ესაიაშ 60:1-ის პკითხულენთ: „გედირთ დო გოსინთე, ოსურ, მუშენდა რწკინუნს სქან სინთე! იეჰოვაშ დიდება მინგოსინთანს!“. კონტექსტშე იძირე, ნამდა თე მუხლის მოშინაფილ „ოსურ“ რდჷ სიონ, იგივე იერუსალიმ, ნამუთ თიმ პერიოდის იუდაშ დედაქალაქ რდჷ (ეს. 60:14; 62:1, 2). თე ქალაქ მთელ ისრაელს განასახიერენდჷ. ესაიაშ სიტყვეფ ჟირ კითხვას ორჩქინანს: პირველ, მუჟამ დო მუჭო „ედირთჷ“ დო „გოსინთუ“ იერუსალიმქ? მაჟია, უღუნო უმოს დიდ შესრულება თე სიტყვეფს?

მუჟამ დო მუჭო „ედირთჷ“ დო „გოსინთუ“ იერუსალიმქ? იერუსალიმ დო ტაძარ განადგურებულ რდჷ, ონდო იუდეველეფ 70 წანას ბაბილონიშ ტყვეობას რდესჷ. მარა თიშ უკულ, მუთ ბაბილონს მიდია-სპარსეთიქ ქიგიანთხჷ, გინოხორაფილ იუდეველეფს საშვალებაქ ქიმიაჩეს, დირთესკო მუნეფიშ დიხაშა დო აღადგინესკო ჭეშმარიტ თაყვანიშმცემლობა (ეზრ. 1:1—4). ჯვ. წ. 537 წანაშე მოჸუნაფილ, ისრაელიშ 12 ტომშე დოსქილადირ ართგურ იუდეველეფქ აკიშაყარეს დო დირთეს იერუსალიმშა (ეს. 60:4). თინეფქ ქიდიჭყეს იეჰოვაშა მსხვერპლიშ შეწირუა, დღახუეფიშ აღნიშნება დო ტაძარიშ აღდგენა (ეზრ. 3:1—4, 7—11; 6:16—22). თეშნერო, იეჰოვაშ დიდებაქ ხოლო ართშა გოსინთუ იერუსალიმშა — თიშ ხალხშა. ღორონთიშ ხალხიქ ხოლო გოსინთუ თი ერეფშო, მით სულიერ უკმელას რდესჷ.

მარა ესაიაშ წინასწარმეტყველება თიმ პერიოდის მთლიანო ვეშესრულებე. ისრაელეფიშ უმენტაშიქ მიოტუ იეჰოვაშ კანონეფიშ მეჸუნა (ნეემ. 13:27; მალ. 1:6—8; 2:13, 14; მათ. 15:7—9). ხვალე თენა ვარინ, თინეფქ იესო ქრისტე, მესია ხოლო დოჸვილეს (მათ. 27:1, 2). ახ. წ. 70 წანას იერუსალიმქ დო ტაძარქ კინ გენადგურ.

იეჰოვას ნაწინასწარმეტყველებ აფუდ, ნამდა თენა ქუმოხვადუდ (დან. 9:24—27). გიშურს, ღორონთიშ განზრახვაშა ვემშეშ, ნამდა ესაიაშ მა-60 დუდის ინოჭარილ წინასწარმეტყველებაქ სრულას მიწიერ იერუსალიმშა შისრულუკო.

უღუნო უმოს დიდ შესრულება ესაიაშ სიტყვეფს? ქო, მარა ასე თინა შხვა სიმბოლურ ოსურშა — „ზეციურ იერუსალიმშა“ — ისრულებ, ნამდგაშ გურშენ პავლექ თქუ, თინა „ჩქინ დიდა“ რენია (გალ. 4:26). ზეციურ იერუსალიმ ღორონთიშ ორგანიზაციაშ ზეციურ ნაწილ რე, ნამუთ ართგურ სულიერ ქმნილებეფშე შითმოდირთუ. თიშ „სქუალეფშა“ მიშულა იესო დო 144 000 ცხებულ ქრისტიან, მიდგას პავლეცალო ზეციურ იმენდ უღუნა. თე ცხებულ ქრისტიანეფ „წმინდა ერ“ — „ღორონთიშ ისრაელ“ რენა (1 პეტ. 2:9; გალ. 6:16).

