“Bydd [Duw] yn sychu pob deigryn o’u llygaid nhw. Fydd dim marwolaeth o hyn ymlaen, dim galaru, dim wylo, dim poen.”—Datguddiad 21:4, beibl.net.

Gallwn fod yn sicr nad Duw sy’n achosi ein problemau.—Iago 1:13.

Gallwn fod yn hyderus bod Duw yn deall ac yn cydymdeimlo’n llwyr.—Sechareia 2:8.

Gallwn fod yn ffyddiog y bydd dioddefaint yn dod i ben.—Salm 37:9-11.

Gallwn, am o leiaf ddau reswm:

• Mae Duw yn casáu dioddefaint ac anghyfiawnder. Ystyriwch sut roedd Jehofa Dduw yn teimlo pan gafodd ei bobl eu cam-drin yn greulon yn y gorffennol. Mae’r Beibl yn dweud ei fod “yn teimlo drostyn nhw.”—Barnwyr 2:18.

  Mae Duw yn casáu creulondeb. Er enghraifft, mae’r Beibl yn dweud bod “dwylo sy’n tywallt gwaed pobl ddiniwed” yn ffiaidd ganddo.—Diarhebion 6:16, 17.

• Mae Duw yn ein caru ni fel unigolion. Mae pob unigolyn yn “ymwybodol o’i glwy ei hun a’i boen,” ond mae Jehofa yn ymwybodol o’r poenau hynny hefyd!—2 Cronicl 6:29, 30, Beibl Cymraeg Diwygiedig.

  Yn fuan iawn, bydd dioddefaint a phoen yn cael eu dileu gan Deyrnas Dduw. (Mathew 6:9, 10) Yn y cyfamser, mae Jehofa yn cefnogi ac yn cysuro pawb sy’n troi ato.—Actau 17:27; 2 Corinthiaid 1:3, 4.