គម្ពីរជួយមនុស្សឲ្យកែប្រែជីវិត

លេង

គម្ពីរជួយមនុស្សឲ្យកែប្រែជីវិត

ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានភ្លេចខ្ញុំទេ

រៀបរាប់ដោយ ស៊ូសានណា ផ្លេស៊ីន អ៊ូឌីអឺស

ឆ្នាំកំណើត: ១៩២២

ប្រទេសកំណើត: អេស្ប៉ាញ

ប្រវត្ដិ: គ្រូបង្រៀនផ្នែកអភិបូជា

អតីតកាលរបស់ខ្ញុំ: ខ្ញុំបានកើតនៅសហគមន៍អ្នកមានកម្រិតមធ្យមក្នុងក្រុងប៊ីលបោ នៅភាគខាងជើងប្រទេសអេស្ប៉ាញ។ ខ្ញុំមានបងប្អូនស្រីបួននាក់ ហើយខ្ញុំជាកូនទី២។ ក្រុមគ្រួសារយើងកាន់តាមយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនខាងសាសនាកាតូលិក ហើយខ្ញុំបានចូលរួមពិធីអភិបូជាជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ពេលខ្ញុំអាយុ២៣ឆ្នាំ ខ្ញុំបានក្លាយជាគ្រូបង្រៀនម្នាក់។ ខ្ញុំចូលចិត្តការងារនេះណាស់ ហើយខ្ញុំបានធ្វើការនេះអស់៤០ឆ្នាំ។ ក្នុងចំណោមមុខវិជ្ជាផ្សេងទៀតដែលខ្ញុំបង្រៀននោះ ខ្ញុំមានមោទនភាពណាស់ក្នុងការបង្រៀនខាងសាសនាកាតូលិក ដោយរៀងរាល់ល្ងាចខ្ញុំបានបង្រៀនស្រីៗអំពីរបៀបធ្វើពិធីអភិបូជាជាលើកទី១សម្រាប់ពួកគេ។

ក្រោយពីខ្ញុំបានរៀបការដោយមានសុភមង្គលអស់១២ឆ្នាំមក ប្ដីខ្ញុំបានស្លាប់ ហើយខ្ញុំត្រូវចិញ្ចឹមអប់រំកូនបួននាក់តែម្នាក់ឯង។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំមានអាយុ៣៣ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ! ខ្ញុំខំស្វែងរកការសម្រាលទុក្ខពីជំនឿសាសនាកាតូលិកដែលខ្ញុំកាន់តាម។ តែខ្ញុំនៅតែឆ្ងល់ហើយឆ្ងល់ទៀតថា៖ ‹បើគ្រិស្តលោះមនុស្សយើងហើយ ហេតុអ្វីមនុស្សយើងនៅតែស្លាប់? បើមនុស្សល្អឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ហេតុអ្វីយើងអធិដ្ឋានសុំឲ្យរាជាណាចក្ររបស់ព្រះមកដល់?›។ សំខាន់ជាងនោះទៅទៀត ខ្ញុំបានគិតថា៖ ‹បើព្រះវិនិច្ឆ័យទោសយើងពេលយើងស្លាប់រួចហើយ ហេតុអ្វីក្រោយមកយើងត្រូវចេញពីស្ថានសួគ៌ ឬពីស្ថាននរក ឬពីស្ថានមួយផ្សេងទៀតដើម្បីទទួលការវិនិច្ឆ័យទោសចុងក្រោយ?›។

ខ្ញុំបានសួរសំណួរទាំងនេះដល់បូជាចារ្យខ្លះ ហើយបូជាចារ្យម្នាក់ក្នុងចំណោមនោះបានឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំមិនដឹងទេ។ សូមសួរអភិបាលទៅ។ តើរឿងនោះសំខាន់ទេ? ក្រែងអ្នកជឿលើព្រះមិនអ៊ីចឹង? មិនចាំបាច់ឆ្ងល់ទេ!»។ ទោះជាគាត់ប្រាប់បែបនោះក៏ដោយ ខ្ញុំនៅតែស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនោះ។ ក្រោយមក ខ្ញុំបានចូលរួមស្ដាប់សុន្ទរកថារបស់សាសនាជេស៊ូស សាសនាភិន្ដាកុស និងសាសនាណុសស្ដិក។ ប៉ុន្តែ គ្មានអ្នកណាម្នាក់បកស្រាយចម្លើយដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំអស់ចិត្តនោះទេ។

