Aposteljeschicht 7:1-60
7 Oba de Huaga Priesta fruach: “Es dit aula soo?”
2 Stefa̱nus säd to dee: “Mana, Breeda un Vodasch, horcht. De harlicha Gott kjeem no onsen Väavoda Abraham, aus hee en Mesopota̱mien wia, noch ea hee en Ha̱ran aunsiedeld.
3 Un Gott säd to am: ‘Velot dien Launt un dien Frintschoft un komm no daut Launt, waut ekj die wiesen woa.’
4 Dan veleet hee de Kaldä̱a äa Launt un siedeld en Ha̱ran aun. Nodäm daut sien Voda dan jestorwen wia, brocht Gott am bat doa, no dit Launt to trakjen, wua jie nu wonen.
5 Un doch jeef Gott am doa kjeen Launt; nich mol soo väl toom sienen Foot doa noppsaten. Oba hee vespruak, am daut to jäwen un no am uk siene Nokomen*, wan hee to dee Tiet uk noch kjeen Kjint haud.
6 Gott säd uk to am, daut siene Nokomen* wudden Framde sennen en een Launt, waut nich äat wia, un daut de Menschen dee doa wudden to Sklowen moaken un dee dan fa 400 Joa schlajcht behaundlen.
7 Gott säd: ‘Un daut Volkj, fa woont dee woaren Sklowen sennen, woa ekj rechten.’ Gott säd uk: ‘Un no daut woaren dee doa rutkomen un fa mie opp dise Städ heiljen Deenst doonen.’
8 Un hee muak met Abraham uk eenen Bunt fa de Beschniedunk, un Abraham wort Isaak sien Voda un hee beschneet am dän achten Dach. Un Isaak wort Jakob sien Voda un Jakob wort de Voda von de 12 Staumvodasch.
9 Un de Staumvodasch worden Jo̱sef aufjenstich un vekoften dän aun de Ägi̱pta. Oba Gott stunt am bie
10 un holp am ut aul sien Lieden rut un jeef am Weisheit un deed daut soo, daut hee bie Fa̱rao, dän Kjennich von Ägi̱pten, goot aunjeseenen wia. Un de Fa̱rao stald am aun, äwa Ägi̱pten un äwa sien gaunzet Hus to rejieren.
11 Oba doa kjeem eene Hungaschnoot opp en gaunz Ägi̱pten un en Ka̱naan; jo, eene groote Liedenstiet. Un onse Väavodasch kunnen nuscht finjen toom äten.
12 Oba Jakob hieed, daut en Ägi̱pten Ätwoa* wia, un hee schekjt onse Väavodasch daut ieeschte Mol doahan.
13 Aus dee doa toom tweede Mol wieren, leet Jo̱sef siene Breeda weeten, wäa hee wia, un de Fa̱rao kjrieech von Jo̱sef siene Famielje to hieren.
14 Dan schekjt Jo̱sef sienen Voda Jakob eene Norecht, daut hee un aul sien Frintschoft von jane Städ komen sullen; aules toop 75 Menschen*.
15 Dan kjeem Jakob rauf no Ägi̱pten, un doa storf hee un krakjt soo uk onse Väavodasch.
16 Dee worden no Si̱chem jebrocht un en daut Grauf nennjelajcht, waut Abraham jekoft haud fa eene Somm Selwa-Jelt von Ha̱mor siene Säns en Si̱chem.
17 Krakjt dan, aus de Tiet noda kjeem, wua sikj daut erfellen wudd, waut Gott Abraham vesproaken haud, vemieeden de Israeliten sikj sea en Ägi̱pten,
18 bat doa en Ägi̱pten een aundra Kjennich oppem Troon kjeem, waut nuscht von Jo̱sef wist.
19 Disa jinkj hinjalestich met ons Volkj om un behaundeld de Vodasch schlajcht, doaderch daut hee dee bemust, äare Bäbes em Stäakj to loten, soo daut dee nich wudden aum Läwen bliewen.
20 To dee Tiet wort Moses jebuaren un am leet butajeweenlich schmock*, un hee wort fa dree Moonat en sienen Voda sien Hus besorcht*.
