ကျမ်းစာမှာ ကျမ်းစောင် ၆၆ ပါဝင်တယ်။ နှစ်ပေါင်း ၁,၆၀၀ ခန့်ကာလအတွင်း ရေးသားပြီးစီးတယ်။ ကျမ်းစာထဲမှာ ဘုရားရဲ့ သတင်းစကား၊ “ဘုရားသခင်ရဲ့ တရားစကား” ပါတယ်။—၂ သက်သာလောနိတ် ၂:၁၃။

ဒီဆောင်းပါးမှာ

•  ကျမ်းစာနဲ့ပတ်သက်တဲ့ အဖြစ်မှန်

•  ကျမ်းစာထဲမှာ ဘာအကြောင်းတွေ ပါသလဲ

•  ကျမ်းစာ ပြောင်းလဲသွားပြီလား

•  ဘာသာပြန်ကျမ်းတွေ ဘာကြောင့် ဒီလောက် များရသလဲ

•  ကျမ်းစာထဲမှာ ဘာတွေ ပါသင့်တယ်ဆိုတာ ဘယ်သူ ဆုံးဖြတ်သလဲ

•  ကျမ်းစာထဲ မပါလိုက်ရတဲ့ ကျမ်းစောင်တွေ ရှိသလား

•  ကျမ်းပိုဒ်တွေ ရှာပုံရှာနည်း

•  ကျမ်းစောင်စာရင်း

•   ကျမ်းစာကို ဘယ်သူ ရေးသလဲ။ ကျမ်းစာရဲ့ အာဘော်ရှင်က ဘုရားသခင်ပါ။ ကျမ်းစာ ရေးဖို့ လူ အယောက် ၄၀ လောက်ကို သုံးခဲ့တယ်။ မောရှေ၊ ဘုရင် ဒါဝိဒ်၊ မဿဲ၊ မာကု၊ လုကာ၊ ယောဟန်တို့ ပါဝင်တယ်။ a ဘုရားသခင်က မိမိရဲ့ အတွေးအခေါ်တွေကို ကျမ်းရေးသူတွေရဲ့ စိတ်ထဲ ထည့်ပေးပြီး မှတ်တမ်းတင်စေတယ်။—၂ တိမောသေ ၃:၁၆။

   ဥပမာ ပြရရင် လုပ်ငန်းရှင်က အတွင်းရေးမှူးကို စာတစ်စောင် ရေးခိုင်းတယ် ဆိုပါစို့။ လိုရင်းအချက်တွေ ထုတ်ပေးပြီး ရေးခိုင်းတာ ဖြစ်ရင်တောင် စာရဲ့ အာဘော်ရှင်ဟာ လုပ်ငန်းရှင် ဖြစ်တယ်။ အလားတူပဲ။ ဘုရားသခင်က လူတွေကို သုံးပြီး ကျမ်းစာ ရေးခိုင်းပေမဲ့ ကျမ်းစာရဲ့ အာဘော်ရှင်က ဘုရားသခင်ပါ။

•   “ကျမ်းစာ” ဆိုတဲ့ စကားလုံးက ဘာကို ဆိုလိုသလဲ။ “ကျမ်းစာ” ဆိုတာ ဂရိစကားလုံး ဘစ်ဘဘီယာကနေ ဆင်းသက်လာပြီး “စာအုပ်ငယ်များ” လို့ အဓိပ္ပာယ်ရတယ်။ နောက်ပိုင်း ဘစ်ဘဘီယာ ဆိုတာ ကျမ်းစောင်ငယ်တွေ စုစည်းပြီး ကျမ်းစာအုပ်အဖြစ် ပေါင်းချုပ်ထားတာကို ဆိုလိုတယ်။

•   ကျမ်းစာကို ဘယ်အချိန်မှာ ရေးခဲ့သလဲ။ ကျမ်းစာကို ဘီစီ ၁၅၁၃ မှာ စရေးတယ်။ နောက်နှစ်ပေါင်း ၁,၆၀၀ ကျော်အကြာ အေဒီ ၉၈ မှာ ပြီးဆုံးတယ်။

•   မူရင်းကျမ်းစာက ဘယ်မှာလဲ။ မူရင်းကျမ်းစာစောင်တစ်ခုမှ မရှိတော့ဘူး။ ကျမ်းရေးသူတွေဟာ အဲဒီခေတ်အခါက ပျက်စီးလွယ်တဲ့ ကျူစာလိပ်၊ သားရေစာလိပ်ပေါ် ရေးခဲ့ကြလို့ ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ ကျမ်းကူးသူတွေက ကျမ်းစောင်တွေကို နောင်လာနောက်သားတွေ ဖတ်လို့ ရအောင် ရာစုနှစ်တစ်လျှောက် ဂရုတစိုက် အကြိမ်ကြိမ် ကူးရေးခဲ့ကြတယ်။

