Jehovah is die ware God van die Bybel, die Skepper van alle dinge (Openbaring 4:11). Die profete Abraham en Moses het hom aanbid, en Jesus ook (Genesis 24:27; Eksodus 15:1, 2; Johannes 20:17). Hy is die God, nie net van een volk nie, maar van “die hele aarde”.—Psalm 47:2.

 Jehovah is God se unieke naam soos dit in die Bybel geopenbaar word (Eksodus 3:15; Psalm 83:18). Dit kom van ’n Hebreeuse werkwoord wat beteken “om te word”, en ’n aantal geleerdes meen dat die naam beteken “Hy laat word”. Hierdie definisie pas goed by Jehovah se rol as die Skepper en Vervuller van sy voorneme (Jesaja 55:10, 11). Die Bybel help ons ook om die Persoon agter die naam Jehovah te ken, veral sy vernaamste eienskap liefde.—Eksodus 34:5-7; Lukas 6:35; 1 Johannes 4:8.

 Die naam Jehovah is ’n Engelse vertaling van die Hebreeuse naam vir God—die vier letters יהוה (YHWH) is bekend as die Tetragrammaton. Die presiese uitspraak van die goddelike naam in Ou Hebreeus is nie bekend nie. Maar die vorm “Jehovah” het ’n lang geskiedenis in die Engelse taal en het die eerste keer verskyn in William Tyndale se Bybelvertaling van 1530. a

Waarom is die uitspraak van God se naam in Ou Hebreeus nie bekend nie?

 Ou Hebreeus is sonder vokale geskryf en het slegs konsonante gehad. Dit was maklik vir ’n Hebreeussprekende leser om self die gepaste vokale te voorsien. Maar nadat die Hebreeuse Geskrifte (“Ou Testament”) voltooi is, het party Jode weens bygelowigheid begin glo dat dit verkeerd is om God se persoonlike naam uit te spreek. Wanneer hulle ’n teks wat God se naam bevat, hardop gelees het, het hulle dit vervang met woorde soos “Here” of “God”. Met verloop van die eeue het hierdie bygelowigheid versprei, en die oorspronklike uitspraak het mettertyd verlore gegaan. b

 Party meen dat die goddelike naam as “Jahweh” uitgespreek is, terwyl ander mense ander moontlikhede gee. ’n Dooie See-rol wat ’n deel van Levitikus in Grieks bevat, translitereer die naam as Iao. Eertydse Griekse skrywers meen ook dat dit as Iae, I·a·beʹ en I·a·ou·eʹ uitgespreek is, maar daar is nie bewyse dat dit die uitspraak in Ou Hebreeus is nie. c

Wanopvattings oor God se naam in die Bybel

 Wanopvatting: Die goddelike naam moenie in die Bybel gebruik word nie omdat die presiese Hebreeuse uitspraak onbekend is.

 Feit: Hierdie redenasie voer aan dat God verwag dat mense wat verskillende tale praat, sy naam presies dieselfde moet uitspreek. Maar die Bybel toon dat God se aanbidders wat verskillende tale in die verlede gepraat het, eiename verskillend uitgespreek het.

 Dink byvoorbeeld aan die Israelitiese rigter Josua. Eerste-eeuse Christene wat Hebreeus gepraat het, sou sy naam Jehoo·sjoeʹa uitgespreek het en die Griekssprekendes sou I·e·sousʹ gesê het. Die Bybel bevat die Griekse vertaling van Josua se Hebreeuse naam, wat toon dat eerste-eeuse Christene die verstandige weg gevolg het deur die vorm van die eiename te gebruik wat algemeen in hulle taal was.—Handelinge 7:45; Hebreërs 4:8.

Dieselfde beginsel kan toegepas word op die vertaling van die goddelike naam. Om God se naam sy regmatige plek in die Bybel te gee, is baie belangriker as die presiese uitspraak daarvan.