Dzieje Apostolskie 24:1-27

24  Pięć dni później przybył arcykapłan Ananiasz+ z niektórymi starszymi ludu i mówcą publicznym o imieniu Tertullus, żeby wnieść do namiestnika+ skargę na Pawła. 2  Na dany znak Tertullus zaczął go oskarżać przed Feliksem: „Dzięki tobie cieszymy się wielkim pokojem. Dzięki twojej przezorności dla dobra tego narodu przeprowadzane są reformy. 3  Zawsze i wszędzie przyjmujemy to z największą wdzięcznością, Wasza Ekscelencjo Feliksie. 4  Nie chcę zabierać ci zbyt dużo czasu. Proszę tylko, byś w swej życzliwości zechciał nas przez chwilę posłuchać. 5  Bo stwierdziliśmy, że ten człowiek jest jak zaraza+. Wznieca rebelie+ wśród wszystkich Żydów na całym świecie i jest przywódcą sekty nazarejczyków+. 6  Próbował też sprofanować świątynię, dlatego go schwytaliśmy+. 7  —— 8  Kiedy go przesłuchasz, sam się przekonasz, że wszystkie nasze oskarżenia są słuszne”. 9  Również Żydzi przyłączyli się do tych oskarżeń, zapewniając, że to wszystko prawda. 10  Kiedy namiestnik skinął na Pawła, żeby zabrał głos, on rzekł: „Dobrze wiem, że już od wielu lat jesteś sędzią tego narodu, dlatego chętnie wystąpię w swojej obronie+. 11  Sam możesz sprawdzić, że odkąd przybyłem do Jerozolimy, żeby oddawać cześć Bogu, minęło nie więcej niż 12 dni+. 12  I nie przyłapano mnie ani na tym, że spierałem się z kimś w świątyni, ani na tym, że w synagogach czy gdzieś w mieście podburzałem motłoch. 13  Nie mogą udowodnić ci tego, o co mnie teraz oskarżają. 14  Wyznaję przed tobą, że to, co oni nazywają sektą, dla mnie jest świętą służbą, którą pełnię dla Boga swoich przodków+. Wierzę we wszystko, co zapisano w Prawie i pismach proroków+. 15  I pokładam w Bogu nadzieję, tak samo zresztą jak oni, że nastąpi zmartwychwstanie+ zarówno prawych, jak i nieprawych+. 16  Z tego względu robię wszystko, co mogę, żeby zachować czyste sumienie przed Bogiem i ludźmi+. 17  Przybyłem do Jerozolimy po wielu latach z darami miłosierdzia*+ dla swojego narodu, a także po to, żeby złożyć ofiary. 18  Zastano mnie na tym w świątyni po oczyszczeniu ceremonialnym+. Ale ani nie gromadziłem przy sobie tłumu, ani nie wzniecałem niepokojów. Byli tam pewni Żydzi z Azji*+. 19  Powinni być tu przed tobą i mnie oskarżać, jeśli naprawdę mają coś przeciwko mnie+. 20  Albo niech ludzie obecni tutaj sami powiedzą, co złego u mnie stwierdzili, gdy stałem przed Sanhedrynem — 21  oprócz tego, że stojąc wśród nich, zawołałem: ‚Sądzicie mnie dzisiaj, bo wierzę w zmartwychwstanie!’”+. 22  Feliks, dość dobrze znający fakty dotyczące Drogi*+, odroczył sprawę, mówiąc: „Podejmę decyzję w tej sprawie, gdy tylko przybędzie dowódca Lizjasz”. 23  I rozkazał setnikowi, żeby trzymał Pawła w areszcie, ale żeby dał mu pewną miarę swobody i pozwolił jego ludziom troszczyć się o jego potrzeby. 24  Kilka dni później Feliks przyszedł razem z Druzyllą, swoją żoną, która była Żydówką, i posłał po Pawła, żeby posłuchać o wierze w Chrystusa Jezusa+. 25  Ale gdy Paweł mówił o prawości, panowaniu nad sobą i przyszłym sądzie+, Feliks się przestraszył i rzekł: „Na razie możesz odejść, a przy okazji znowu po ciebie poślę”. 26  Jednocześnie miał nadzieję, że Paweł da mu pieniądze. Dlatego często po niego posyłał i z nim rozmawiał. 27  Po upływie dwóch lat następcą Feliksa został Porcjusz Festus. Feliks, chcąc zyskać przychylność Żydów+, pozostawił Pawła w areszcie.

