กฎหมาย​ของ​โมเสส​อนุญาต​ให้​ผู้​คน​สาบาน​ได้ เช่น พวก​เขา​อาจ​พูด​ว่า “ฉัน​ขอ​สาบาน​กับ​คุณ​ต่อ​หน้า​พระเจ้า” หรือ​พูด​ว่า “ฉัน​ขอ​สาบาน​ใน​นาม​ของ​พระ​ยะโฮวา” แต่​ใน​สมัย​ของ​พระ​เยซู การ​สาบาน​กลาย​เป็น​เรื่อง​ที่​ใคร ๆ ก็​ทำ​กัน ชาว​ยิว​จะ​พูด​อะไร​ก็​ต้อง​สาบาน​แทบ​ทุก​ครั้ง พวก​เขา​สาบาน​เพื่อ​ให้​คำ​พูด​ของ​ตัว​เอง​น่า​เชื่อถือ​ขึ้น แต่​พระ​เยซู​ตำหนิ​การ​สาบาน​แบบ​นี้​ถึง​สอง​ครั้ง และ​ท่าน​สอน​ว่า “ให้​คำ​พูด​ของ​คุณ​ที่​ว่า ‘ใช่’ หมาย​ความ​ว่า​ใช่ ที่​ว่า ‘ไม่’ หมาย​ความ​ว่า​ไม่”—มัทธิว 5:33-37; 23:16-22

ตาม​ที่​บอก​ไว้​ใน​พจนานุกรม​เทววิทยา​ของ​คัมภีร์​ภาค​พันธสัญญา​ใหม่ (ภาษา​อังกฤษ) หนังสือ​ทัลมุด​มี​ราย​ละเอียด​ยิบ​ย่อย​ว่า​คำ​สาบาน​ไหน​ที่​ต้อง​ทำ​ตาม​และ​คำ​สาบาน​ไหน​ที่​ไม่​ต้อง​ทำ​ตาม นี่​ทำ​ให้​เรา​เห็น​ว่า​ชาว​ยิว​ชอบ​สาบาน​ขนาด​ไหน

พระ​เยซู​ไม่​ใช่​คน​เดียว​ที่​ตำหนิ​การ​กระทำ​แบบ​นี้ ตัว​อย่าง​เช่น ฟลาวิอุส โยเซฟุส​นัก​ประวัติศาสตร์​ชาว​ยิว​เขียน​เกี่ยว​กับ​นิกาย​หนึ่ง​ของ​ศาสนา​ยิว​ว่า​พวก​เขา​ห้าม​การ​สาบาน สมาชิก​นิกาย​นี้​เชื่อ​ว่า​การ​สาบาน​ชั่ว​ร้าย​ยิ่ง​กว่า​การ​โกหก และ​ถ้า​ใคร​สาบาน​เพื่อ​จะ​ให้​คน​อื่น​เชื่อถือ คน​นั้น​จะ​ต้อง​โกหก​แน่นอน หนังสือ​นอก​สารบบ​พระ​คัมภีร์​ของ​ชาว​ยิว​ที่​ชื่อ​ว่า​บุตร​สิ​รา​หรือ​อีก​ชื่อ​หนึ่ง​คือ​เอ็คเคลซิแอสติคุส (23:11) ก็​บอก​ว่า “คน​ที่​สาบาน​พร่ำ​เพรื่อ​ก็​ยิ่ง​ทวี​ความ​ชั่ว” พระ​เยซู​ตำหนิ​การ​สาบาน​ใน​เรื่อง​ที่​ไม่​สำคัญ ดัง​นั้น​ถ้า​เรา​พูด​ความ​จริง​เสมอ เรา​ก็​ไม่​จำเป็น​ต้อง​สาบาน​เพื่อ​ให้​คำ​พูด​เรา​ดู​น่า​เชื่อถือ