‏«هر چه از پدر به نام من بخواهید،‏ آن را به شما خواهد داد.‏»—‏یوحنا ۱۶:‏۲۳‏.‏

عیسی به‌روشنی تعلیم داد که مخاطب دعای ما یَهُوَه خداست.‏ اما در دعاهایمان باید به نقش مهم عیسی نیز اشاره کنیم و از طریق او دعاهایمان را به یَهُوَه خدا بگوییم و هیچ وسیله،‏ تمثال،‏ قِدّیس،‏ فرشته یا شخصی مرده را واسطه قرار ندهیم.‏ عیسی گفته است:‏ «هیچ کس جز از طریق من نزد پدر نمی‌آید.‏»—‏یوحنا ۱۴:‏۶‏.‏

‏«سفرهٔ دل خویش را بر او بگشایید.‏»—‏مزمور ۶۲:‏۸‏.‏

وقتی به یَهُوَه دعا می‌کنیم سخنان ما باید به گونه‌ای باشد که گویی با پدری مهربان صحبت می‌کنیم.‏ به جای تکرار مطلبی که در ذهنمان حفظ کرده‌ایم یا خواندن از روی متنی نوشته‌شده،‏ باید حرف دلمان را آمیخته با احترام به او بگوییم.‏

‏«هر چه مطابق خواست او در دعا بطلبیم،‏ دعای ما را می‌شنود.‏»—‏۱یوحنا ۵:‏۱۴‏.‏

یَهُوَه خدا در کتاب مقدّس گفته است که از ما چه انتظار دارد و برای ما چه مقصودی دارد.‏ برای این که دعاهایمان مورد پذیرش خدا باشد باید «مطابق خواست او» دعا کنیم.‏ برای این منظور باید کتاب مقدّس را مطالعه کنیم تا با شخصیت و خواست یَهُوَه به‌خوبی آشنا شویم.‏ اگر چنین کنیم دعاهایمان مایهٔ خشنودی او خواهد بود.‏

دعا برای نیازهایمان.‏ می‌توانیم برای نیازهای روزانه‌مان،‏ غذا،‏ لباس و سرپناه دعا کنیم.‏ می‌توانیم برای گرفتن تصمیمات درست در زندگی از خدا حکمت و درک بطلبیم یا برای تحمّل سختی‌ها برای قدرت و نیروی بیشتر دعا کنیم.‏ می‌توانیم برای ایمان بیشتر،‏ بخشش دیگران و درخواست کمک از خدا دعا کنیم.‏—‏لوقا ۱۱:‏۳،‏ ۴،‏ ۱۳؛‏ یعقوب ۱:‏۵،‏ ۱۷‏.‏

دعا برای دیگران.‏ پدرمادری که فرزندانشان را دوست دارند می‌خواهند که آنان هم یکدیگر را دوست داشته باشند.‏ می‌توان گفت ما نیز فرزندان یَهُوَه خدا هستیم و او می‌خواهد که ما به یکدیگر توجه داشته باشیم و از هم مراقبت کنیم.‏ بجاست برای همسر،‏ خانواده،‏ فرزندان و دوستانمان دعا کنیم.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «برای یکدیگر دعا کنید.‏»—‏یعقوب ۵:‏۱۶‏.‏

تشکر و ابراز قدردانی.‏ در کتاب مقدّس در مورد مهربانی و نیکویی آفریدگارمان آمده است:‏ «با بارانی که از آسمان به شما می‌داد و فصول پرباری که به شما می‌بخشید و از این طریق با غذای کافی خشنودی شما را فراهم می‌کرد و دل‌هایتان را از شادی لبریز می‌ساخت.‏» (‏اعمال ۱۴:‏۱۷‏)‏ وقتی به تمام آنچه خداوند برایمان کرده است فکر کنیم بر آن می‌شویم که در دعا از او تشکر و قدردانی کنیم.‏ واضح است که با شیوهٔ زندگی‌مان نیز باید قدردانی‌مان را از او نشان دهیم.‏—‏کولُسیان ۳:‏۱۵‏.‏