•   “ဓမ္မဟောင်းကျမ်း၊” “ဓမ္မသစ်ကျမ်း” ဆိုတာ ဘာလဲ။ ကျမ်းစာမှာ ပါတဲ့ ဓမ္မဟောင်းကျမ်းလို့ ခေါ်ကြတဲ့ အပိုင်းကို အဓိကအားဖြင့် ဟီဘရူးလို ရေးထားတယ်။ b ဟီဘရူးကျမ်းစောင်လို့လည်း ခေါ်တယ်။ ဂရိလို ရေးထားတဲ့ အပိုင်းကို ဓမ္မသစ်ကျမ်းလို့ ခေါ်တယ်။ ခရစ်ယာန် ဂရိကျမ်းစောင်တွေလို့လည်း လူသိများတယ်။ ဒီအပိုင်းနှစ်ခုကို လုံးချင်းကျမ်းစာအဖြစ် ပေါင်းပြီး သမ္မာကျမ်းစာလို့ ခေါ်တယ်။ c

•   ကျမ်းစာမှာ ဘာတွေ ပါသလဲ။ ကျမ်းစာထဲမှာ သမိုင်း၊ ပညတ်ဥပဒေ၊ ပရောဖက်ပြုချက်၊ ကဗျာလင်္ကာ၊ သီချင်း၊ စာတွေ ပါတယ်။—“ ကျမ်းစောင်စာရင်း” ကို ကြည့်ပါ။

 ကျမ်းစာအစပိုင်းမှာ အနန္တတန်ခိုးရှင် ဘုရားသခင်က ကောင်းကင်နဲ့ မြေကြီးကို ဖန်ဆင်းတဲ့အကြောင်း အတိုချုပ် ခြုံငုံဖော်ပြထားတယ်။ မိမိနာမည်ဟာ ယေဟောဝါ ဖြစ်ကြောင်း ကျမ်းစာကတစ်ဆင့် မိတ်ဆက်ပြီး မိမိနဲ့ သိကျွမ်းဖို့ လူတွေကို ဖိတ်ခေါ်တယ်။—ဆာလံ ၈၃:၁၈။

 ကျမ်းစာမှာ ဘုရားသခင်ရဲ့ နာမည် ရှုတ်ချဂုဏ်ဖျက်ခံရကြောင်း ရှင်းပြထားတယ်။ ဘုရားနာမည် ပြန်သန့်ရှင်းမြင့်မြတ်လာမယ်လို့လည်း ဖော်ပြတယ်။

 ကျမ်းစာမှာ လူတွေ၊ ကမ္ဘာမြေအတွက် ဘုရားရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်အကြောင်း ပါတယ်။ အနာဂတ်မှာ လူတွေ ကြုံနေရတဲ့ ဒုက္ခတွေကို ဘုရားသခင် အဆုံးတိုင်ပေးမယ်လို့လည်း ဖော်ပြတယ်။

 ကျမ်းစာမှာ နေ့စဉ်အသက်တာအတွက် လက်တွေ့ကျတဲ့ အကြံဉာဏ် ပါတယ်။ အောက်ပါ နမူနာတွေကို သုံးသပ်ကြည့်ပါ။

•   ခင်မင်ရင်းနှီးမှု ခိုင်မြဲနေခြင်း။ “ဒါကြောင့် ကိုယ့်ကို ပြုမူဆက်ဆံစေချင်တဲ့အတိုင်း သူတစ်ပါးကို ပြုမူဆက်ဆံပါ။ ဒါဟာ ပညတ်ကျမ်းနဲ့ ပရောဖက်ကျမ်းရဲ့ အနှစ်ချုပ်ပဲ။”—မဿဲ ၇:၁၂။

   အဓိပ္ပာယ်။ ကိုယ့်ကို ဆက်ဆံစေချင်တဲ့အတိုင်း တခြားသူတွေကိုလည်း ဆက်ဆံသင့်တယ်။

•   စိတ်ဖိစီးမှုကို ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းခြင်း။ “နေ့ရက်တိုင်းဟာ သူ့စိုးရိမ်စရာနဲ့သူ ရှိနေမှာဆိုတော့ မနက်ဖြန်အတွက် ဘယ်တော့မှ မစိုးရိမ်ပါနဲ့။ ဒီနေ့ ကြုံရတဲ့ အခက်အခဲကိုပဲ စဉ်းစားပါ။”—မဿဲ ၆:၃၄။

   အဓိပ္ပာယ်။ အနာဂတ်ကို ကြိုတွေးရင်း အစိုးရိမ်လွန်နေမယ့်အစား တစ်နေ့တာ အခက်အခဲကိုပဲ အာရုံစိုက်တာ ပိုကောင်းတယ်။

•   အိမ်ထောင် သာယာပျော်ရွှင်ခြင်း။ “ခင်ဗျားတို့လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချစ်သလို ဇနီးကို ချစ်ရမယ်။ ဇနီးကလည်း ခင်ပွန်းကို အလွန် ရိုသေရမယ်။”—ဧဖက် ၅:၃၃။

   အဓိပ္ပာယ်။ အိမ်ထောင် သာယာပျော်ရွှင်နိုင်ဖို့ မေတ္တာနဲ့ လေးစားမှု မရှိမဖြစ် လိုအပ်တယ်။

