കരയിലെ ജീവജാലങ്ങളിൽ ചൂടു താങ്ങാൻ ഏറ്റവുമധികം കെല്‌പുള്ള ജീവികളിലൊന്നാണ്‌ സഹാറയിലെ വെള്ളിയുറുമ്പുകൾ (കാറ്റാഗ്ലിഫിസ്‌ ബോമ്പിസിന). വെള്ളിയുറുമ്പുകളെ ഇരയാക്കാൻ ലക്ഷ്യമിടുന്ന ഇരപിടിയൻ ജന്തുക്കൾക്ക് സഹാറാ മരുഭൂമിയിൽ നട്ടുച്ചയാകുമ്പോഴേക്കും തണൽ തേടി ഓടേണ്ടിവരും. ഈ തക്കം നോക്കി വെള്ളിയുറുമ്പുകൾ ഭക്ഷണം തേടി മാളത്തിൽനിന്ന് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങും. കഠിനചൂട്‌ താങ്ങാനാകാതെ ചത്തുപോയ പ്രാണികളെയും മറ്റും അവ മാളത്തിലേക്കു കൊണ്ടുപോകും.

സവിശേഷത: വെള്ളിയുറുമ്പുകളുടെ സവിശേഷതകളാണ്‌ പുറത്തും വശങ്ങളിലും ഉള്ള രോമങ്ങളും രോമങ്ങളില്ലാത്ത കീഴ്‌ഭാഗവും. ചൂടിൽനിന്ന് സംരക്ഷണമേകുന്ന കവചമാണ്‌ ഇവ. ഉറുമ്പിനു വെള്ളിത്തിളക്കം നൽകുന്ന അതിന്‍റെ രോമങ്ങൾ ത്രികോണാകൃതിയിലുള്ള ചെറിയ കുഴലുകളാണ്‌. ഈ കുഴലിന്‍റെ രണ്ടു വശങ്ങൾ മിനുസമല്ല. എന്നാൽ അടിഭാഗം മിനുസമുള്ളതാണ്‌. ഈ രൂപകല്‌പനകൊണ്ട് രണ്ടു ഗുണമുണ്ട്. ഒന്നാമതായി, അവയുടെ രോമങ്ങൾക്കു സൂര്യനിൽനിന്നുള്ള അദൃശ്യമായ രശ്‌മികളെ പ്രതിഫലിപ്പിച്ചുവിടാനുള്ള കഴിവുണ്ട്. രണ്ടാമതായി, അന്തരീക്ഷത്തിൽനിന്ന് ശരീരം വലിച്ചെടുക്കുന്ന ചൂടിന്‍റെ അളവ്‌ കുറയ്‌ക്കാൻ ഇതു സഹായിക്കുന്നു. രോമങ്ങളില്ലാത്ത അടിഭാഗം മരൂഭൂമിയിലെ മണലാരണ്യത്തിന്‍റെ ചൂട്‌ അതിന്‍റെ ശരീരത്തിൽ തട്ടാതെ തിരിച്ചുവിടാൻ സഹായിക്കുന്നു. *

ശരീരത്തിന്‍റെ ഊഷ്‌മാവ്‌ അതിനു താങ്ങാവുന്നതിലും (53.6° സെൽഷ്യസിലും) താഴെ നിറുത്താൻ സഹാറയിലെ വെള്ളിയുറുമ്പുകളുടെ കവചം അതിനെ സഹായിക്കുന്നു. ഈ ഇത്തിരിക്കുഞ്ഞനെ കണ്ടിട്ട്, ഫാനിന്‍റെയോ മറ്റ്‌ ഉപകരണങ്ങളുടെയോ സഹായമില്ലാതെ തണുപ്പിക്കാൻ സാധിക്കുന്ന ഒരു പ്രത്യേക ആവരണം നിർമിക്കാനുള്ള പണിപ്പുരയിലാണു ഗവേഷകർ.

നിങ്ങൾക്ക് എന്തു തോന്നുന്നു? സഹാറയിലെ വെള്ളിയുറുമ്പിന്‍റെ കവചം പരിണമിച്ച് ഉണ്ടായതാണോ? അതോ ആരെങ്കിലും രൂപകല്‌പന ചെയ്‌തതാണോ?