اصل کتاب مقدّس:‏ ‏«حتی اگر دلیلی برای شکایت از دیگری داشته باشید،‏ همچنان .‏ .‏ .‏ همدیگر را بدون قید و شرط ببخشید.‏ آری،‏ همان طور که یَهُوَه بدون قید و شرط شما را بخشید،‏ شما نیز یکدیگر را ببخشید.‏»—‏کولُسیان ۳:‏۱۳‏.‏

مفهوم آن چیست؟‏ در کتاب مقدّس گناه به قرض و بخشش گناه به باطل کردن قرض تشبیه شده است.‏ (‏لوقا ۱۱:‏۴‏)‏ واژهٔ یونانی‌ای که در کتاب مقدّس «بخشیدن» ترجمه شده است،‏ به نقل از یک کتاب مرجع به معنی «دست کشیدن یا گذشتن از یک قرض یا به عبارت دیگر مطالبه نکردن آن» است.‏ بنابراین،‏ وقتی کسی که ما را رنجانده است می‌بخشیم،‏ انتظار نداریم که شخص خطایش را جبران کند.‏ رغبت ما برای بخشیدن دیگران بدین مفهوم نیست که ما رفتار اشتباه آنان را تأیید می‌کنیم یا رنجیده‌خاطر نشده‌ایم؛‏ بلکه در واقع می‌خواهیم از کینه‌توزی اجتناب کنیم،‏ حتی اگر دلیلی موجه برای دلخوری و شکایت داشته باشیم.‏

کاربرد آن برای ما:‏ همهٔ ما انسان‌هایی ناکامل هستیم و گناه می‌کنیم.‏ (‏رومیان ۳:‏۲۳‏)‏ بنابراین،‏ عاقلانه است که دیگران را ببخشیم؛‏ زیرا دیر یا زود خودمان نیز خطا می‌کنیم و نیاز به بخشش دیگران خواهیم داشت.‏ به علاوه،‏ وقتی تصمیم می‌گیریم دیگران را ببخشیم،‏ برای خودمان نیز فوایدی دارد.‏ چگونه؟‏

وقتی ما خشم و کینه در دل نگه می‌داریم و دیگران را نمی‌بخشیم،‏ در واقع به خودمان صدمه می‌زنیم.‏ این احساسات منفی،‏ شادی را از ما می‌گیرد و زندگی‌مان را تلخ و غم‌انگیز می‌سازد.‏ همچنین خطراتی جدّی برای سلامت‌مان نیز به همراه دارد.‏ دکتر یوئیچی چیدا و پروفسور اندرو اِستِپتو در گزارشی در «مجلّهٔ دانشکدهٔ قلب‌شناسی آمریکا» چنین بیان کردند:‏ «طبق یافته‌های اخیر،‏ خشم و کینه رابطهٔ نزدیکی با امراض قلبی دارد.‏»‏

حال،‏ جنبه‌های مثبت بخشش و فوایدی را که به همراه دارد در نظر بگیریم.‏ وقتی ما دیگران را بدون هیچ قید و شرطی می‌بخشیم،‏ در واقع صلح و اتحاد را ترویج می‌دهیم و به این شکل روابطمان را با آنان حفظ می‌کنیم.‏ از این مهم‌تر،‏ با این کار خدا را الگوی خود قرار می‌دهیم که بدون هیچ قید و شرطی توبه‌کاران را می‌بخشد و از ما نیز انتظار دارد که چنین کنیم.‏—‏مَرقُس ۱۱:‏۲۵؛‏ اِفِسُسیان ۴:‏۳۲؛‏ ۵:‏۱‏.‏