 မပြောင်းလဲပါဘူး။ ကျမ်းပညာရှင်တွေက မူရင်းစာမူတွေနဲ့ ဒီနေ့ခေတ် ကျမ်းစာကို အသေအချာ နှိုင်းယှဉ်ကြည့်တဲ့အခါ မူလအာဘော် မပြောင်းလဲကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့ကြတယ်။ ဒါ ဖြစ်သင့်တယ်။ ဘုရားသခင်က မိမိရဲ့ သတင်းစကားကို ဖတ်ရှုစေချင်တယ်၊ နားလည်စေချင်တယ်။ ဒါကြောင့် ဒီသတင်းစကား မပြောင်းမလဲဘဲ မူလအတိုင်း ဆက်ရှိနေဖို့ ကူညီပေးမယ်ဆိုတာ သေချာပါတယ်။ d—ဟေရှာယ ၄၀:၈။

 အခုခေတ် စာဖတ်သူအများစုက ရှေးခေတ် ဘာသာစကားတွေကို နားမလည်ကြတော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျမ်းစာမှာ “လူမျိုး၊ လူမျိုးနွယ်၊ ဘာသာစကားအမျိုးမျိုး ပြောတဲ့လူတွေ” အတွက် “သတင်းကောင်း” ပါတယ်။ (ဗျာဒိတ် ၁၄:၆) ဒါကြောင့် ကျမ်းစာဆိုတာ လူတွေ ဖတ်ရှုနိုင်၊ ကောင်းကောင်း နားလည်နိုင်တဲ့ ဘာသာစကားနဲ့ ဖြစ်ဖို့ လိုတယ်။

 အခြေခံအားဖြင့် ဘာသာပြန်ဆိုချက် သုံးမျိုးသုံးစား ရှိတယ်။

•   လုံးကောက် ဘာသာပြန်ခြင်းဆိုတာ စာသားအတိုင်း ပြန်ဆိုတာ ဖြစ်တယ်။

•   အဓိပ္ပာယ်ကို ဘာသာပြန်ခြင်းဆိုတာ မူရင်းဘာသာစကားရဲ့ အဓိပ္ပာယ်အတိုင်း ဘာသာပြန်ဆိုခြင်း ဖြစ်တယ်။

•   စကားပြေပြန်ဆိုခြင်းဆိုတာ ဖတ်ပျော်အောင်ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ကျမ်းစာသားတွေကို စိတ်ကြိုက် ပြန်ဆိုခြင်း ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ စကားပြေပြန်လိုက်တဲ့အခါ မူရင်း အဓိပ္ပာယ်အမှန်နဲ့ လွဲသွားနိုင်တယ်။

 ဘာသာပြန်ကျမ်းကောင်းတစ်အုပ်ဟာ ဘုရားရဲ့ သတင်းစကားကို လူတွေ တိကျမှန်ကန်စွာ နားလည်အောင် ဘာသာပြန်တဲ့အခါ စာသားအတိုင်း ဘာသာပြန်ခြင်းနဲ့ ခေတ်သစ်ဘာသာစကားကို သုံးပြီး နားလည်လွယ်အောင် ပြန်ဆိုခြင်းမှာ ဟန်ချက်ညီကြတယ်။ e

 ကျမ်းစာထဲမှာ ဘာအကြောင်းတွေ ထည့်မလဲဆိုတာ အာဘော်ရှင် ဘုရားသခင် ဆုံးဖြတ်တယ်။ အရင်ဆုံး ရှေးခေတ် အစ္စရေးလူမျိုးကို ရွေးချယ်ပြီး “ဘုရားသခင်ရဲ့ ဗျာဒိတ်တော်တွေ ပေးအပ်” တယ်၊ ဟီဘရူးကျမ်းစောင်ကို ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်စေတယ်။—ရောမ ၃:၂။

 မရှိပါဘူး။ ကျမ်းစာဟာ ပြည့်စုံပါတယ်။ ကျမ်းစာထဲ မပါလိုက်ရဘဲ ကျန်နေခဲ့တဲ့ ကျမ်းစောင်ရယ်လို့ မရှိပါဘူး။ ရှေးဟောင်းစာပေတချို့ ကျမ်းစစ်ကျမ်းမှန် ဖြစ်ပေမဲ့ ကျမ်းစာထဲမှာ မပါဘဲ နှစ်ပေါင်းများစွာ ရှိနေတယ်လို ယူဆသူတွေ ရှိတယ်။ f ဒါပေမဲ့ ကျမ်းစစ်ကျမ်းမှန် ဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြတဲ့အချက်တွေ ကျမ်းစာထဲမှာပဲ ပါတယ်။ (၂ တိမောသေ ၁:၁၃) ဒီစံနှုန်းအရ ဘုရား မှုတ်သွင်းတဲ့ ကျမ်းစောင်တွေဟာ တစ်ကျမ်းနဲ့ တစ်ကျမ်း ကိုက်ညီမှု ရှိတယ်။ လူတချို့ ဆိုသလို ရှေးကျတဲ့ စာစောင်အားလုံး ကျမ်းစာထဲမှာ ပါတယ်လို့ မပြောနိုင်ပါဘူး။ g