Przypisy

^ Lub „ze wsparciem”. Zob. Słowniczek pojęć.

Komentarze

starszymi ludu: W tym wersecie chodzi o przywódców narodu żydowskiego, którzy często są wymieniani razem z naczelnymi kapłanami i uczonymi w piśmie (zob. komentarz do Mt 16:21).

mówcą publicznym: Lub „prawnikiem; adwokatem”. Użyte tu greckie słowo rétor pierwotnie znaczyło „mówca publiczny; orator”, ale z czasem zaczęło odnosić się też do mówcy w sądzie lub adwokata. Tertullus wystąpił w roli adwokata Żydów i wniósł skargę na Pawła do namiestnika Feliksa w Cezarei.

jest jak zaraza: Lub „jest wichrzycielem; jest szkodnikiem”. Dosł. „jest zarazą”. W Chrześcijańskich Pismach Greckich słowo oznaczające „zaraza” występuje jeszcze tylko w Łk 21:11, gdzie zostało użyte w sensie dosłownym — w odniesieniu do szerzących się chorób, epidemii. Tutaj, w Dz 24:5, występuje w znaczeniu przenośnym — określa osobę uważaną za źródło problemów, wichrzyciela, zagrożenie publiczne.

świecie: Lub „zamieszkanej ziemi” (zob. komentarz do Łk 2:1).

sekty: Grecki odpowiednik słowa „sekta” (haíresis, od którego pochodzi pol. słowo „herezja”) pierwotnie najwyraźniej oznaczał „wybór”. W takim sensie użyto go w Septuagincie w Kpł 22:18, gdzie mowa o Izraelitach, którzy składali Jehowie dobrowolne ofiary. W Chrześcijańskich Pismach Greckich odnosi się on do grupy ludzi, która trzyma się własnych, odrębnych poglądów czy nauk. Określenie to występuje w odniesieniu do dwóch głównych odłamów judaizmu: faryzeuszy i saduceuszy (Dz 5:17, przyp.; 15:5, przyp.; zob. komentarz do Dz 26:5). Niechrześcijanie mogli nazywać naśladowców Chrystusa „sektą” albo „sektą nazarejczyków” dlatego, że uważali ich za odłam judaizmu (Dz 24:5, 14; 28:22). Greckiego słowa haíresis używano też na określenie grup, które powstały wewnątrz zboru chrześcijańskiego. Jezus podkreślał wartość jedności i modlił się, by panowała wśród jego naśladowców (Jn 17:21). Również apostołom bardzo zależało na zachowaniu jej w zborze (1Ko 1:10; Judy 17-19). Gdyby chrześcijanie dzielili się na różne grupy i frakcje, zburzyłoby to ich jedność. Brak jedności w kwestii wierzeń mógłby prowadzić do zawziętych sporów, zatargów, a nawet wrogości (por. Dz 23:7-10). Dlatego greckiego słowa haíresis z czasem zaczęto używać w negatywnym sensie w odniesieniu do jakiejś frakcji lub odłamu, do sekty. Tworzenie sekt należy do „uczynków ciała”, więc trzeba się tego wystrzegać (Gal 5:19-21; 1Ko 11:19, przyp.; 2Pt 2:1, przyp.).

nazarejczyków: Zob. komentarz do Mk 10:47.

