იოანე 20:1––31
20 მარაშ პირველ დღას მარიამ მაგდალელქ გოთანაშახ ქიმერთჷ სასაფლაშა დო ქოძირ, ნამდა სასაფლას მიკოფორაფილ ქუა გინოკერკელაფირ რდჷ.
2 მიდერულ თიქ სიმონ-პეტრეშა დო ხოლო ართ მოწაფეშა, ნამუთ იესოს მანგარო უჸორდჷ, დო უწუ: „უფალ სასაფლაშე გეგნუსვანჯუაფუნა დო ვა მიჩქუნა, სო დასვანჯუეს!“
3 თიმწკუმა პეტრე დო თი მოწაფექ თექიანობა ქიდიტუეს დო სასაფლაშა მიდართეს.
4 ჟირხოლოქ ართო მიდერულ, მარა მაჟია მოწაფექ პეტრეს გიწულუ დო პირველქ ქიმირულ სასაფლაშა.
5 თიქ გიმიკინ, დინახალე გემნიჯინ დო ნოჭკერეფ ქოძირ, ნამუთ თექ გეძუდ, მარა იშო ვემნურთუმ.
6 ეშობას ქუმორთჷ სიმონ-პეტრექ ხოლო, ნამუთ თიშ უკახალე მირულედ, გემნორთჷ სასაფლაშა დო ქოძირ თექ გეტებულ ნოჭკერეფ,
7 მარა ნოჭკერ, ნამუთ იესოს დუდის გაკირუდ, შხვა ნოჭკერეფს ვაკათუდ; თინა კვარკვაზელო ცალკე გეძუდ.
8 უკულ თი მოწაფექ ხოლო, ნამდგაქ პირველო მერთჷ სასაფლაშა, დინახალე გემნორთჷ დო თე ირფელ ქოძირუნ, დერწმუნ, ნამდა მართალ უთქუალუნა.
9 თინეფ დიო ხოლო ვენანჭუდეს წმინდა წერილს ინოჭარილს, ნამდა თიქ ოკო გეთელუკო.
10 მოწაფეეფქ მუნეფიშ ჸუდეშა დირთეს.
11 მარა მარიამ სასაფლაშ გოხოლუას გერდჷ დო ინგარდჷ; თიქ გიმიკინ, ნამდა სასაფლაშა გემნუჯინუდუკო,
12 დო ქოძირ ჩეთ მიკოქუნელ ჟირ ანგელოზ. თინეფ თექ ხედეს, სოდეთ იესო გესვანჯუდ: ართ — დუდიშ ადგილს, მაჟია — კუჩხეფიშ ადგილს.
13 თინეფქ მარიამს კითხეს: „მუ გონგარ?“ თიქ უპასუხ: „მიდგარენს ჩქიმ უფალ მიდუსვანჯუაფ, მარა ვა მიჩქჷ, სო დასვანჯუ!“
14 თენა ქოთქუნ, მიკირთჷ დო ქოძირ, იესო, ნამუთ თექ გერდჷ, მარა ვეჩინ თინა.
15 იესოქ თის კითხჷ: „მუშენ ინგარქ? მის გორუნქ?“ მარიამქ თინა მებაღეთ მირჩქინ დო უწუ: „ბატონ, სი მიდეღ-და, ქომწი, სო დასვანჯე დო მა მოლვოსვანჯუანქ!“
16 იესოქ უწუ: „მარიამ!“ თიქ მიკირთჷ დო ებრაულო დუძახ: „რაბუნი!“ (მუთ ნიშნენს „მოძღვარ“).
17 იესოქ უწუ: „ხე გომტე, დიო ვამლინ მუმაშა, მეუ ჩქიმ ჯიმალეფშა დო ქუწი, ნამდა მა მეურქ მუაჩქიმშა დო მუათქვანშა, ჩქიმ ღორონთშა დო თქვან ღორონთშა!“
18 მიდართჷ მარიამ მაგდალელქ დო მოწაფეეფს ქიმუღ ამბე, უფალ ბძირია, დო თიშ ნარაგად ხოლო გეგნოჩ.
19 კინ თიმ დღას, გვიანო, მარაშ პირველ დღას, მოწაფეეფს კარ ინოკილერ აფუდეს, მუშენდა იუდეველეფშა ოშქურუდეს, მარა იესოქ თინეფ შქას გორჩქინდჷ დო უწუ: „თქვან ჯგირობუა!“*
20 უკულ ხელეფ დო ნჭყოლირ ხასლა ქაძირუ. მოწაფეეფს მანგარო ახიოლეს უფალიშ ძირაფაქ.
21 იესოქ კინ უწუ თინეფს: „თქვან ჯგირობუა! მუჭოთ მუმაქ მუმაშქვჷ, მა ხოლო თეშ გიტენთ თე ქიანაშა!“
22 თენა ქოთქუნ, შურ ქიმუმბარ თინეფს დო უწუ: „მიღით წმინდა შურ!
23 მუჟამსით მიდგარენს ცოდეფს აპატიენთ, თენა ოძირანს, ნამდა ღორონთიქ აპატუ, დო მუჟამსით ვაპატიენთ, თენა ოძირანს, ნამდა ღორონთიქ ვაპატუ“.
24 ვითოჟირ მოციქულშე ართ-ართ, თომა, ნამდგას „ტყუპის“ უძახუდეს, თიმ დროს თექ ვა რდჷ.
25 მუჟამსით მოწაფეეფქ უწუეს, უფალ ბძირითია, თომაქ უპასუხ: „სოიშახ თიშ ხელეფს ნალისმარს ვა ბძირუნქ, თე ნალისმარს კითის ვეგებდვანქ დო თიშ ნჭყოლირ ხასლას ხეს ვა მოფთხუნქ, ვა დებჯერქ“.
26 ბრუო დღაშ უკულ მოწაფეეფ კინ ჸუდეს რდესჷ, თომა ხოლო თინეფწკუმა რდჷ. მართალ რე, კარ ინოკილერ აფუდეს, მარა იესოქ თინეფ შქას გორჩქინდჷ დო თქუ: „თქვან ჯგირობუა!“
27 უკულ თომას უწუ: „ქიგებდვ კით დო ქოძირ ჩქიმ ხელეფ! ხე ქიმეთხ ჩქიმ ნჭყოლირ ხასლას. ჩეთხინე ეჭვეფ* დო ირწმუნ!“
28 თომაქ უპასუხ: „ჩქიმ უფალ დო ჩქიმ ღორონთ!“
29 იესოქ თის უწუ: „ბძირინ თიშენ ირწმუნიო?! ბედნერ რე თინა, მიდგას ვა უძირ, მარა წანსჷ!“
30 ხოლო ბრელ სარკო საქმე აკეთ იესოქ მოწაფეეფიშ წოხოლე, ნამუთ თე გრაგნილს ვა ჭარე;
31 მარა მუდგაქ იჭარ, თქვანო იჭარ, მუშენდა ირწმუნათ, ნამდა იესო რე ქრისტე, ღორონთიშ სქუა, დო რწმენაშ საშვალებათ მიღათ სიცოცხლე თიშ სახელიშ ჭყოლოფათ.
სქოლიოეფი
^ პირდაპირ თარგმან — „მშვიდობა გიღუდან!“ იუდეველეფ თაშ ურაგადუდეს ართიანს გამარჯობას.
^ პირდაპირ თარგმან — „ნუმ რექჷ ურწმუნო“.