វិធីដែលគម្ពីរបានជួយខ្ញុំឲ្យកែប្រែជីវិត: ពេលខ្ញុំមានអាយុខ្ទង់៦០ឆ្នាំ ក្មេងស្រីម្នាក់អាយុ៧ឆ្នាំ បានអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យទៅចូលរួមប្រជុំរបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ខ្ញុំចូលចិត្តព័ត៌មានដែលខ្ញុំបានឮនៅកិច្ចប្រជុំនោះ ហើយខ្ញុំក៏ពេញចិត្តបរិយាកាសនៅទីនោះដែរ។ តែដោយសារខ្ញុំរវល់ពេក នៅពេលនោះខ្ញុំមិនបានទាក់ទងជាមួយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាថែមទៀតទេ។ ពីរឆ្នាំក្រោយមក សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាមួយគូ ប្ដីឈ្មោះខ្វាន់ ប្រពន្ធឈ្មោះម៉ាយថេ បានមកគោះទ្វារផ្ទះខ្ញុំផ្សព្វផ្សាយ។ អស់រយៈពេលបីខែ យើងបានពិគ្រោះគ្នាយ៉ាងស៊ីជម្រៅដោយសំណួរនិងចម្លើយពីគម្ពីរ ហើយនៅទីបំផុតការពិគ្រោះនោះនាំទៅដល់ការសិក្សាគម្ពីរ។

រាល់ៗដងខ្ញុំពិតជាទន្ទឹងចាំឲ្យដល់ពេលរៀនគម្ពីរណាស់! ខ្ញុំបានស្រាវជ្រាវព័ត៌មានទាំងអស់យ៉ាងហ្មត់ចត់ ដោយប្រើគម្ពីរបីផ្សេងគ្នាដើម្បីដឹងប្រាកដថាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀនសេចក្ដីពិតមែនឬមិនមែន។ មិនយូរក្រោយមក ខ្ញុំបានទទួលស្គាល់ថាអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយ ដែលសេចក្ដីបង្រៀនខាងសាសនាធ្វើឲ្យខ្ញុំយល់ខុសយ៉ាងខ្លាំងចំពោះសេចក្ដីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរ។ ខ្ញុំពិបាកចិត្តដោយឃើញថាសេចក្ដីបង្រៀនខាងសាសនារបស់ខ្ញុំពីមុននិងសេចក្ដីបង្រៀនដែលខ្ញុំបានរៀនពីគម្ពីរខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាជំនឿចាស់របស់ខ្ញុំប្រៀបដូចជាដើមឈើដែលចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅ ហើយកំពុងត្រូវគេដករំលើងចេញ។

បន្ទាប់មក ប្ដីក្រោយរបស់ខ្ញុំបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់ហើយក្រោយមកស្លាប់។ ប្រហែលនៅពេលដំណាលគ្នានោះ ខ្ញុំក៏បានចូលនិវត្តន៍ ហើយខ្ញុំបានរើចេញពីក្រុងប៊ីលបោអស់មួយរយៈ។ នៅពេលនោះខ្វាន់និងម៉ាយថេក៏ផ្លាស់ផ្ទះដែរ។ គួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ ខ្ញុំបានឈប់រៀនគម្ពីរ។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងចិត្តខ្ញុំ ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំបានរកឃើញកំណប់ទ្រព្យមួយ ហើយខ្ញុំមិនដែលភ្លេចអំពីនោះទេ។

ប្រមាណ២០ឆ្នាំក្រោយមក ពេលខ្ញុំមានអាយុ៨២ឆ្នាំ ខ្វាន់និងម៉ាយថេបានត្រឡប់មកក្រុងប៊ីលបោវិញ ហើយពួកគាត់បានមកសួរសុខទុក្ខខ្ញុំ។ ខ្ញុំពិតជាសប្បាយណាស់ដែលបានជួបពួកគាត់ម្ដងទៀត! ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនបានភ្លេចខ្ញុំទេ ហើយខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមរៀនគម្ពីរម្ដងទៀត។ ខ្ញុំច្រើនតែសួរសំណួរដដែលៗ ប៉ុន្តែខ្វាន់និងម៉ាយថេបានអត់ធ្មត់ចំពោះខ្ញុំជានិច្ច។ ដោយសារខ្ញុំមានជំនឿពីមុនយូរមកហើយ ខ្ញុំត្រូវឮការវែកញែកពីគម្ពីរម្ដងហើយម្ដងទៀត ដើម្បីយកឈ្នះអារម្មណ៍ដក់ជាប់ដែលខ្ញុំមានចំពោះសាសនាពីមុន។ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំក៏ចង់មានសមត្ថភាពដើម្បីពន្យល់សេចក្ដីពិតពីគម្ពីរដល់ក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្ដិខ្ញុំដែរ។

