طبق تعالیم کتاب مقدّس،‏ کسی که عصبانیت خود را کنترل نکند به خود و اطرافیانش آسیب می‌رساند.‏ (‏امثال ۲۹:‏۲۲‏)‏ هرچند که شاید برای عصبانیت دلیل موجه‌ای داشته باشیم،‏ اما به گفتهٔ کلام خدا،‏ کسانی که پیوسته دچار «طغیان خشم» شوند،‏ نجات نمی‌یابند.‏ (‏غَلاطیان ۵:‏۱۹-‏۲۱‏)‏ اصول کتاب مقدّس در کنترل خشم و عصبانیت برای ما کمک بزرگی است.‏

•  آیا عصبانی شدن همیشه اشتباه است؟‏

•  عصبانیت چه زمانی اشتباه است؟‏

•  چگونه خشم و عصبانیتمان را کنترل کنیم؟‏

•  آیه‌هایی از کتاب مقدّس دربارهٔ خشم و عصبانیت

 خیر.‏ بعضی وقت‌ها ما حق داریم عصبانی شویم.‏ به عنوان مثال،‏ مردی خداپرست به نام نِحِمیا وقتی متوجه شد که به هم‌ایمانانش ظلم می‌شود،‏ «بسیار خشمگین» شد.‏—‏نِحِمیا ۵:‏۶‏.‏

 خداوند نیز گاهی خشمگین شده است.‏ برای مثال،‏ در ایّام باستان قوم خدا متعهد شد که فقط او را بپرستد،‏ اما وقتی عهد خود را زیر پا گذاشتند و به بت‌پرستی روی آوردند،‏ خشم خداوند بر ایشان افروخته شد.‏ (‏داوران ۲:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ البته،‏ خشم و عصبانیت جنبه‌ای اصلی از شخصیت یَهُوَه خدا نیست؛‏ او همیشه بر خشم خود تسلّط دارد و هرگز بی‌دلیل عصبانی نمی‌شود.‏—‏خروج ۳۴:‏۶؛‏ اِشَعْیا ۴۸:‏۹‏.‏

 عصبانیت غیرموجه یا کنترل‌نشده اشتباه است.‏ اما انسان‌های ناکامل اغلب چنین عصبانیتی را از خود نشان می‌دهند.‏ به نمونه‌های زیر توجه کنید:‏

•   وقتی خدا قربانی قائن a را رد کرد،‏ او «بسیار خشمگین» شد.‏ قائن اجازه داد که عصبانیتش به خشونت تبدیل شود و سرانجام برادرش را به قتل رساند.‏—‏پیدایش ۴:‏۳-‏۸‏.‏

•   وقتی خدا به اهالی شهر نِینَوا رحمت نشان داد،‏ خشم یونِس نبی «افروخته شد.‏» خدا یونِس را اصلاح کرده،‏ به او گوشزد کرد که خشمش موجه نبود و باید نسبت به آن گناهکاران توبه‌کار رحمت نشان می‌داد.‏—‏یونِس ۳:‏۱۰–‏۴:‏۱،‏ ۴،‏ ۱۱‏.‏ b

 نمونه‌های فوق نشان می‌دهد که به دلیل ناکاملی «خشم انسان،‏ آنچه را از دید خدا درست است،‏ به بار نمی‌آورد.‏»—‏یعقوب ۱:‏۲۰‏.‏

•   به خطر خشم کنترل‌نشده واقف باشید.‏ برخی بر این عقیده‌اند که عصبانیت را باید سر کسی خالی کرد و این کار را نقطهٔ قوّت خود می‌پندارند.‏ اما واقعیت این است که عصبانیت کنترل‌نشده یک نقطه‌ضعف است.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «آن که بر [خشم] خود مسلط نباشد،‏ شهری بی‌حصار را مانَد که بدان رخنه کرده باشند.‏» (‏امثال ۲۵:‏۲۸؛‏ ۲۹:‏۱۱‏)‏ از سوی دیگر،‏ افزایش توانایی در خنثی کردن خشم،‏ نشانهٔ فهم است و یک نقطهٔ قوّت به شمار می‌آید.‏ (‏امثال ۱۴:‏۲۹‏)‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «شخصِ دیرخشم از دلاور بهتر است.‏»—‏امثال ۱۶:‏۳۲‏.‏

•   عصبانیت را قبل از آن که شما را به عملی وادارد که از آن پشیمان شوید،‏ سرکوب کنید.‏ در مزمور ۳۷:‏۸ آمده است:‏ «از خشم بازایست و غضب را ترک نما!‏» دقت کنید که ما هنگام بروز عصبانیت با تصمیمی روبرو هستیم؛‏ به جای آن که اجازه دهیم عصبانیتمان به «شرارت» بینجامد،‏ می‌توانیم آن را سرکوب کنیم،‏ یعنی طبق اِفِسُسیان ۴:‏۲۶ عمل کنیم که می‌گوید:‏ «اگر عصبانی شُدید،‏ نگذارید خشمتان شما را به گناه بکشاند.‏»—‏مژده برای عصر جدید.‏

•   در صورت امکان،‏ هنگام بروز خشم،‏ آن محیط را ترک کنید.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «شروع کردن دعوا مانند ایجاد رخنه در سد آب است،‏ پس پیش از دعوا،‏ آن محیط را ترک کن.‏» (‏امثال ۱۷:‏۱۴‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏ هرچند که حل سریع اختلافات مهم است،‏ شاید لازم باشد که طرفین ابتدا بر اعصاب خود مسلّط شوند و بعد در آرامش مسئله را فیصله دهند.‏

•   زود قضاوت نکنیم.‏ در امثال ۱۹:‏۱۱ آمده است:‏ «عقل انسان خشم او را بازمی‌دارد؛‏ جلال او در چشم‌پوشی از خطاست.‏» پیش از قضاوت و نتیجه‌گیری در خصوص یک امر،‏ عاقلانه‌ترین کار این است که از تمامی جوانب آن باخبر شویم.‏ وقتی هر دو طرف به حرف‌های یکدیگر بادقت گوش دهند،‏ احتمال عصبانیت ناموجه کمتر می‌شود.‏—‏یعقوب ۱:‏۱۹‏.‏

•    برای آرامش دعا کنید.‏ از طریق دعا می‌توانید از «آرامش خدا که فراتر از درک بشر است» برخوردار شوید.‏ (‏فیلیپیان ۴:‏۷‏)‏ همچنین،‏ دعا راه اصلی دریافت روح مقدّس خداست؛‏ روحی که خصوصیاتی همچون آرامش،‏ بردباری و خویشتنداری را در ما بارور می‌سازد.‏—‏لوقا ۱۱:‏۱۳؛‏ غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏.‏

•   در انتخاب معاشرانتان محتاط باشید.‏ ما اغلب به‌اصطلاح همرنگ جماعت می‌شویم.‏ (‏امثال ۱۳:‏۲۰؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۳۳‏)‏ پس هشدار کتاب مقدّس بجاست که می‌گوید:‏ «با مرد تندخو دوستی مکن،‏ و با آن که زود به خشم آید،‏ دمساز مشو،‏ مبادا راههای او را بیاموزی و جان خویش را به دام در افکنی.‏»—‏امثال ۲۲:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