Мән Венгрияниң Секешфехервар шәһиридә туғулдум. Бу шәһәр 1 000 жилдин көпирәк бай тарихқа егә. Әпсуски, Иккинчи дуния уруши бу шәһәргә салған қаттиқ вәйранчилиқлар техи есимдә.

Балилиқ чеғимда бовам-момам мени чоң қилип бақти. Мән уларни, болупму момам Элизабетни шерин хатириләр билән әсләп туримән. Момам Худаға болған күчлүк ишәнчни қәлбимгә сиңдүргән. 3 йешимдин башлап, һәр ахшими момам билән «Үлгилик дуа» дәп аталған дуани тәкрарлаттим. Лекин бу дуаниң мәнасини дегидәк 30 яшқичә чүшәнмәттим.

Ата-анам өй сетивалимиз дәп кечә-күндүз ишләтти. Шуңа бовам момам мени бақатти. Шундақтиму һәр иккинчи шәнбә күни пүтүн аилимиз дәстиханға җәм болуп вақит өткүзәттуқ. Мән бу пәйтләрни бәк яқтураттим.

1958-жили ата-анамниң арзу-армини әмәлгә ешип, өй сетивалған еди. Мән ата-анам билән биллә турушқа башлидим. Хошаллиқтин бешим көккә йәтти! Амма бу хошаллиқ узаққа созулмиди. Бәк ечинарлиғи, йерим жил өткәндин кейин дадам рак кесилидин вапат болди.

Қәлбим парә-парә болди. Мән: «Вай, Худайим! Дадамни сақлап қелишни ялвуруп сораттимғу!? Уни көрмәй қандақму яшармән?! Немишкә дуалиримға җавап бәрмидиң?»— дегән сориғиним һелиму ядимда. Дадамниң нәдә екәнлигини билишни халап: «У һазир асмандиму яки пүтүнләй йоқ болуп кәттиму?»— дегән соаллар мени қаттиқ тәшвишләндүрәтти. Дадиси бар балиларға һәсәт қилаттим.

Мән һәр күни дегидәк нурғун жиллар давамида дадамниң қәбригә берип жүргән едим. Дадамниң қәбри алдида тизлинип олтирип: «Әй, Худайим, ялвуримән, Сениңдин өтүнүп сораймән, дадамниң нәдә екәнлигини билишкә ярдәм бәргәйсән. Һаятниң мәнасини чүшинишкә ярдәм қилғайсән»,— дәп дуа қиливәрдим.

13 йешимда немис тилини үгинишни қарар қилдим. Сәвәви түрлүк-түмән вә бай немис тилидики нәшир материалларни оқуп, мени тәшвишләндүридиған соаллиримға җавапни тапалаймән дәп ойлиған едим. 1967-жили Шәрқий Германияниң бир қисми болуп һесапланған Йена шәһиридә оқушқа чүштүм. Мән немис пәлсәпилириниң китаплирини, болупму һаятниң мәнаси һәққидики китапларни бәкму қизиқип оқаттим. Гәрчә бу китаплардики бәзи пикирләр қизиқарлиқ болған болсиму, соаллиримға қанаәтлинәрлик җавапларни берәлмиди.

1970-жили мән Венгриягә қайтип кәлдим. У йәрдә келәчәктики рәпиқәм Розани учраттим. Шу мәзгилдә Венгрия коммунистлар һөкүмранлиғи астида еди. Той қилип, көп өтмәй, Роза иккимиз Австриягә көчүп кәттуқ. Бизниң асасий мәхситимиз у йәрдин Австралияниң Сидней шәһиригә көчүп бериш еди. Сәвәви у йәрдә тағам яшатти.

Австриядә тезла иш таптим. Бир күни хизмәтдишим барлиқ соаллириңға Муқәддәс китаптин җавап тапалайсән деди. У маңа Муқәддәс китап тәлимлирини чүшәндүридиған бирнәччә китапларни бәрди. Мән уларни бирдәмдила оқуп чиқтим вә көпирәк нәрсиләрни билгүм кәлди. Андин бу китапларни нәшир қилған Йәһва гувачилириға хәт йезип, улардин көпирәк нәшир материалларни әвәтип беришини өтүндүм.

