De tweeda Breef aun de Korinta 9:1-15
9 Un daut met dän Deenst fa de Heilje: Bie daut es daut nich werkjlich needich, daut ekj junt schriew.
2 Wiels ekj weet, woo wellens jie sent, un ekj saj de Mazedo̱nia, woo brow ekj met junt sie un daut jie en Acha̱ja aul een Joa reed jewast sent toom halpen. Un wäajen jie soo wellens sent, sent de Mieeschte von dee uk wellens.
3 Oba ekj schekj de Breeda no junt, daut jie dan werkjlich reed sent, soo aus ekj säd, daut jie wudden sennen, soo daut ons Brow-Sennen met junt nich fa nuscht es.
4 Wiels wan de Mazedo̱nia met mie toop no junt kjeemen un sagen, daut jie nich reed wieren, dan wudd wie ons schämen motten – un woo väl dolla noch jie – wäajen wie opp junt vetruden.
5 Doawäajen sach ekj daut fa needich, de Breeda opptomuntren, aul em Verut no junt to komen, om daut groote Jeschenkj, waut jie vesproaken haben, aul em Verut reedtomoaken. Wan wie doa dan aunkomen, woat dit Jeschenkj reed sennen, un daut woat wiesen, daut jie daut friewellich jäwen un nich bemott.
6 Waut ekj meen, es: Wan doa wäa spoasom seit, dan woat dee uk weinich arnten. Oba wan doa wäa een deel seit, dan woat dee uk een deel arnten.
7 Jieda eena saul daut krakjt soo doonen, aus dee sikj daut em Hoat väajenomen haft, un nich onwellens ooda bemott, wiels Gott leeft dänjanjen, waut met Freiden jeft.
8 Un buta daut kaun Gott junt sien gaunzet, grootet Metleet* wiesen, soo daut jie en aule Stekjen emma aules haben, waut junt fält, un daut jie een deel haben fa jieda goodet Woakj.
9 (Krakjt soo aus jeschräwen steit: “Hee haft wiet un breet vedeelt*; hee haft de Oame jejäft. Siene Jerajchtichkjeit blift fa emma.”
10 Un Gott, waut dän Akaschmaun äwajenuach Sot jeft toom seien un Broot jeft toom äten, woat junt de Sot jäwen un dee vemieren, daut jie seien kjennen. Un hee woat de Arnt von june Jerajchtichkjeit jrata moaken.)
11 Gott haft junt rikjlich jesäajent, soo daut jie kjennen opp veschiedne Wäaj friejäwrich sennen. Un de Menschen woaren Gott danken wäajen jun Jeschenkj, waut wie aundre woaren enhendjen.
12 Wiels dis Deenst* es nich bloos toom de Heilje daut jäwen, waut dee fält, oba uk daut een deel Menschen Gott wäajen disen Deenst danken kjennen.
13 Derch dän Deenst toom uthalpen wies jie, waut fa Menschen jie sent. Dee woaren Gott veharlichen, wiels june Woakjen met de goode Norecht von dän Christus tooppaussen, waut jie bekauntmoaken, un wiels jie väl fa de Heilje un fa aulem toom äwajen haben.
14 Dee woaren junt uk leewen un Gott fa junt prachren, wiels Gott junt sien butajeweenlich grootet Metleet* jewäsen haft.
15 Wie danken Gott fa sien Jeschenkj, waut soo besonda es, daut et nich uttospräakjen jeit.
Footnooten
^ Ooda: “siene onvedeende Leeftolichkjeit”.
^ Ooda: “haft friejäwrich vedeelt”.
^ Ooda: “dis effentlicha Deenst”.
^ Ooda: “siene butajeweenelje, onvedeende Leeftolichkjeit”.
