Kto idzie do nieba?

NAGRANIE

Kto idzie do nieba?

Biblijna odpowiedź

Bóg wybiera ograniczoną liczbę wiernych chrześcijan, którzy po śmierci zostaną wskrzeszeni do życia w niebie (1 Piotra 1:3, 4). Po tym, jak zostają wybrani, muszą nadal pielęgnować silną wiarę i postępować właściwie. W przeciwnym razie utraciliby to niebiańskie dziedzictwo (Efezjan 5:5; Filipian 3:12-14).

Co będą robić osoby, które pójdą do nieba?

Będą przez 1000 lat służyć u boku Jezusa jako królowie i kapłani (Objawienie 5:9, 10; 20:6). Utworzą oni „nowe niebiosa”, czyli niebiański rząd, który będzie panował nad „nową ziemią”, czyli żyjącym na ziemi społeczeństwem. Ci niebiańscy władcy pomogą podwładnym odzyskać stan prawości, zgodnie z pierwotnym zamierzeniem Boga (Izajasza 65:17; 2 Piotra 3:13).

Ile osób zostanie wskrzeszonych do życia w niebie?

W Biblii wskazano, że do życia w niebie zostanie wskrzeszonych 144 000 osób (Objawienie 7:4). W wizji opisanej w Księdze Objawienia 14:1-3 apostoł Jan zobaczył „Baranka stojącego na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące”. W wizji tej „Baranek” wyobraża zmartwychwstałego Jezusa (Jana 1:29; 1 Piotra 1:19). „Góra Syjon” jest symbolem wysokiej pozycji, którą zajmuje on oraz 144 000 osób królujących z nim w niebie (Psalm 2:6; Hebrajczyków 12:22).

Tych, którzy zostają „powołani i wybrani”, żeby rządzić z Chrystusem, nazwano też „małą trzódką” (Objawienie 17:14; Łukasza 12:32). To wskazuje, że w porównaniu ze wszystkimi owcami Jezusa będą oni stosunkowo nieliczni (Jana 10:16).

Błędne poglądy na temat osób, które idą do nieba

Błędny pogląd: Wszyscy dobrzy ludzie idą do nieba.

Fakt: Większości dobrych ludzi Bóg obiecuje życie wieczne na ziemi (Psalm 37:11, 29, 34).

Jezus powiedział: „Nikt nie wstąpił do nieba” (Jana 3:13). W ten sposób pokazał, że dobrzy ludzie, którzy umarli wcześniej, na przykład Abraham, Mojżesz, Hiob oraz Dawid, nie poszli do nieba (Dzieje 2:29, 34). Mieli jednak nadzieję na zmartwychwstanie do życia na ziemi (Hioba 14:13-15).
Zmartwychwstanie do życia w niebie nazwano „pierwszym zmartwychwstaniem” (Objawienie 20:6). A więc ma być jeszcze inne. Będzie to zmartwychwstanie do życia na ziemi.
Biblia uczy, że pod panowaniem Królestwa Bożego „śmierci już nie będzie” (Objawienie 21:3, 4). Obietnica ta musi dotyczyć ziemi, bo w niebie nigdy nie było śmierci.

Błędny pogląd: Każdy sam wybiera, czy będzie żył w niebie, czy na ziemi.

Fakt: To Bóg określa, którzy wierni chrześcijanie otrzymają „nagrodę Bożego powołania w górę”, czyli nadzieję życia w niebie (Filipian 3:14). Nie mają na to wpływu nasze osobiste pragnienia czy ambicje (Mateusza 20:20-23).

Błędny pogląd: Nadzieja na życie wieczne na ziemi jest gorsza i dotyczy tylko osób, które nie są godne pójść do nieba.

Fakt: W odniesieniu do ludzi mających żyć wiecznie na ziemi Bóg używa określeń „mój lud”, „moi wybrani” oraz „błogosławieni przez Jehowę” (Izajasza 65:21-23). Będą oni mieli zaszczyt realizować pierwotne zamierzenie Boga co do ludzkości — osiągną doskonałość i będą żyć wiecznie w raju na ziemi (Rodzaju 1:28; Psalm 115:16; Izajasza 45:18).

Błędny pogląd: Podaną w Księdze Objawienia liczbę 144 000 należy rozumieć symbolicznie, a nie dosłownie.

Fakt: Chociaż w Księdze Objawienia niektóre liczby mają znaczenie symboliczne, to nie jest tak ze wszystkimi. Czytamy w niej na przykład o „dwunastu imionach dwunastu apostołów Baranka” (Objawienie 21:14). Zwróć uwagę na dowody, które wskazują, że również liczbę 144 000 należy rozumieć dosłownie.

W Księdze Objawienia 7:4 podano „liczbę tych, których opieczętowano [czyli potwierdzono, że będą żyć w niebie]: sto czterdzieści cztery tysiące”. Jeśli spojrzymy na kontekst, zauważymy, że tę grupę osób skontrastowano z inną —„wielką rzeszą, której żaden człowiek nie zdołał policzyć”. Członkowie tej „wielkiej rzeszy” również zostaną wybawieni przez Boga (Objawienie 7:9, 10). Gdyby liczba 144 000 została użyta symbolicznie i odnosiła się do nieokreślonej liczby osób, to te dwie grupy by się nie różniły a.

Co więcej, o 144 000 powiedziano, że „zostali kupieni spośród ludzi jako pierwociny” (Objawienie 14:4). Słowo „pierwociny” oznacza wybraną ilość, która reprezentuje pewną całość. Jest ono trafne w odniesieniu do osób, które razem z Chrystusem będą panować w niebie nad nieokreśloną liczbą ziemskich poddanych (Objawienie 5:10).

a Podobnie na temat użycia liczby 144 000 w Księdze Objawienia 7:4 wypowiada się profesor Robert L. Thomas: „Jest to liczba określona, w odróżnieniu od nieokreślonej liczby z [Objawienia] 7:9. Jeżeli uznamy ją za symboliczną, to nie można będzie rozumieć dosłownie żadnej innej liczby w całej tej księdze” (Revelation 1-7: An Exegetical Commentary, tom 1, strona 474).