21 Oba aus am em Stäakj jeloten wort, neem Fa̱rao siene Dochta am un trock am opp aus äaren ieejnen Sän.
22 Soo, Moses wort en aule Weisheit von de Ägi̱pta utjelieet. Waut hee säd un deed, hilt väl en.
23 Aus hee 40 Joa jeworden wia, wort hee sikj eenich*, siene Breeda, de Israeliten, to besieekjen*.
24 Aus hee sach, daut eena von dee von eenen Ägi̱pta schlajcht behaundelt wort, stunt hee fa dän en un rajchend sikj aun dän Ägi̱pta un schluach dän doot.
25 Hee docht, daut siene Breeda daut enseenen wudden, daut Gott äant derch siene Haunt raden wudd, oba dee sagen daut nich en.
26 Dän näakjsten Dach troff hee daut soo aun, daut sikj doa een poa Stekj streeden, un hee proowd dee to halpen, sikj wada to veeenjen, un säd: ‘Mana, jie sent doch Breeda. Wuarom doo jie junt unjarenaunda schlajcht behaundlen?’
27 Oba dee, waut dän aundren schlajcht behaundlen deed, schupst Moses wajch un säd: ‘Wäa haft die toom Harscha un Rechta äwa ons jemoakt?
28 West du mie uk oppriemen, soo aus du dän Ägi̱pta jistren deetst?’
29 Aus Moses dit hieed, kleiwd hee ut un wond aus een Framda en daut Launt Mi̱dian. Doa wort hee dan de Voda von twee Säns.
30 Aus doa ieescht 40 Joa vegonen wieren, kjeem doa een Enjel en eene Flaum no am. Daut wia en een brennendet Spekja-Bosch enne Wiltnis opp dän Si̱nai-Boajch.
31 Moses wia sea vewundat doaräwa, waut hee sach. Oba aus hee noda jinkj toom daut unjasieekjen, hieed hee Jehowa* siene Stemm sajen:
32 ‘Ekj sie diene Väavodasch äa Gott: Abraham sien Gott un Isaak sien Gott un Jakob sien Gott.’ Dan funk Moses aun to flautren un hee wuach sikj daut nich, daut noch wieda to unjasieekjen.
33 Jehowa* säd to am: ‘Trakj die diene Wratschen ut, wiels de Städ, wua du bowen steist, es heilje Ieed.
34 Ekj hab daut kloa jeseenen, woo se mien Volkj en Ägi̱pten unjadrekjen, un ekj hab dee äa stänen jehieet un ekj sie raufjekomen toom dee raden. Nu komm, ekj woa die no Ägi̱pten schekjen.’
35 Krakjt disen Moses weesen see auf, aus see säden: ‘Wäa haft die toom Harscha un Rechta jemoakt?’ Oba daut wia krakjt dis Moses, dän Gott schekjen deed derch dän Enjel bie daut Spekja-Bosch, om sien Volkj to leiden un frietomoaken.
36 Dis Maun brocht dee ut Ägi̱pten rut un hee deed Wunda* un Tieekjens en Ägi̱pten un bie daut Roode Mäa un 40 Joa enne Wiltnis.
37 Dits dee Moses, waut to de Israeliten säd: ‘Gott woat von mank june Breeda eenen Profeet fa junt aunstalen, waut soo es aus ekj.’
38 Dits dee, waut met daut Volkj toop enne Wiltnis wia; dee, waut met dän Enjel, waut opp dän Si̱nai-Boajch to am räd, un met onse Väavodasch toop wia. Hee kjrieech Gott siene läwendje Wieed toom dee aun ons wiedajäwen.
39 Onse Väavodasch wullen opp kjeene Wajch no am horchen. Enne Städ daut weesen dee am auf un en äa Hoat dreiden see sikj trigj no Ägi̱pten.
40 Dee säden to Aaron: ‘Moak ons Jetta, dee ons veroppgonen, wiels wie weeten nich, waut met disen Moses jeworden es, waut ons ut daut Launt Ägi̱pten rutjebrocht haft.’
41 Soo, to dee Tiet muaken see sikj een Kaulf un brochten Opfa fa dän Aufgott un fungen aun, sikj daut scheen gonen to loten met daut, waut see met äare ieejne Henj jemoakt hauden.