Той қилғинимизға бир жил толуп, дәл шу күни өйүмизгә австриялик яш бир Йәһва гувачиси кәлди. У өзи билән мән буйрутма қилған нәшир материалларни әкелип, Муқәддәс китап тәтқиқ үгинишини башлашни тәклип қилди вә мән униң тәкливини қобул қилдим. Билим елиш истигимни қандуруш үчүн биз үгинишни һәптидә икки қетим өткүзүверәттуқ. Һәрбир үгиниш дегидәк төрт саат давам қилатти!

Йәһва гувачилириниң Муқәддәс китаптин үгәткәнлири мени бәк һаяҗанландуратти. Йәһва гувачилири Йәһва дегән Худаниң хас исмини өзүмниң венгер тилидики Муқәддәс китавимдин көрсәткәндә, өз көзүмгә ишәнмәй қалдим. Чиркоға 27 жил берип жүргән болсамму, Худаниң исмини бир қетимму аңлимаптимән. Муқәддәс китапниң ениқ, мәнтиқийгә уйғун җаваплири мени қайил қилди. Мәсилән: мән өлгәнләрниң худди адәмниң қаттиқ уйқида ухлаватқиниға охшаш, әс-һошсиз һаләттә екәнлигини биливалдим (Вәз 9:5, 10; Йоһан 11:11—15). Униңдин башқа, Худаниң йеңи дунияда «өлүм әнди болмайду» дегән вәдисини биливалдим (Вәһий 21:3, 4). Мән йеңи дунияда «өлгәнләрниң...тирилиши» вақтида дадамни қайта көридиғанлиғимни үмүт қилимән (Әлчиләр 24:15).

Аялим Розаму Муқәддәс китап тәтқиқ үгинишигә хошаллиқ билән қошулди. Биз роһий җәһәттин тез өсүп, тәтқиқ қилиш үчүн берилгән китап үгинишни икки ай ичидә пүтәрдуқ! Ибадәт өйидә өткүзүлидиған һәммә жиғилишларға бараттуқ. Йәһва гувачилириниң меһир-муһәббити, инақ-иттипақлиғи вә бир-биригә ярдәм қолини сунушқа тәйярлиғи бизни қаттиқ һаяҗанландурди (Йоһан 13:34, 35).

1976-жили Роза иккимизгә Австралиягә көчүшкә рухсәт бәрди. У йәргә көчүп келип, дәрһалла Йәһва гувачилирини таптуқ. Өзүмизни уларниң арисида өз өйүмиздә болғандәк һис қилдуқ. 1978-жили бизму Йәһва гувачилириниң қатариға қошулдуқ.

Узақ вақит мени тәшвишләндүргән соаллиримға җавапларни ахири таптим. Йәһва Худа билән болған достанә мунасивәт арқилиқ мән һәтта хиял қилип бақмиған әң яхши Дадамға егә болдум (Яқуп 4:8). Шундақла келәчәктики йеңи дунияда тирилгән дадамни көрәләймән (Йоһан 5:28, 29).

1989-жили Роза иккимиз иман-етиқадимиз тоғрисида уруқ-туққанлиримиз, достлиримиз вә башқа адәмләргә ейтип бериш үчүн Венгриягә қайтип кетишни қарар қилдуқ. Йүзлигән адәмләргә Муқәддәс китап тәлимлирини үгитиш шан-шәрипигә ериштуқ. Уларниң 70тин көпириги Йәһва Худаға хизмәт қиливатиду. Шуларниң қатариға мениң җеним апамму қошулди.

Соаллиримға җавап тепиш үчүн 17 жил дуа қилаттим. Шуниңдин буян 39 жил өтүп, та мошу күнгичә давамлиқ дуа қилимән. Һазир мән Худаға: «Асмандики Атам, кичик балиниң дуалириға җавап бәргиниң үчүн Саңа тәшәккүр ейтимән»,— дәп дуа қиливатимән.