AVUSTRALYA’DA yaşayan Reneé hemşire ruhen çok gayretli bir ailede büyümüştü. Şimdi 30’lu yaşlarında olan Reneé şöyle diyor: “Müjdecilere ihtiyaç duyulan yerlerde hizmet etmek için birçok defa taşındık. Annem ve babam her şeyin bizim için ilginç, heyecanlı ve eğlenceli olmasını sağlardı. Çocuklarım doğduktan sonra ben de onların böyle bir hayatı olmasını istedim.”

 Reneé’nin eşi Shane de benzer ruhi hedeflere sahipti. 30’larının sonunda olan Shane şöyle anlatıyor: “İkinci çocuğumuz doğduktan sonra Gözcü Kulesi’nde, Tonga adalarında hizmet etmek için yatlarıyla Pasifik’in güneydoğusuna giden bir ailenin hikâyesini okuduk. * Okuduklarımız bizi etkiledi ve Yehova’nın Şahitlerinin Avustralya ve Yeni Zelanda bürolarına yazıp nerede daha fazla ihtiyaç olduğunu sorduk. * Cevaplarında Tonga’ya taşınabileceğimizi söylediler, bizim okuduğumuz makale de Tonga hakkındaydı!”

Shane, Reneé ve çocukları Jacob ve Skye, Tonga’da bir yıl kadar kaldıktan sonra ülkede çıkan ayaklanmalar sebebiyle Avustralya’ya dönmek zorunda kaldılar. Ama hizmetteki paylarını artırma hedeflerinden vazgeçmediler. 2011’de Avustralya’nın 1.500 kilometre doğusunda küçük bir Pasifik adası olan Norfolk Adası’na taşındılar. Bu onları nasıl etkiledi? 14 yaşında olan Jacob şöyle diyor: “Yehova ihtiyaçlarımızı karşılamakla kalmadı, hizmetimizin eğlenceli geçmesini de sağladı.”

Shane, Reneé ve çocukları gibi başka Şahit aileler de ihtiyacın büyük olduğu yerlerde hizmet etmek için kendilerini gönüllü olarak sundular. Onlar neden böyle bir karar verdiler?

30’larında olan Burnett ve Simone, 12 ve 9 yaşlarındaki oğulları Eston ve Caleb’la birlikte, Avustralya’nın Queensland eyaletinde ücra bir kasaba olan Burketown’a taşındılar. Burnett “Şahitler burada üç dört yılda bir hizmet etmiş” diyor. “Hakikate ilgi gösteren pek çok insan vardı. Biz de onlara Kutsal Kitabı düzenli olarak inceleme fırsatı vermek istedik.”

Şimdi 50’lerinin başında olan Mark ve Karen çocukları Jessica, Jim ve Jack’le birlikte Sydney yakınlarındaki birkaç cemaatte hizmet ettikten sonra, Kuzey Toprakları’ndaki Nhulunbuy’a taşındılar. Burası madenciliğin temel geçim kaynağı olduğu ücra bir bölge. Mark şöyle anlatıyor: “İnsanları sevdiğim için cemaatte ve hizmette çok şey yapabileceğim bir yere gitmek istiyordum.” Fakat Karen’ın taşınmakla ilgili bazı kaygıları vardı. Şöyle diyor: “Ama Mark’ın ve başka kardeşlerin teşvikiyle denemeye karar verdim. İyi ki de öyle yapmışım!”

2011’de Benjamin ve Carolyn henüz okula gitmeyen kızları Jade ve Bria’yla birlikte Queensland’den Doğu Timor’a taşındılar. Burası Endonezya takımadalarında yer alan Timor Adası’nda küçük bir ülke. Benjamin şöyle diyor: “Carolyn ve ben daha önce burada özel öncü olarak hizmet etmiştik. Hizmet inanılmazdı ve kardeşler bize çok destek oluyordu. Oradan ayrılırken çok üzülmüştük, ama geri dönmeye kararlıydık. Çocuklarımız olunca planlarımızı biraz erteledik ama vazgeçmedik.” Carolyn de şunları ekliyor: “Çocuklarımızın etrafında görevli vaizler, Beytel çalışanları ve özel öncüler olmasını istedik. Hayalimiz onların ruhen çok güzel tecrübeler yaşamasıydı.”

İsa, takipçilerine şöyle demişti: ‘Hanginiz bir kule inşa etmek ister de önce oturup masrafı hesap etmez?’ (Luka 14:28). Benzer şekilde taşınmayı düşünen bir aile iyi bir plan yapmalıdır. Düşünülmesi gereken şeyler nelerdir?