42 Doawäajen dreid Gott sikj von dee wajch un leet daut too, daut dee fa de Sonn, Mon un Stierns heiljen Deenst deeden. Daut wia krakjt soo, aus daut en daut Buak von de Profeeten sajcht: ‘Daut wia nich fa mie, daut jie 40 Joa enne Wiltnis Tierenopfa un aundre Opfa brochten, nich soo, oh Israeliten?
43 Oba jie druagen Mo̱loch sien Zelt rom un daut Stiern von dän Gott Rä̱fan. Dit wieren Bilda, waut jie junt muaken, toom dee aunbäden. Doawäajen woa ekj junt loten aus Faustjenomne metnämen, noch wieda aus bat Ba̱bel.’
44 Onse Väavodasch hauden daut Zelt* von daut Zeichnis enne Wiltnis. Dee muaken daut krakjt no daut Moddel no, waut Moses jeseenen haud, soo aus Gott Moses daut väajesajcht haud.
45 Un onse Väavodasch kjrieejen daut Zelt un see brochten daut met, aus see met Josu̱a toop en de Velkja äa Launt nennkjeemen, waut Gott ver onse Väavodasch utem Launt rutjuach. Hia bleef daut bat David siene Tiet.
46 Gott haud eenen Jefaulen aun David un dee fruach doano, aus hee fa Jakob sienen Gott kunn eene Wonstäd buen.
47 Oba daut wia Sa̱lomo, waut daut Hus fa am bud.
48 Oba de gaunz Hechsta wont nich en Hiesa, waut met Henj jemoakt sent. De Profeet sajcht je:
49 ‘Jehowa* sajcht: “De Himmel es mien Troon un de Ieed es miene Footbenkj. Waut von Hus woa jie fa mie buen? Ooda wua es miene Städ toom ruen?
50 Haft miene Haunt nich aules jemoakt?”’
51 Jie ieejenkopje Mana, waut onbeschnädne Hoaten un Uaren haben, jie stalen junt emma jäajen dän heiljen Jeist. Jie doonen daut krakjt soo, aus june Väavodasch daut deeden.
52 Woone Profeeten sent nich von june Väavodasch vefolcht worden? Jo, dee haben deejanje dootjemoakt, waut daut aul em Verut bekauntmuaken, daut de Jerajchta komen wudd. Un jie sent nu dee, waut dän verot un uk dootjemoakt haben.
53 Jie haben daut Jesaz jekjräajen, krakjt soo aus daut von de Enjel wiedajejäft wort, oba jie haben junt nich doaraun jehoolen.”
54 Aus dee dit hieeden, wieren dee flaument doll* en äa Hoat un dee kjikjten no am un beeten sikj oppe Tänen.
55 Oba Stefa̱nus wia voll heiljen Jeist un hee kjikjt nom Himmel un sach Gott siene Harlichkjeit un Jesus, waut aun Gott siene rajchte Sied stunt.
56 Hee säd: “Kjikjt! Ekj see, daut de Himmel op es un de Menschensän steit bie Gott aune rajchte Sied.”
57 Dan brelden dee aules, waut see kunnen, un hilden äare Uaren too un moarachten aula tojlikj no am.
58 Aus dee am ut de Staut rutjeschmäten hauden, fungen see aun, am to steenjen. De Zeijen läden äare Äwarakj ver eenen jungen Maun siene Feet, waut “Saulus” jenant wort.
59 Aus dee Stefa̱nus steenjen deeden, prachad hee dit: “Har, Jesus, nemm mien Läwen* en diene Henj.”
60 Dan kjneed hee sikj un schrieech sea lud: “Jehowa*, hool dee dise Sind nich väa.” Un aus hee dit jesajcht haud, schleep hee em Doot en.
Footnooten
^ Wuatlich: “Sot”.
^ Wuatlich: “Sot”.
^ Ooda: “Jeträajd”.
^ Ooda: “Seelen”.
^ Ooda: “am leet schmock fa Gott to beseenen”.
^ Ooda: “oppjetrocken”.
^ Ooda: “to entspakjten”.
^ Wuatlich: “kjeem am daut em Hoat en”.
^ Ooda: butajeweenelje Sachen, waut komen woaren.
^ Ooda: “Aunbädungszelt”.
^ Ooda: “spekjt dee daut sea”.
^ Ooda: “Odem”. Wuatlich: “Jeist”.
