Адамзат қанша тырысып бақса да, дүниежүзінде бейбітшілік пен тыныштықты орната алмады. Алдағы уақытта да қолдарынан келетініне кепіл жоқ. Бұған бірнеше себеп бар:

•   “Адам тіпті өз қадамына бағыт бере алмайды” (Еремия 10:23). Адамдар бір-бірінің үстінен билік ету үшін жаралмаған. Сондықтан олар ешқашан нағыз тыныштыққа қол жеткізе алмайды.

•   “Бекзадаларға арқа сүйемеңдер, Еш құтқара алмайтын адам баласына да сенім артпаңдар. Оның демі бітіп, қара жерге оралады, Сол күні-ақ бар ой-ниеті құрып жоғалады” (Зәбүр 146:3, 4). Билеушілер, қанша жерден ниеті жақсы болса да, соғыс отын тұтататын мәселелерді шеше алмайды.

•   “Соңғы күндері ерекше қиын уақыт болатынын біліп қой: адамдар... бұзақы, жақсылықты жек көретін, сатқын, қиқар, өркөкірек... болады” (Тімөтеге 2-хат 3:1—4). Біз осы зұлым дүниенің “соңғы күндерінде” өмір сүріп жатырмыз. Қазір кең жайылған әртүрлі көзқарастар тыныштыққа тосқауыл болып тұр.

•   “Жер мен теңіздегілерге қасірет, өйткені Ібіліс сендерге түсті. Ол өз уақытының аз қалғанын білгендіктен қатты ашулы” (Аян 12:12). Құдайдың жауы Шайтан Ібіліс жерге лақтырылды және ол адамдардың өзі сияқты қатігез, жауыз болғанын қалайды. Шайтан “осы дүниенің билеушісі” болып тұрған кезде біз ешқашан тыныштық пен бейбітшілікте өмір сүре алмаймыз (Жохан 12:31).

•   “Бұл патшалық [Құдай Патшалығы] басқа халықтың қолына өтпейді. Ол сол патшалықтардың бәрін [Құдайға қарсы шыққан патшалықтарды] қиратып, өзі мәңгі тұрады” (Даниял 2:44). Адам баласы аңсаған тыныштықты ешқандай адами үкімет емес, Құдай Патшалығы ғана орнатады (Зәбүр 145:16).