Istilah ”Aturan Emas” sakjané ora ana ing Alkitab. Tapi akèh sing ngomong nèk kuwi maksudé ajarané Yésus pas Ceramah ing Gunung, yaiku ”Apa sing mbok karepké supaya ditindakké wong liya marang kowé, kuwi ya kudu mbok tindakké marang wong kuwi”.​—Matius 7:12; Lukas 6:31.

•  Nèk ngetrapké Aturan Emas berarti kudu piyé?

•  Apa waé manfaaté ngetrapké Aturan Emas?

•  Apa apikan karo wong liya kuwi mung bèn wong liya ya apikan karo awaké dhéwé?

•  Piyé carané ngetrapké Aturan Emas?

 Kuwi berarti nèk péngin wong liya apikan karo awaké dhéwé, awaké dhéwé ya kudu apikan karo wong liya. Contoné, nèk péngin diajèni lan disayangi wong liya, kuwi ya kudu awaké dhéwé ”tindakké marang wong kuwi”.​—Lukas 6:31.

 Ngetrapké Aturan Emas kuwi akèh manfaaté. Misalé, . . .

•   Wong sing wis nikah isa luwih akrab karo bojoné.—Éfésus 5:28, 33.

•   Carané wong tuwa ndhidhik anaké isa luwih apik.—Éfésus 6:4.

•   Isa rukun karo wong liya.​—Wulang Bebasan 3:27, 28; Kolose 3:13.

 Pathokan sing ana ing Perjanjian Lawas kuwi sakjané padha karo Aturan Emas. Menurut Yésus, Aturan Emas kuwi ”intiné Taurat [lima buku pertama ing Alkitab] lan Tulisané Para Nabi”. (Matius 7:12) Dadi, intiné Aturan Emas karo Perjanjian Lawas kuwi padha, yaiku kudu sayang karo wong liya.​—Roma 13:8-10.

 Ora. Merga Yésus péngin awaké dhéwé apikan karo kabèh wong, termasuk karo mungsuhé awaké dhéwé.​—Lukas 6:27-31, 35.

1.  1. Kudu gatèkan. Misalé, mungkin ana sing kabotan nggawa barang, ana sing mlebu rumah sakit, utawa ana kanca sing lagi sedhih. Nèk ngerti ngono, kudu cepet-cepet dibantu. Kuwi bukti nèk awaké dhéwé ’nggatèkké kepentingané wong liya’.​—Filipi 2:4.

2.  2. Kudu gampang mesakké. Njenengan isa mbayangké nèk ngalami sing dialami wong liya. (Roma 12:15) Hasilé, njenengan dadi kepéngin mbantu wong kuwi.

3.  3. Mikirké kepénginané wong liya. Kepénginané wong kuwi béda-béda. Sing njenengan anggep apik, durung mesthi kuwi cocog karo kepénginané wong liya. Dadi, kudu berusaha bèn apikan karo wong liya, tapi carané cocog karo sing dhèwèké péngini.​—1 Korintus 10:24.