RUHİ HAZIRLIK: Benjamin şunları söylüyor: “Başkalarına yük olmak değil hizmet etmek istiyorduk. Bu nedenle de taşınmadan önce ruhen güçlenmek için özel olarak çaba sarf ettik. Hem hizmetteki hem de cemaat faaliyetlerindeki payımızı artırdık.”

Daha önce adı geçen Jacob şöyle anlatıyor: “Norfolk Adası’na taşınmadan önce Gözcü Kulesi ve Uyanış! dergilerindeki, ihtiyacın büyük olduğu yerlerde hizmet etmiş ailelerin yaşam öykülerini okuduk. Onların yaşadığı zorluklar ve Yehova’nın onlarla nasıl ilgilendiği hakkında konuştuk.” 11 yaşındaki kardeşi Skye şunları ekliyor: “Ben de hem kendi başıma hem de anne babamla çok dua ettim.”

DUYGUSAL HAZIRLIK: Reneé şunları anlatıyor: “Ailemize ve arkadaşlarımıza yakın, sevdiğimiz bir yerde  yaşıyorduk. Bu yüzden orada kalmak bizim için çok kolaydı. Ama geride bıraktığım şeylere odaklanmaktansa ailece taşınmaktan nasıl yarar göreceğimizi düşündüm.”

KÜLTÜREL HAZIRLIK: Pek çok aile gidecekleri yer hakkında araştırma yapıyor. Mark şöyle diyor: “Nhulunbuy hakkında olabildiğince çok şey okuduk. Orada yaşayan kardeşler bize kasabada çıkan gazeteyi gönderiyordu. Bu sayede oranın halkı ve kültürü hakkında epey fikir edindik.”

Norfolk Adası’na taşınan Shane şunları ekliyor: “En çok da Mesih’inkine benzer nitelikler geliştirmeye odaklandım. Samimi, yumuşak başlı, dürüst ve çalışkan olursam, dünyanın neresinde olursam olayım her yere uyum sağlayabileceğimi biliyordum.”

İhtiyacın daha büyük olduğu yerlerde verimli şekilde hizmet eden kardeşler, beklenmedik zorluklar karşısında esnek ve olumlu olmanın önemine dikkat çekiyor. Bazı örneklere bakalım:

Reneé şunları anlatıyor: “Farklı çözümler bulmayı öğrendim. Mesela fırtınalı günlerde gemiler Norfolk Adası’na yanaşamıyor ve gıda ürünlerini bulmak zorlaşıyor, tabii fiyatlar da artıyor. Bu yüzden yemek yaparken yaratıcı olmayı öğrendim.” Kocası Shane de şunları ekliyor: “Harcamalarımızı haftalık bütçemize göre ayarladık.”

Oğulları Jacob farklı bir zorluğa dikkat çekiyor. “Yeni cemaatimizde sadece yedi kardeş vardı, hepsi de benden büyüktü. Hiç benim yaşımda bir arkadaşım yoktu. Ama cemaatteki kardeşlerle hizmete çıktıkça arkadaş olduk.”

Şimdi 21 yaşında olan Jim de yaşadığı zorlukları şöyle anlatıyor: “Nhulunbuy’a en yakın cemaat 725 kilometre uzakta, bu nedenle çevre ve bölge ibadetlerini olabildiğince iyi değerlendiriyoruz. Önceden gidip kardeşlerle zaman geçiriyoruz. Bu ibadetler bizim için yılın en önemli olayları!”

Kutsal Kitap şöyle diyor: “Yehova’nın bereketi insanı zengin eder” (Özd. 10:22). Dünyanın dört bir yanında, ihtiyacın büyük olduğu yerlerde hizmet eden sayısız kardeş bu sözlerin doğruluğunu bizzat yaşayıp görmüştür.

Mark şöyle diyor: “Tattığımız en büyük nimet taşınmamızın çocuklarımız üzerindeki etkisi oldu. Şimdi büyük çocuklarımız, Krallığa ilk yeri verdiğimizde Yehova’nın ihtiyaçlarımızla ilgileneceğine dair büyük bir güven duyuyor. Bu güveni parayla satın alamazsınız.”

Shane şöyle diyor: “Artık kendimi eşime ve çocuklarıma daha yakın hissediyorum. Yehova’nın kendileri için neler yaptığını dile getirdiklerinde çok mutlu oluyorum.” Jacob da babasına katılıyor: “O kadar güzel zaman geçiriyorum ki anlatamam. İyi ki gelmişiz!”