მუჭო „ედირთჷ“ დო „გოსინთუ“ ზეციურ იერუსალიმქ? თენა მუშ მიწიერ ცხებულ სქუალეფიშ საშვალებათ აკეთ. ქობძირათ, მუჭო შისრულ თინეფშა ესაიაშ მა-60 დუდის ინოჭარილქ.

ცხებულეფქ თი გაგებათ ოკო „გედირთესკო“, ნამდა ოკო გიშელესკო სულიერ უკმელაშე, სოდეთ ახ. წ. მაჟია საუკუნეშე მოჸუნაფილ რდესჷ, მუშენდა, მუჭოთ იესოქ იწინასწარმეტყველ, ჭეშმარიტ ქრისტიანობას „ტყაქ“, განდგომილებაქ, მუნულუ (მათ. 13:37—43). თეშნერო, თინეფქ „დიდ ბაბილონიშ“, ტყურა რელიგიაშ მსოფლიო იმპერიაშ, მონობას ქუმოხვადეს. ცხებულეფ დიო ხოლო მონობას რდესჷ, მუჟამსით 1914 წანას „ქვეყნიერებაშ ბოლო დღალეფქ“ დიჭყჷ (მათ. 13:39, 40). ჭიჭე ხანშა, 1919 წანას, თინეფქ გეთავისფალეს მონობაშე დო ხეთეშე ქიდიჭყეს სახიოლო ამბეშ ქადაგება, მუდგათ, თაშ  ქოფთქუათინ, გოსინთუეს. a თევრეშე მოჸუნაფილ, შხვადოშხვა ერიშ ხალხ მოურს თე სინთეშა, თინეფ შქას დედამიწას დოსქილადირ „ღორონთიშ ისრაელიშ“ წევრეფ, მიდგას ესაიაშ 60:3 „მეფეეფო“ მიშინუანს (გამოცხ. 5:9, 10).

მომავალს, ცხებულ ქრისტიანეფ უმოსო გოსინთანა, მუჟამსით დედამიწას დოსქილადირ ცხებულეფ ხოლო მიდულა ზეცაშა დო გინირთუნა „ახალ იერუსალიმიშ“ წევრეფო, ქრისტეშ მოჭყუდუთ, ნამუთ განასახიერენს იესოშ 144 000 თანამართველ მეფე დო მღვდელს (გამოცხ. 14:1; 21:1, 2, 24; 22:3—5).

„ახალ იერუსალიმ“ მთავარ როლს შეასრულენს ესაიაშ 60:1-ის მოჩამილ წინასწარმეტყველებაშ შესრულებას (ესაიაშ 60:1, 3, 5, 11, 19, 20 ქეშუდარით გამოცხადებაშ 21:2, 9—11, 22—26-ის). მუჭოთ ჯვეშ ისრაელს იერუსალიმ რდჷ ქიანაშ მმართველობაშ ცენტრ, თეშ „ახალ იერუსალიმ“ დო ქრისტე იჸუაფუნა ახალ ქვეყნიერებაშ მმართველეფ. გამოცხადებაშ 21-ა დუდის ჭარჷ, ნამდა „ახალ იერუსალიმ“ ზეცაშე გეგმურს. თინა თი გაგებათ გიმილენს, ნამდა ზეცაშე დედამიწაშა იმმართველენს. ღორონთიშმოშიშ ხალხ არძა ერშე „თიშ სინთეთ გილეშას იჸი“ დო გეთავისფალებუნა ცოდა დო ღურაშ მონობაშე (გამოცხ. 21:3, 4, 24). შედეგო, მუჭოთ ესაია დო შხვა წინასწარმეტყველეფქ იწინასწარმეტყველეს, გეთებ „ირფელიშ მუშ ადგილშა დორთინაფაშ დრო“ (საქ. 3:21). თე პერიოდიქ ქრისტეშ გამეფებათ დიჭყჷ დო თიშ ანთასწანიან მმართველობაშ ბოლოს გეთებ.