Sagala upaya manusa pikeun nyieun dunya tengtrem téh teu pernah hasil sarta bakal terus gagal lantaran:

•   ”Manusa teu kawasa pikeun nangtukeun léngkahna sorangan.” (Yermia 10:23, NW) Manusa teu diciptakeun ku kamampuh atawa dibéré hak pikeun maréntah dirina sorangan, jadi mustahil manusa bisa nyieun dunya tengtrem.

•   ”Ulah ngaharep ka para pamingpin nu sipat manusa, da moal bisaeun nyalametkeun. Jalma mah ari geus paraeh jaradi deui lebu, sagala pamaksudanana ge harita musna.” (Jabur 146:3, 4) Pangawasa manusa, sanajan nu boga niat nu panghadéna gé, moal pernah bisa nyingkirkeun hal nu nyababkeun peperangan.

•   ”Dina ahir jaman bakal loba kasukeran. Jalma-jalma . . . dedegler, ijid ka jelema hade; resep ngahianat, sambarangan, aradigung.” (2 Timoteus 3:1-4) Ayeuna, urang téh geus hirup dina ”ahir jaman” di dunya nu jahat ieu. Jalma-jalmana boga sipat nu nyieun dunya teu tengtrem.

•   ”Cilaka bumi jeung laut! Sabab Iblis geus turun bari napsu ngagugudug, da nyahoeun geus deukeut kana panungtunganana.” (Wahyu 12:12) Musuh Allah, nyaéta si Iblis, nyaho waktuna geus teu lila deui. Manéhna teterusan mangaruhan jalma-jalma supaya boga sipat bengis siga manéhna. Salila manéhna masih ”nyarangking kawasa di ieu dunya”, urang moal bisa hirup tengtrem.—Yohanes 12:31.

•   Karajaan Allah ”bakal numpes numpurkeun karajaan-karajaan anu tadi tea sadayana, lajeng ngadeg salalanggengna”. (Daniel 2:44) Ngan Karajaan Allah nu bisa nyieun dunya tengtrem salawasna, lainna pamaréntahan manusa.—Jabur 145:16.