មានទីពឹងទេ ហើយជួនកាលនេះមកពីការប្រព្រឹត្តដោយឥតមេត្តារបស់ព្រះ។
ផែនដីបានត្រូវព្យួរនៅទទេធេង។ (យ៉ូប ២៦:៧) មនុស្សជាច្រើននៅសម័យបុរាណជឿថាផែនដីមានរាងសំប៉ែត ហើយបានត្រូវទ្រដោយយក្ស ឬសត្វផ្សេងៗដូចជា សត្វក្របីឬសត្វអណ្ដើក។
ទន្លេ និងប្រភពទឹកក្រោមដីបានមកពីរំហួតនៃមហាសមុទ្រនិងប្រភពទឹកឯទៀត ហើយបន្ទាប់មកធ្លាក់មកលើផែនដីវិញជាភ្លៀងឬព្រិល។ (យ៉ូប ៣៦:២៧, ២៨; សាស្ដា ១:៧; អេសាយ ៥៥:១០; អេម៉ុស ៩:៦) ជនជាតិក្រិចសម័យបុរាណគិតថាទន្លេមានប្រភពមកពីទឹកក្រោមបាតសមុទ្រ ហើយទស្សនៈនេះនៅតែមានរហូតដល់សតវត្សរ៍ទី១៨។
ភ្នំដុះឡើងនិងបាត់ទៅវិញ ហើយភ្នំដែលមាននៅសព្វថ្ងៃនេះគឺធ្លាប់ស្ថិតនៅក្រោមមហាសមុទ្រ។ (ទំនុកតម្កើង ១០៤:៦, ៨) ផ្ទុយទៅវិញ ការនិយាយតគ្នាខ្លះថា ភ្នំដែលមានរូបរាងដូចសព្វថ្ងៃនេះគឺព្រះបង្កើតវាឲ្យមានរូបរាងបែបហ្នឹង។
ការមានអនាម័យការពារសុខភាព។ ច្បាប់ដែលបានផ្ដល់ឲ្យប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលរួមបញ្ចូល ការលាងដៃបន្ទាប់ពីប៉ះសាកសព ការនៅដាច់ដោយឡែកពីពួកអ្នកដែលមានជំងឺឆ្លង និងការជីកកប់លាមកឲ្យជិត។ (លេវីវិន័យ ១១:២៨; ១៣:១-៥; ចោទិយកថា ២៣:១៣) ផ្ទុយទៅវិញ ពេលដែលច្បាប់នេះបានត្រូវផ្ដល់ឲ្យប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល ជនជាតិអេស៊ីបម្នាក់បែរជាប្រើរបៀបព្យាបាលមុខរបួសដោយយកលាមកមនុស្សមកលាយហើយលាបលើមុខរបួសនោះទៅវិញ។

តើគម្ពីរមានភាពខុសគ្នាខាងវិទ្យាសាស្ត្រឬទេ?

ការពន្យល់ដ៏សមហេតុផលពីគម្ពីរបង្ហាញថាគ្មានទេ។ ខាងក្រោមនេះរៀបរាប់អំពីការភាន់ច្រឡំអំពីភាពត្រឹមត្រូវខាងវិទ្យាសាស្ត្រក្នុងគម្ពីរ។

ការនិយាយតគ្នា: គម្ពីរចែងថាសកលលោកបានត្រូវបង្កើតមកក្នុងរយៈពេល៦ថ្ងៃ ដែលក្នុង១ថ្ងៃមាន២៤ម៉ោង។

ការពិត: គម្ពីរមិនបានចែងអំពីរយៈពេលជាក់លាក់ណាមួយដែលព្រះបង្កើតសកលលោកនោះទេ។ (លោកុប្បត្តិ ១:១) ដូចគ្នាដែរ ថ្ងៃនីមួយៗនៃការបង្កើតដែលបានរៀបរាប់នៅជំពូកទី១នៃសៀវភៅលោកុប្បត្តិក៏មានរយៈពេលមិនច្បាស់លាស់ដែរ។ តាមពិតរយៈពេលទាំងមូលនៃការបង្កើតផ្ទៃមេឃនិងផែនដីក៏បានត្រូវហៅថា«ថ្ងៃ»ផងដែរ។—លោកុប្បត្តិ ២:៤

ការនិយាយតគ្នា: គម្ពីរចែងថារុក្ខជាតិទាំងអស់បានត្រូវបង្កើតមកមុនបង្កើតព្រះអាទិត្យទៅទៀត ដើម្បីធ្វើរស្មីសំយោគ។—លោកុប្បត្តិ ១:១១, ១៦

ការពិត: គម្ពីរបង្ហាញថាព្រះអាទិត្យ គឺជាផ្កាយមួយក្នុងចំណោមផ្កាយជាច្រើនដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅលើ«ផ្ទៃមេឃ»មុនរុក្ខជាតិទាំងអស់។ (លោកុប្បត្តិ ១:១) ព្រះអាទិត្យបញ្ចេញពន្លឺទៅដល់ផ្ទៃផែនដីក្នុង«ថ្ងៃ»ទី១នៃការបង្កើត។ នៅ«ថ្ងៃ»ទី៣នៃការបង្កើត បរិយាកាសបានត្រូវសម្អាត នោះពន្លឺព្រះអាទិត្យគឺគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឲ្យមានរស្មីសំយោគ។ (លោកុប្បត្តិ ១:៣-៥, ១២, ១៣) ទាល់តែមួយរយ:ក្រោយមកទើបយើងអាចឃើញព្រះអាទិត្យយ៉ាងច្បាស់ពីផ្ទៃផែនដី។ (លោកុប្បត្តិ ១:១៦)

ការនិយាយតគ្នា: គម្ពីរចែងថាព្រះអាទិត្យវិលជុំវិញផែនដី។

ការពិត: នៅសាស្ដា ១:៥ ចែងថា៖«ថ្ងៃក៏រះឡើង ហើយលិចទៅវិញ រួចប្រញាប់នឹងវិលទៅឯកន្លែងដែលរះឡើងនោះទៀត»។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ នេះគ្រាន់តែជាការពណ៌នាអំពីចលនារបស់ព្រះអាទិត្យពេលមើលពីផែនដី។ សូម្បីតែសព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សនៅតែប្រើពាក្យ «ថ្ងៃរះ» និង «ថ្ងៃលិច» ទោះជាគេដឹងថាផែនដីវិលជុំវិញព្រះអាទិត្យក៏ដោយ។

ការនិយាយតគ្នា: គម្ពីរចែងថាផែនដីមានរាងសំប៉ែត។

ការពិត: គម្ពីរប្រើឃ្លា«កន្លែងឆ្ងាយបំផុតនៅផែនដី» មានន័យថា «ផ្នែកដែលឆ្ងាយបំផុតរបស់ផែនដី» នេះមិនបញ្ជាក់ថាផែនដីគឺមានរាងសំប៉ែតឬមានចុងបំផុតនោះទេ។ (សកម្មភាព ១:៨) ស្រដៀងគ្នាដែរ ឃ្លាដែលថា«ទិសទាំង៤នៃផែនដី»គឺសំដៅទៅលើផ្ទៃទាំងមូលនៃផែនដី ហើយសព្វថ្ងៃមនុស្សម្នាក់អាចប្រើពាក្យទិសទាំង៤នៅលើត្រីវិស័យជាពាក្យប្រៀបធៀបដូចគ្នា។—អេសាយ ១១:១២; លូកា ១៣:២៩