Li gora Kitêba Pîroz merivê ruhanî ew e, kî ku dixwaze dilê Xwedê şa ke, û hîn dibe ser her tiştî bi çevê Xwedê binihêre. Merivê ruhanî qewatê dide xebatê, seva ku li gora prînsîpên Xwedê bijî û îzinê dide ruhê pîroz ku rêberiya wî bike a (Romayî 8:5; Efesî 5:1).

 Gelek car çaxê Kitêba Pîroz derheqa ruhaniyê xeber dide, ew merivê ruhanî û ne ruhanî himberî hev dike. Mesele, himberî merivê ruhanî “merivê nexweyî-Ruh wan tiştên Ruhê Xwedê qebûl nake”, dêmek hînkirinên Xwedê (1 Korintî 2:14-16). Xêncî wê yekê merivê nexweyî-ruh “hevsûdî” û hevrikiyê dide kifşê, dewsa edilayê û dilremiyê (1 Korintî 3:1-3). Ewê ku buxdana davêje û hevalên nêzîk ji hev diqetîne, mîna heywana xwe digire, ne ku mîna merivê ruhanî (Cihûda 19; Metelok 16:28). b

Vê gotarêda

•  Kaniya ruhaniyê

•  Çira ruhanî usa ferz e?

•  Çawa bibime merivê ruhanî?

•  Gelo lazim e ez xwe li rêlîgiyekê bigirim, seva ku bibime merivê ruhanî?

•  Nihêrandina nerast derheqa ruhaniyê

•  Rêzên Kitêba Pîroz derheqa ruhaniyê

 Em dikarin ruhanîda pêşda herin, çimkî em dilqê Xwedêda hatine efirandinê (Destpêbûn 1:27). Lema jî ecêbmayî nîne, ku gelek meriv xwe ne ku tenê tiştên matêrîalî û fîzîkî digirin û qîmet dikin, lê diha tiştên ferz.

 Ji bûyînê em dikarin xeyset-hunurên Yehowa c Xwedê nav xweda pêşda bînin. Mesele, edilayî, dilremî û hizkirin (Aqûb 3:17). Xêncî wê yekê Xwedê ruhaniya wan meriya qewî dike, yên ku her tiştî dikin, seva ku li gora qanûnên wî bijîn (Karên Şandiya 5:32).

 Merivê ruhanî berbi “jiyîn” û edilayê diçe (Romayî 8:6). Jîyîn û edilayî ev pêşkêşên pir qîmet in ji Xwedê.

•   Jîyîn: Xwedê soz dide, wekî wê jîyîna heta-hetayê bide merivên ruhanî (Yûhenna 17:3; Galatî 6:8).

•   Edilayî: Vira xeberdan diçe derheqa edilaya tevî Xwedê. Ewên ku tenê derheqa hewcên xweye fîzîkî difikirin, dibine neyarên Xwedê (Romayî 8:7). Xêncî wê yekê ewên ku qewatê didine xebatê, seva ku ruhanîda pêşda herin, ewana distînin “edilayiya Xwedê ku ji her hiş-aqilî derbaztir e” (Fîlîpî 4:6, 7). Edilaya vî cûreyî alî wan dike, wekî bi rastî jîyîna xweda bextewar bin (Metta 5:3).

•   Derheqa normên Xwedê pêbihese û li gora wan bijî. Vê yekêda xwendina Kitêba Pîroz dikare alî te bike, kîderê ku fikirên Xwedê hatine nivîsarê. Ev fikir “meriva bi rêberiya Ruhê Pîroz” nivîsîne (2 Petrûs 1:21). Çi ku tu ji Kitêba Pîroz pêbihesî, wê alî te bike wekî “bi ruh û rastiyê” Xwedê bihebînî, dêmek bi rêberiya ruhê pîroz û li gora qirara Xwedê (Yûhenna 4:24).

•   Duada alîkariyê ji Xwedê bixwaze (Lûqa 11:13). Xwedê wê alî te bike xeyset-hunurên usa nav xweda pêşda bînî, kîjan ku merivên ruhanî eyan dikin (Galatî 5:22, 23). Xwedê usa jî bîlaniyê dide, seva ku em bikaribin ber çetinayên jîyînê teyax kin (Aqûb 1:5).

•   Tevî merivên ruhanî hevaltiyê bike. Ewana wê te hêlan kin ku ruhaniya xwe qewî kî (Romayî 1:11, 12). Lê hevaltî tevî wan meriva nihêrandina kîjana ku Xwedê qebûl nake, dikare ruhaniya te sist ke (Aqûb 4:4).

 Ev yek ku meriv xwe li rêlîgiyekê digire, nayê hesabê ku ew merivekî ruhanî ye. Kitêba Pîroz dibêje: “Heger yek xwe xwedênas hesab dike û zimanê xwe nikare, ew xwexa xwe dixapîne, xwedênasiya wî pûç e” (Aqûb 1:26).

 Xêncî wê yekê Kitêba Pîroz dide kifşê, wekî merivên ruhanî Xwedê usa dihebînin, çawa ku Wî xweş tê. Ewana qebûl dikin û fem dikin, wekî “Ruh yek e”, dêmek ruhê Xwedêyî pîroz. Ev ruh wana hêlan dike, wekî tevayî bi terbetî, yektiyê û edilayêda Xwedê bihebînin (Efesî 4:1-4).

 Nihêrandina nerast: Ruhaniya her bînberî ji bûyînê heye.

 Îzbatî: Her tişt çi ku Xwedê efirandiye, wî rûmet dike (Zebûr 145:10; Romayî 1:20). Lê tenê ew efirîn dikarin bibine kesên ruhanî, bal kîjana feresetê fikirandinê û bîlanî heye. Heywan pê înstînkta rêberî dibin û nikarin bibine dostên Xwedê, çimkî ewana tenê bona hewcên xweye fîzîkî xem dikin (2 Petrûs 2:12). Lema jî Kitêba Pîroz rabûn-rûniştin û fikirandina merivê ruhanî cude dike ji ya heywana (Aqûb 3:15; Cihûda 19).