Niektóre późniejsze greckie manuskrypty i niektóre dawne tłumaczenia na inne języki z drobnymi różnicami w słownictwie zawierają w wersetach 6-8 dodatkowe zdania: „I chcieliśmy go osądzić według naszego Prawa [w. 6]. Lecz nadbiegł dowódca Lizjasz, wyrwał go przemocą z naszych rąk [w. 7] i nakazał jego oskarżycielom udać się do ciebie [w. 8]”. Słowa te nie występują jednak w najstarszych i najbardziej wiarygodnych manuskryptach i najwyraźniej nie wchodziły w skład oryginalnego tekstu Dziejów Apostolskich (zob. Dodatek A3).

świętą służbą, którą pełnię dla Boga: Lub „wielbieniem Boga; oddawaniem czci Bogu”. Występujący tu grecki czasownik latreúo zasadniczo oznacza pełnienie służby. W Biblii odnosi się do służenia Bogu albo do jakiejś formy służby związanej z wielbieniem Go (Mt 4:10; Łk 1:74; 2:37; 4:8; Rz 1:9; Flp 3:3; 2Tm 1:3; Heb 9:14; 12:28; Obj 7:15; 22:3), np. w sanktuarium lub świątyni (Heb 8:5; 9:9, przyp.; 10:2, przyp.; 13:10). Są też fragmenty, gdzie użyto go w kontekście fałszywego kultu — służenia, czyli oddawania czci, stworzeniom (Dz 7:42; Rz 1:25).

zmartwychwstanie: Grecki wyraz anástasis dosłownie znaczy „podniesienie; powstanie”. Pojawia się w Chrześcijańskich Pismach Greckich ok. 40 razy w kontekście zmartwychwstania (np. w Mt 22:31; Dz 2:31; 4:2; 17:18, 32; 23:6; 1Ko 15:12, 13). W Septuagincie w Iz 26:19 użyto czasownikowej formy słowa anástasis w zdaniu: „Twoi umarli ożyją” (zob. Słowniczek pojęć).

setnikowi: Lub „centurionowi”. Chodzi o oficera rzymskiej armii dowodzącego oddziałem 100 żołnierzy.

Druzyllą: Chodzi o trzecią i najmłodszą córkę Heroda wspomnianego w Dz 12:1, czyli Heroda Agryppy I. Urodziła się ok. 38 r. n.e. i była siostrą Agryppy II, Berenike i Mariamne III (zob. komentarz do Dz 25:13 i Słowniczek pojęć, „Herod”). Namiestnik Feliks był jej drugim mężem. Najpierw była żoną Aziza, króla Emesy w Syrii, ale rozwiodła się z nim i ok. 54 r. n.e., czyli kiedy miała jakieś 16 lat, poślubiła Feliksa. Być może i ona słuchała Pawła, gdy mówił Feliksowi „o prawości, panowaniu nad sobą i przyszłym sądzie” (Dz 24:25). Kiedy Feliks przekazywał urząd namiestnika Festusowi, pozostawił Pawła w areszcie, żeby „zyskać przychylność Żydów”. Niektórzy uważają, że chciał zadowolić swoją młodą żonę, która była Żydówką (Dz 24:27).

Multimedia

Sanhedryn
Sanhedryn

Żydowski sąd najwyższy, zwany Wielkim Sanhedrynem, składał się z 71 mężczyzn. Jego siedziba znajdowała się w Jerozolimie (zob. Słowniczek pojęć, „Sanhedryn”). Według Miszny członkowie Sanhedrynu siadali na kamiennych siedzeniach ustawionych półkoliście w trzech rzędach, a dwaj sekretarze zapisywali podjęte decyzje. Niektóre elementy architektoniczne przedstawione na tej ilustracji odtworzono na podstawie odkrytych w Jerozolimie pozostałości budowli, uważanej przez niektórych za salę narad z I w. n.e. (zob. Dodatek B12: mapa „Jerozolima i okolice”).

1. arcykapłan

2. członkowie Sanhedrynu

3. oskarżony

4. sekretarze

PISMO ŚWIĘTE W PRZEKŁADZIE NOWEGO ŚWIATA — WYDANIE DO STUDIUM
Dzieje 24
polski
Czytaj Biblię w internecie
https://cms-imgp.jw-cdn.org/img/p/1001070103/univ/art/1001070103_univ_sqr_xl.jpg
nwtsty