شاید گاه از این که پاسخ دعای خالصانه‌مان را سریع نگرفته‌ایم غمگین و دلسرد شویم.‏ آیا این بدین معنی است که خدا توجه‌ای به ما ندارد؟‏ به هیچ وجه!‏ به تجربیات زیر توجه کنید که اهمیت پشتکار داشتن در دعا را نشان می‌دهد.‏

استیو که در مقالهٔ اول به او اشاره شد،‏ می‌گوید:‏ «اگر دعا نمی‌کردم،‏ تمام امید و اشتیاق به زندگی را مدت‌ها پیش از دست داده بودم.‏» چه تغییری در او ایجاد شد؟‏ او شروع به مطالعهٔ کتاب مقدّس کرد.‏ آموخت که باید دعا کند و در این کار پشتکار داشته باشد.‏ استیو می‌گوید:‏ «در دعا برای همهٔ کمک‌ها و حمایت‌های دوستان عزیزم از خدا تشکر کردم.‏» همین طور می‌گوید:‏ «حال از همیشه شادم.‏»‏

همان طور که قبلاً گفته شد جنیفر احساس حقارت و بی‌ارزشی می‌کرد و تصوّر می‌کرد خدا به دعاهایش اهمیتی نمی‌دهد.‏ جنیفر می‌گوید:‏ «وقتی خیلی حالم بد بود،‏ از خدا خواستم به من کمک کند که چرا چنین احساسی دارم و خود را بی‌ارزش می‌دانم.‏» این چه کمکی به او کرد؟‏ می‌گوید:‏ «صحبت با خدا به من کمک کرد خودم را از چشم او ببینم،‏ بینیم که حتی اگر دلم مرا محکوم می‌کند،‏ او چنین نمی‌کند.‏ همین طور به من قدرت داد که دست از تلاش نکشم.‏» نتیجه چه بود؟‏ می‌گوید:‏ «دعا وسیله‌ای بود که یَهُوَه خدا برایم شخصی واقعی،‏ پرمهر،‏ خدایی دلسوز،‏ پدر و دوستم شود که همیشه آمادهٔ کمک است و تا زمانی که آن گونه که او می‌خواهد باشم از من حمایت می‌کند.‏»‏

به تجربهٔ ایزابل توجه کنید.‏ در دوران بارداری دکتر به او گفت که فرزندش با معلولیت شدید به دنیا خواهد آمد.‏ با شنیدن این خبر دنیا بر سرش فرو ریخت.‏ حتی بعضی به او پیشنهاد کردند بچه‌اش را سِقط کند.‏ ایزابل می‌گوید:‏ «فکر کردم از شدّت نگرانی و غمی که در دل دارم،‏ دوام نمی‌آورم.‏» ایزابل چه کرد؟‏ می‌گوید:‏ «دعا کردم و دعا کردم و از خدا کمک خواستم.‏ او به من کمک کرد.‏» پسرش جرالد معلول به دنیا آمد.‏ آیا خدا به دعاهای ایزابل پاسخ داده بود؟‏ ایزابل اطمینان دارد که خدا به دعاهایش پاسخ داده است.‏ او می‌گوید:‏ «پسرم الان چهارده‌ساله است و با وجود ناتوانی‌اش از زندگی لذّت می‌برد،‏ همین بهترین جواب دعاهایم و بزرگ‌ترین برکتی است که یَهُوَه خدا به من داده است.‏»‏

دعاهایی که از صمیم دل بیان می‌شود تداعی‌کنندهٔ این آیهٔ کتاب مقدّس است:‏ «ای خداوند،‏ تو دعای فروتنان را می‌شنوی.‏ دل آنان را قوی می‌گردانی و به فریاد و زاری آنان گوش می‌دهی.‏» (‏مزمور ۱۰:‏۱۷‏،‏ مژده برای عصر جدید‏)‏ این نکتهٔ دلگرم‌کننده نشان می‌دهد که ما باید پیوسته دعا کنیم.‏

در کتاب مقدّس بسیاری از دعاهای عیسی نوشته شده است.‏ یکی از معروفترین آن‌ها،‏ دعایی است که به شاگردانش آموخت.‏ این دعا به ما چه می‌آموزد؟‏