នៅទីបំផុតថ្ងៃដែលខ្ញុំទទួលការជ្រមុជទឹកក៏មកដល់ គឺនៅពេលខ្ញុំមានអាយុ៨៧ឆ្នាំ នោះជាគ្រាដ៏សប្បាយបំផុតក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ ពិធីជ្រមុជទឹកនោះបានធ្វើឡើងនៅសន្និបាតមួយរបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ថ្ងៃនោះ អ្នកចាស់ទុំបានថ្លែងសុន្ទរកថាដែលមានមូលដ្ឋានក្នុងគម្ពីរ ដែលត្រូវថ្លែងជាពិសេសទៅកាន់អស់អ្នកដែលនឹងទទួលការជ្រមុជទឹក។ សុន្ទរកថានោះធ្វើឲ្យខ្ញុំរំជួលចិត្តរហូតដល់យំ។ ពេលខ្ញុំស្ដាប់សុន្ទរកថានោះ ហាក់ដូចជាព្រះយេហូវ៉ាកំពុងមានប្រសាសន៍មកកាន់ខ្ញុំតែម្ដង។ ក្រោយទទួលការជ្រមុជទឹក បងប្អូនសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើនបានមកអបអរខ្ញុំ សូម្បីតែពួកគាត់ភាគច្រើនមិនធ្លាប់ជួបខ្ញុំពីមុនក៏ដោយ!

ផលប្រយោជន៍ដែលខ្ញុំទទួល: ខ្ញុំបានដឹងជានិច្ចថាលោកយេស៊ូគ្រិស្តជា«ផ្លូវ»។ (យ៉ូហាន ១៤:៦) ប៉ុន្តែ តាមរយៈការសិក្សាគម្ពីរបានជួយខ្ញុំឲ្យស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា គឺព្រះយេហូវ៉ានេះហើយដែលលោកយេស៊ូនាំយើងទៅឯលោក។ ឥឡូវ ខ្ញុំអាចអធិដ្ឋានទៅព្រះដូចជានិយាយទៅកាន់បិតានិងមិត្តជាទីស្រឡាញ់។ ក្រោយពីខ្ញុំបានអានសៀវភៅចូរចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា * ជីវិតរបស់ខ្ញុំមានការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំបានអានសៀវភៅនោះទាំងមូលក្នុងរយៈពេលតែមួយយប់ប៉ុណ្ណោះ! ខ្ញុំមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅដោយបានដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាពិតជាមានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាខ្លាំងណាស់។

ពេលគិតឡើងវិញអំពីរយៈពេលជាយូរដែលខ្ញុំបានស្វែងរកសេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរ ធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតអំពីប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូដែលថា៖ «ចូរសុំឥតឈប់ នោះអ្នកនឹងទទួល ចូររកឥតឈប់ នោះអ្នកនឹងរកឃើញ ចូរគោះទ្វារឥតឈប់ នោះទ្វារនឹងត្រូវបើកឲ្យ»។ (ម៉ាថាយ ៧:៧) ឥឡូវ ខ្ញុំបានរកឃើញចម្លើយដែលខ្ញុំចង់ដឹងជាយូរមកហើយ ចម្លើយនោះនាំឲ្យខ្ញុំមានអំណរក្រៃលែង ហើយខ្ញុំចង់ប្រាប់ចម្លើយទាំងនោះដល់អ្នកឯទៀតដែរ។

ឥឡូវខ្ញុំមានអាយុ៩០ឆ្នាំហើយ តែខ្ញុំនៅមានអ្វីជាច្រើនទៀតដែលត្រូវរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ រាល់កិច្ចប្រជុំដែលខ្ញុំចូលរួមនៅឯសាលប្រជុំជាឱកាសពិសេសជានិច្ច គឺខ្ញុំទទួលទាំងចំណេះដ៏មានតម្លៃពីព្រះផង ទាំងការសេពគប់ជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿផង។ នៅពេលផែនដីក្លាយជាសួនឧទ្យានតាមសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ ខ្ញុំចង់ធ្វើជាគ្រូបង្រៀនម្ដងទៀតខ្លាំងណាស់។ (ការបើកបង្ហាញ ២១:៣, ៤) ជាពិសេសខ្ញុំទន្ទឹងចាំជួបអ្នកជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ពេលដែលពួកគាត់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយមានឱកាសរៀនសេចក្ដីពិតជាមួយខ្ញុំ។ (សកម្មភាព ២៤:១៥) ខ្ញុំពិតជាទន្ទឹងចាំពន្យល់ប្រាប់ពួកគាត់អំពីអំណោយដ៏មានតម្លៃដែលខ្ញុំបានទទួលពីព្រះយេហូវ៉ានៅគ្រាដែលខ្ញុំមានវ័យចាស់!

[កំណត់សម្គាល់]

^ វគ្គ 15 បោះពុម្ពផ្សាយដោយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។

[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ១៣]

ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំបានរកឃើញកំណប់ទ្រព្យមួយ